listische manier beantwoord: met behulp van
foutenbomen zijn de mogelijke gevolgen
weergegeven (een vereenvoudigde foutenboom
is geschetst in figuur 3). Vervolgens werd de
kans op gebeurtenis 1 geschat, en de kans dat
gebeurtenis 1 zal leiden tot gebeurtenis 2, de
kans dat gebeurtenis 2 zal leiden tot gebeurtenis
3, enzovoort. Daarbij bewees de inventarisatie
van de in het verleden opgetreden zettingsvloei
ingen en afschuivingen opnieuw zijn nut. Ook
de kennis van de grond en van de ontgrondings
processen was onmisbaar voor betrouwbare
schattingen. Het resultaat is de kans op falen
van de Oosterscheldekering als gevolg van een
instabiliteit in een ontgrondingskuil.
Deze kans kan men vergelijken met de toelaat
bare kans op falen van de kering die eerder is
vastgesteld aan de hand van criteria ontleend
aan de Deltawet. Dan blijkt op de meeste
plaatsen, dat bij een bodembescherming tot
tenminste 400 m uit de as een vrij grote kans
op een zettingsvloeiing of afschuiving nog
maar een geringe bijdrage aan de faalkans van
de kering oplevert. De toelaatbare kans op een
afschuiving of zettingsvloeiing wordt in dat
geval bepaald door de kosten van het herstel
van de plaatselijk beschadigde bodembescher
ming en niet door de toelaatbare faalkans van
de kering.
Uit optimaliseringsberekeningen van de kosten
blijkt voorts dat het economsich optimum van
de toe te passen maatregelen dicht ligt bij de
volgende combinatie: een bodembescherming
tot 550 a 650 m uit de as, kuiltaludbescherming,
en verdichting op slechts enkele plaatsen
- daar waar snelle ontgronding in zettingsge-
voelig zand te verwachten is. Deze combinatie
is tientallen miljoenen guldens goedkoper dan
de maatregelen die nodig zouden zijn volgens
Fig. 3. Voorbeeld van een
foutenboom.
het oorspronkelijke uitgangspunt. Slechts op
één plaats is een ontgrondingskuil te verwach
ten die vrij dicht bij een oeverdijk ligt. Daar
wordt de oeverbescherming uitgebreid, en zal
het kuiltalud al bij een zeer flauwe helling
worden vastgelegd. We mogen concluderen,
dat het dankzij een zeer grondige kennis van
het ontgrondingsproces en de stabiliteitseigen
schappen van de grond en dankzij de probabi
listische benadering mogelijk is gebleken, een
gedegen systeem op te zetten ter beheersing
van de ontgrondingskuilen, tegen een minimum
aan kosten. Het systeem bestaat voor een
belangrijk deel uit het beschermen van de
kuiltaluds naarmate de erosie voortschrijdt.
Om dit goed te kunnen doen is een organisatie
opgezet om het proces van peilen, beslissen en
taluds beschermen efficiënt te doen verlopen.
De praktijk zal moeten uitwijzen of het systeem
goed werkt. Werkt het onverhoopt niet goed,
dan zullen de schadelijke gevolgen echter
beperkt blijven.
298
