ZE STAMPTEN MET DE LAARZEN VAN BEZITTERS DOOR DE
SLIKKEN OREPEN HUN VERREKIJKERS EN TUURDEN DE
LUOHT AP NAAR VOOELS
Zondag 12 februari j.l. waren we in de Zwarte
Polder en zagen tussen de toeristen en Londen door
een grote stoet mensen aankomen. Ze splitsten zicL
in twee grote groepen: één groep liep blindelin.©
naar zee en joeg scLoleksterstureluurs en ple-
viertjes weg; de andere groep trok dwars door Let
slik en "bleef op de zandbank aan de overkant staan,
Laaide de kijkers voor de dag. Wij Ladden de ture
luurs, bontbek- en strandplevieren, bergeenden en
bonte strandlopers zien verdwijnen. Zij zagen mis
schien een scholekster verderop.
Alle begin is moeilijk, maar in groepsverband met
dure kijkers wordt het nooit wat anders dan kijken
naar een slecht televisie programma.
pieter-paul van laake
Het rijke vogelleven van Pembrokeshire-coast, Wales
Een reisverslag (2)
In de eerste baai, die we bezochten op Ramsey-island
troffen we enkele honderden broedende drie-teen
meeuwen en Noordse Stroemvogels aan.
Naast de elegante en vriendelijke Drie-teen meeuw,
heeft de Noordse Stromvogel een wat bars uiterlijk.
Hij is iets groter dan de drie-teen, wat gedrongener
weliswaar en verschilt van de meeuwen door zijn
zgn. "stierennek", dik en kort, en hij mist zwarte
punten aan zijn vleugels. Hij is gekleed in een grijs
"costuum" en heeft op zijn dikke gele snavel een
buisje zitten. Je ziet hem bijna nooit zijn vleugels
bewegen in de lucht. Handig gebruik makend, van de
luchtstromingen zweeft hij eindig voort in esn gril
lige, constant kant-elende vlucht.
-20-
Zoals alle andere vogels van de familie van de
Stormvogels (Procellariidaebrengt ook de
Noordse Stromvogel het allergrootste gedeelte
van zijn leven op zee door.
Hij nestelt in grote kolonies langs de kust van
Pembrokeshire(En dan te bedenken, dat het eerste
broedgeval pas in 1940 is ontdekt!). Ze zijn in
januari al terug in het broedgebied, maar het
duurt dan nog tot in mei, voordat het vrouwtje
haar ene ei legt op een smalle richel van een
zeeklif. Meestal is deze richel wat begroeid,
zodat het ei niet zo open en bloot ligt als bij
sommige andera zeevogels.
Het is een magnifiek zicht deze stormvogels te
zien glijden door de lucht op hun stijve vleugels,
meestal langs de bovenrand van de rotswand, Ze
vliegen dan ook op een korte afstand voorbij,
zodat de neusbuis duidelijk zichtbaar is. Het zijn
werkelijkwaar ongekende lucht-acrobaten.
We laten de baai achter ons liggen en snijden een
uitstekende punt van het eiland af op weg naar
de volgende inham. We moeten wat afdalen voor
dat we over de rand heen kunnen kijken. Het is
een vrij riskante afdaling. De rots-achtige onder
grond is over het algemeen met een mos-laag be
dekt, die door de dauw nogal glad is geworden.
Enkele leden van ons gezelschap durven de af
daling niet aan en prefereren op een wat hoger
gelegen punt de diepte in te staren.
Het bleek echter dat het risiko niet voor niets
genomen werd! Want nadat we een tiental meters
gedaald waren en we de woeste golven beneden
ons tegen de rotswand zagen slaan, kregen we een
otirie-ieeu /laeeuto
