3* Walvissen en andere grote zeezoogdieren. In Bretagne kocht ik ooit eens een tekening waarop je kunt meemaken hoe een walvis in vier fasen omge werkt wordt tot een prachtig bootje. In het eerste plaatje zwemt een gespierde jongeling (geest van Jona?) uit de muil van het dier, in het laatste is deze nog slechts in gestileerde vorm aan wezig als boegbeeld op het scheepje. Ik weet niet wat, maar ik heb iets met deze gigantische beesten in de oce anen. Als je dan ook nog eens gefasci neerd wordt door het reisverhaal van Jan Knupker, die het grote geluk had walvissen aan de kust van Noorcloost- Amerika van heel dichtbij te zien, kom je al gauw op het idee dat dit mis schien wel meer mensen zou interesse ren. Hier volgt een stukje uit Jan Knupkers reismemoires: Hier vind je een foto die ik nam van een buitrug, 5 mijl uit de kust van Boston. Het is de staart van "Scylla". Haar moeder was Ister. Scylla werd in 1981 geboren en kreeg zelf haar eerste kalf in 1987. Buitrug gen hebben net als bij ons de koeien een persoonlijk kenmerk: de staart; die varieert van wit tot zwart al of niet met grote en kleine vlekken, waardoor ze persoonlijk herkenbaar zijn. Het cen trum in Boston houdt al jarenlang een '"burgerlijke stand" bij van alle passe rende walvissen. Men organiseert ook excursies en ik had het geluk met een paar biologen mee te kunnen op een toeristische trip naar de walvissen. Er waren zo'n 30 mensen aan boord en er was natuurlijk een voorlichtster aan boord. Ik kreeg echter "privé-les" van de biologen die zelf in dienst waren bij de "Audubon Society", (vergelijkbaar met onze Natuurmonumenten). Je vaart wat rond tot je een "spuiter" ziet (een spuiter is de kolom damp die een walvis uitstoot uit de spuitgaten op de kop, op het moment dat hij van een duik in de zee weer boven komt) en dan erop af. Het is onvoorstelbaar: daar zwemt dan 40 ton walvis op 10 a 20 m. van de boot! Eenmaal kwam een kalf te dichtbij en dan gaat de koe tus sen de boot en haar kalf zwemmen De moeders hebben een zeer hoog ont wikkeld moederinstinct: ten koste van alles zouden ze hun jong verdedigen. Soms gebruiken ze wel eens harde middelen, want ze kunnen bv. met een klap van hun staart enorme dei ning op het water teweegbrengen, waardoor mens en jong er met de schrik vanaf komen. Ze duiken in groepjes in een spiraal naar beneden, waardoor een werveling ontstaat, die bewerkstelligt dat allerlei garnalen en visjes in die draaiende "koker" gezogen worden; de buitrug gen hoeven alleen maar toe te happen. Bovendien komen dan aan de opper vlakte allerlei stormvogeltjes en jagers profiteren van het voedselaanbod. Een eindje verderop van "onze" boot zat een hengelaar in zijn bootje rustig op makreel te vissen! Ik vernam dat een kalf ca. 500 liter melk per keer drinkt bij de moeder. Een babywalvis groeit dan ook on voorstelbaar snel: ongeveer honderd kilo per dag - vier en een halve kilo per uur. Elke negen dagen een ton. Geen enkel ander dier groeit in de eer ste levensmaanden met een vergelijk bare snelheid. Deze waargenomen populatie is 's zomers in het Caraïbisch gebied: daar worden de kalveren geboren en wor den de vrouwtjes door de stieren gedekt. De inmiddels zwangere koe zwemt met haar kalf terug naar de Noordelijke zeeën. Daar is o.m. veel meer voedsel, aangezien de periode dat het daglicht heerst, er langer is. Walvissen zoeken geschikte plaatsen uit om te paren en jongen te krijgen, meestal ondiepe lagunes, eenzame plaatsen waar amper mensen komen. In het boek van Jacques-Yves Cous- teau "De walvis" staat het volgende te lezen:" De pasgeboren kalveren die we gezien hebben, verkeerden met hun moeders allemaal in heel ondiep wa ter. Als ze nog zo jong zijn. zijn hun lichamen nog heel zacht - iets als schuimrubber- en kunnen ze nog niet zwemmen. Zelfs als ze hun staart bewegen, komen ze niet van hun plaats. Ook drijven ze niet. Op die leeftijd is hun soortelijk gewicht te groot om dat mogelijk te maken, en hun borstkas is nog niet voldoende ontwikkeld om door de lucht in hun longen drijvende te blijven. Hun moe ders moeten hen daarom aan de opper vlakte houden. Vanuit de Zodiac heb ik vaak gezien hoe een moederdier 8

Tijdschriftenbank Zeeland

't Duumpje | 1994 | | pagina 8