door vier stadia te onderscheiden in de groei
van golven. In het eerste stadium, zo is uit proe
ven op zee en in laboratoria gebleken, groeit
een golfcomponent lineair, dat wil zeggen dat
de energie ervan met de tijd constant toeneemt.
Nu blijkt dat de snelheid van de wind varieert
met de hoogte boven het wateroppervlak, van
vrijwel nul vlak boven het water tot een zekere
grootte op de standaardmeethoogte van 10 me
ter. Naarmate een golf hoger wordt, voelt hij als
het ware meer van de wind, waardoor de ener
gie-overdracht toeneemt. De golf wordt daar
door nog verder opgezet, wat vervolgens weer
leidt tot een grotere energie-overdracht, enz. In
het tweede stadium is dan ook sprake van een
zogenaamde exponentiële groei (fig. 4). Verder
is gebleken dat de golfcomponenten niet alleen
rechtstreeks door de wind worden opgewekt,
maar dat er ook een samenspel is met de an
dere golfcomponenten, die, vooral in het derde
stadium, wat van hun energie afstaan aan een
nieuwe golfcomponent. Tenslotte treedt in het
vierde stadium een verzadigingstoestand op,
waarbij evenveel energie wordt afgegeven als
er door de wind wordt toegevoerd. De afgifte
van energie vindt vooral plaats door inwendige
wrijving, breking en energieverlies aan de bo
dem. In het verzadigingsgeval spreekt men van
volgroeide zeegang.
Tot nu toe is alleen gesproken over golven die
groeien of even hoog blijven onder invloed van
de wind. Een heel nieuwe situatie ontstaat wan
neer de golven worden onttrokken aan de wer
king van de wind, bijvoorbeeld wanneerde
wind gaat liggen, het windveld zich verwijdert,
of wanneer de golven het windveld uitlopen.
We spreken dan van deining. Het uiterlijk van de
golven verandert nu belangrijk: de witte koppen
100
