Bij het naderen van de winter verliest 'tDuumpje een van haar koninginnen Deze tekst stond boven de advertentie en hij was van toepassing op Ineke Batselaere, inderdaad één der konin ginnen van het Duumpje. Zaterdagnacht 17 november overleed ze plotseling terwijl we de vrijdag eraan voorafgaand tijdens de maande lijkse planologievergadering na afloop nog uitgebreid hadden zitten bomen, tot in de kleine uurtjes. Het was zo'n avond dat niemand haast had: zo af en toe komt dat nog wel eens voor. Zo'n avond waar allerlei oude verhalen werden opgehaald, en voor sommigen ook nieuwe. Want 't Duumpje bestaat reeds enige decennia, en Ineke was er van het begin af bij. Toen de mede-'vergaderaars' dan ook maandag de advertentie in de krant lazen, was de eerste reactie er een van ongeloof. Onze Ineke. Bij de 'heroprichting' van 't Duumpje in de jaren zeventig was ze aanwezig en lange tijd bleef ze één der steunpi laren der vereniging. Ze werkte mee aan het eerste proefnummer van dit blad, in 1975, met het stukje 'De Natuur en de Mens.' Hierin vroeg ze zich af of er niet meer gestreefd moest worden naar leefbaarheid, in plaats van naar een steeds grotere welvaart, een ook nu nog steeds actueel thema. In 1990, toen ze met haar schoon heidssalon begon, en ze zich hierop moest concentreren, was ze genood zaakt haar clubactiviteiten te beper ken. Ze beëindigde haar bestuurstaken, maar indien nodig konden we altijd een beroep op haar doen, want de ware geest bleef aanwezig. Toen ze enige jaren terug haai- zaak redelijk op poten had en weer wat tijd kon vrijmaken, gaf ze te kennen dat ze 'best weer eens wat in de vereniging wilde doen'. De waterschapsverkiezin gen stonden voor de deur en we zoch ten een goede kandidaat. Een zware kandidaat ook, want de natuur is in dit soort organen altijd een ondergescho ven kind geweest en we moesten ervoor waken dat het geen onderge schoven kind blééf. Met een verbluffend aantal stemmen werd Ineke door onze ingezetenen gekozen. Ze vatte haar taak buitenge woon serieus op, verdiepte zich in de abstracte cijfers en via allerlei kanalen trachtte ze het naadje van de kous te weten te komen, want ze ging niet over een nacht ijs. In het algemeen bestuur was het zeker geen gemakke lijke tante, want ze stelde veel zaken ter discussie die voordien nooit besproken waren. In kleine kring deed ze er soms, zoals die vrijdag, met verve, verslag van. Dat ze binnen de vereniging een bij zonder lange periode actief geweest was, bleek ook tijdens de begraving, waar de huidige actievelingen hun voorgangers ontmoetten, die van hein de en ver gekomen waren. Zo'n droeve gebeurtenis is ook altijd aanleiding allerlei situaties de revue te laten passeren; situaties waarvan Ineke deel. uitmaakte en waarin, naast het doel waarvoor men bijeen was, ook altijd 'de leute' een rol speelde. Her inneringen aan de Zwin-excursies die ze vele jaren zeer enthousiast bege leidde. Herinneringen aan het café erna: 'Hoeveel waren er onderuit gegaan', (languit in de modder) en hoeveel geld had het haar (als pen ningmeester) weer opgeleverd. Weer anderen noemden haar verbluffende vermogen om, als ze een vogel dich terbij zag komen waarvan de naam haar niet te binnen wilde schieten, te beginnen over een plantje dat ze zag, en beter bekend was. Als je haar pas kort kende, kon je amper geloven met een natuurbe- schermster van doen te hebben: ze vol deed qua gedrag en qua uiterlijk niet echt aan het beeld dat men hiervan had. Ze was gemotiveerd actief, maar kon er ook hard om lachen, als ze din gen deed die 'naar de letter' eigenlijk niet 'mochten'. Ze had een soort ei genzinnigheid, ofwel onafhankelijk heid die haar nooit verliet. Recht door zee en West-Zeeuws-Vlaams. Ze had het net zo goed voor elkaar: in 'Truzement' had ze het goed naar haar zin, ze woonde er met plezier, ze genoot en was deelgenoot van het dorpsleven, en ze genoot van haar werk, sinds enige weken in haar nieu we salon naast haar woning. Het is moeilijk te verkroppen dat haai- genot maar zo kort heeft mogen duren. Foto: Peter Verdunnen, 14 oktober 1996 2

Tijdschriftenbank Zeeland

't Duumpje | 1996 | | pagina 2