prachtig beeld van de diepe baai. Een groot deel
bleef echter in de schaduw verborgen, slechts hier
en daar konden we wat witte plekken ontwaren. De
verrekijker moest uitkomst brengen. Ik zocht even een
plaats waar ik rustig kon zitten en nam de kijker
ter hand.
Een twintig tot dertig tal meter boven de zeespiegel
bevonden zich, dicht tegen de wand gedrukt, honder
den, recht op zittende vogels: Alken en Zeekoeten.
En hoe langer je keek, des te meer je er zag. Overal
op de smalle rots-richels tegenover ons, bevonden
zich meestal gescheiden van elkaar de twee Alken
soorten. Sommigen laten zich zomaar naar beneden
storten om in een diepe glijvlucht de zee op te zoer.
ken en met een snelle vleugelslag uit het zicht te
verdwijnen. Nog leuker wordt het als ze terug keren
en hun plaats weer willen innemen op het smalle
randje. Met een grote vaart komen ze dan over het
water aanscheren, om op het laatste moment sterk op
te trekken en hevig zwaaiend met de vleugels even
boven de gewenste plaats blijven hangen alvorens te
gaan zitten, of wat vis aan het broedende wijfje te
•overhandigen. Het gebeurt nogal een keer dat de ri
chel, waarop geland moet worden zo smal is, dat het
in een poging niet lukt. Dan laat de Alk zich ach
terover vallen om een volgende poging te wagen-.
Ze lijken zowel van uiterlijk als gedrag op elkaar, de
Alken^en Zeekoeten. Van een eind zijn ze dan ook
moeilijk te onderscheiden.
De Alk is erg donker, tegenover de Zeekoet choco
lade bruin. Het duidelijkste verschil is echter de
snavel: bij de Zeekoet slank, terwijl de Alk een zij
delings afgeplatte snavel heeft, waardoor halverwege
een witte streep loopt. Verder houdt de Alk de pun
tige staart wat meer naar boven dan de Zeekoet.
Meestal broeden de vogels in eikaars gezelschap.
De Alk meestal wat verspreider dan de Zeekoet,die
een echte kolonie-vogel is. Het eiland Skomer bevat
de grootste kolonie met 3000 broedparen. Ook de
Zeekoet legt slechts een ei, zomaar zonder nest te
bouwen op een rotsrichel. Er wordt 35 dagen op ge-
-22-
broed. Na 3 weken verlaat het jong
het nest, al heeft het dan nog maa-r-
een derde van zijn opvoeding achter de
de rug. De rest gebeurt op volle zee,
waar deze vogels zich helemaal thuis
voelen.
Dat levert de laatste tijd echter nog
al schrikbarende gevaren op. Vele -
duizenden Alken, en dan vooral Zee
koeten, spoelen jaarlijks aan ten gevolge van de
stookolie, die op volle zee overvloedig aanwezig is.
Maar dat is niet het enige gevaar! Ook de vergiften
die zich in het voedsel, voornamelijk bestaande uit
vis bevindt, wordt door de vogels in hun vet-laas
opgelagen. In uitzonderlijke omstandigheden, zoals
langdurige storm, wordt er aanspraak gemaakt op deze
vetlaag en zorgen de vergiften voer lever-aandoe
ningen, met fatale gevolgen, zoals recentelijk is
§6 D_LeKeii
En dat het ailemaai zijn tol kost,blijkt wel uit het
eit, dat de laatste jaren de nieuwe aanwas van ion
gen met opweegt tegen de sterfte onder de volwassene!
vandaar dat de natuurbeschermers veel aandacht schen
ken aan een derde bedreiging: de verstoring door de
mens. Als de Alk of Zeekoet plotseling opgeschrikt -
wordt en vlucht, gebeurt het nogal eens dat het ei
door de plotselinge beweging breekt of mee de diepte
ingaat. Anderzijds-zullen zilver- of mantelmeeuw wel
zorg dragen voor het achtergebleven ei of jong.
En daar gaat dan het hele resultaat van een heel
broedsel zoen] Vandaar dat excursies of een vrije toe
gang tot de vogel ei
landen zo veel mogelijk is
beperkt.
Z. £T(<o De Alk is het symbool van
Pembrokshire en wil dat
blijven ook!
(wordt vervolgd)
Thijs Kramer.
Razatblll
guillemot- 1 —23
