De wilde meidoorn wordt vaak als een belangrijke verspreider van het baoterievuur beschouwd, onderzoek toont aan dat dit niet terecht is. P. Nijhoff, algemeen directeur van 'Natuur en Milieu'pleit in dit artikel voor een andere aanpak van het baoterievuur. Ook in onze streek is de bestrijding van het baoterievuur ijverig ter hand genomen. Vandaar dat we deze kritiese geluiden u zeker niet willen onthouden. Eet artikel verscheen eerder in het maandblad 'Natuur en Milieu'jrg.84/3. IN EEN TIJD WAARIN DE NATUURLIJKE ELEMENTEN IN ONS CULTUUR LANDSCHAP STEEDS MEER AANDACHT KRIJGEN, KOMEN DE MEIDOORNS IN DE GEVARENZONE. OORZAAK IS 'HET BESLUIT BESTRIJDING BAKTERIEVUUR*DAT DE STAATSSECRETARIS VAN LANDBOUW IN DECEMBER 1983 HEEFT UITGEVAARDIGD; BOOMKWEKERS EN FRUIT TELERS ZIJN OP HUN WENKEN BEDIEND, NAAR DE ECOLOGEN IS NAUWELIJKS GELUISTERD. De nieuwe regeling wil 'de boomkwekerij en de fruitteelt beter beschermen tegen de schadelijke gevolgen van het optreden van bacterievuuraldus de toelichting bij het Besluit. De bedrijfsmatige teelt van vatbare struiken en bomen wordt ongemoeid gelaten, de maatregelen richten zich in hoofdzaak op de zogenaamde waardplanten van deze plantenziekte buiten de kwekerijen. Daarvan is de meidoorn de belangrijkste. Meidoorns bepalen in grote delen van Nederland het gezicht van het (cultuurlandschap. Zij zijn vanouds aangeplant in heggen en hagen en langs wegen en kanalen. Spontaan groeien zij in de duinen en het binnenduingebied, in het rivierenland en de beekdalen, op de hellingen van de heu vels en de randen van het Zuidlimburgs plateau. In al die landschappen bieden meidoornstruwelen door hun dichte, stekelige struktuur een veilige nestelgelegenheid voor vele soorten (zang)vogels. In najaar en winter zijn de bessen -33-

Tijdschriftenbank Zeeland

't Duumpje | 1984 | | pagina 11