Verhoging van de zeedijken langs de noordkust van Groningen Mi De hoogwaterkering van de provincie Groningen kan, gerekend naar de ligging, worden verdeeld in drie trajecten. Het langste daarvan loopt langs de Waddenzee, van Lauwersoog tot de Eemshaven. Het tweede volgt de Eems, tussen de Eemshaven en Landpunt Reide. Het derde is dat langs de Dollard, tot de Duitse grens. Al in 1958 werd het eerste gedeelte van de Groninger zeedijken op Deltahoogte gebracht. Het betrof een dijkvak van 300 m langs het industrieterrein te Delfzijl. Begonnen werd vervolgens met de verzwaring van de zeedijk langs de Eems, omdat achter dit dijkvak het laagste deel van de provincie ligt - lager dan N.A.P. - 1 m -, terwijl er bovendien nagenoeg geen tweede kering aanwezig is. In de Berichten 14 (november 1960) en 28 (mei 1964) is aandacht besteed aan het verzwaren van enkele gedeelten van de Eemsdijken. In 1975 werd de verhoging van vrijwel het gehele dijkvak langs de Eems tot aan de Oostpolder voltooid, hetgeen een investering vereiste van rond 60 miljoen gulden. Van de 101 km zeedijk rond de provincie is thans, eind 1985, 98 km op Deltahoogte. Het laatste dijkvak langs de noordkust, het gedeelte Noordpolderzijl-Emmapolder, is eind dit jaar verzwaard. In 1986 zal, als afsluiting van het werk aan de noordkust, de werk- en onderhoudsweg langs de zeedijk worden hersteld. Van de 15 km lange Dollarddijk is dit jaar tweeënhalve km van het waterschap Fiemel verzwaard. Nog niet op Deltahoogte is een sttk van 3 km van het meest oostwaartse deel var de Dollarddijken, van het waterschap Reiderzijlvest en het Rijk. Fig. 1. Noord-Groningen rrat dijkverhogingen, land- aanwinningswerken en polders 210

Tijdschriftenbank Zeeland

Driemaandelijks bericht Deltawerken | 1985 | | pagina 44