OUDEJAARSDAG AAN DE ZWARTE POLDER
Oudejaarsdag is een dag, waarop het goed is, langs
het stranddoor de polderof waar dan ook te zwer
ven. Thuis moeten dan zoveel zaken geregeld worden,
dat je beter kunt wegwezen. Vandaar...
De Zwarte Polder tussen Cadzand en Nieuwvliet is een
klein poldertje, in open verbinding met de zee. Een
soort Texelse Slufter, maar dan veel kleiner. Er
lopen wat kreken door en het is begroeid met gras,
lamsoor en andere lage kruiden. Op de smalle duin-
reep groeit duindoorn en voor de ingang ligt een
slikterreintje met in de winter de bekende bezet
ting: meeuwen, bontjes, drieteentjes, scholeksters,
steenlopers, zilverplevieren en af en toe een ver
rassing. Kortom een stukje gevarieerde natuur, waar
je "gewoon" even naar toe moet, als je in de buurt
bent. Het heeft bij elk weer en in elk jaargetijde
zijn eigen sfeerD Bij storm of bij rustig weer,
's morgens of 's avonds, in het voorjaar, 's winters,
altijd het zelfde, altijd anders.
Daar loop je dan op de laatste dag van het jaar;
maar is dat dan zo'n bijzondere dag? De zee is de zee
van gisteren en van morgen. Die kent alleen: zijn
ritme van ab en vloed. En de duinen liggen er net
als een maand geleden. Hoogstens is er wat afgekalfd
bij de laatste storm. En de drieteentjes pikkeren
hun voedsel bij elkaar, onbewust van wat er in de
mensenmaatschappij achter de duinen aan de hand is.
De scholeksters laten af en toe horen, dat ze er
zijn en bij vloed overtijen ze samen met de drie
teentjes op de op wintervoor geploegde akker
achter de dijk
Het was ruw weer geweest, die dag. Harde noordenwind
met sneeuwbuien. Alles was, zoals het in dit soort
verhalen hoort, bedekt met de "Witte Wade van Ko
ning Winter". Het is dan wonderlijk bij afgaand
water langs de zee te lopen, op het natte zand.
Net of het daar een ander klimaat is. Boven zee
hing een geheimzinnige blauwzwarte lucht en in de
