Zeeland vol?en waarmee
16
Op een zomerse dag is het een over
denking waard, hoe het "seizoen" ons
landje (maar ook heel Zeelandin z'n
greep heeft. Je kunt dit deze maanden
afwegen aan een verschillend aantal
aspecten. Adrie Provoost neemt er
hieronder een aantal onder de loep.
Eerste confrontatie
Een tochtje met de boot naaf de over
kant en je komt op een zomerse dag
direct in aanraking met de bedoelde
drukte.
Wat kennelijk goed is voor de streek
verzamelt zich gemotoriseerd op het
veerplein (overigens met vele anderen)
of laat z'n autoblik achter op het par
keerterrein. Omdat dit echter niet
groot genoeg is, zijn alle bermen tot
aan de zoutsilo bezet. Ook onze fiet
sende (zuider)buren maken met hun
fietsdrager op de trekhaak steeds meer
hun opwachting. Dit "opwachten"
wordt overigens al vlug "wachten op",
want de eerste duizend hebben geluk,
de overigen kunnen wachten. Voor de
toerist geen probleem, maar de
Zeeuwsvlaming die aan woon-werk-
verkeer onderhevig is, waardeert de
situatie minder.
Dienstregeling
Ook de scheepvaartkundige hoek zorgt
voor wachttijden. Het bouwen van
veerboten blijkt toch vrij ingewikkelde
materie te zijn, vooral wanneer deze
schepen worden ingezet in een dienst
regeling met aansluiting op openbaar
vervoer. De verklaringen die gegeven
worden als het weer eens mislukt is,
zijn begrijpelijk. Op den duur raak je
zelfs gehecht aan de uitleg van direc
teur Vos himself die op Omroep Zee
land zelf komt vertellen door welke
kapotte condensator de voortstuwing
het nu weer heeft laat afweten, maar
toch. Een wel zeer treffende samen
loop van omstandigheden deed zich
dit voorjaar voor toen de nog nieuwe
veerboot ging proefvaren binnen het
halfuurs-rooster. Ook toen lukte het
weer 5 minuten uit te lopen: de vol
gende trein ging 40 minuten later.
Zelfs voor verstokte voorstanders van
openbaar vervoer zal het moeite kos
ten de loftrompet te blijven steken
over hun favoriete vervoermiddel.
Pijplijnproject nr. "24
Vanaf de veerboot is nog een andere
drukte waar te nemen. Aan de Bres-
siaanse kant gloort in het westen een
ander soort nieuwbouw die kennelijk
nog beter is voor de streek: Project
Scheldeveste. Het lijkt wel of het
recreatie-bungalows geonweerd heeft.
Direct ontdek je hier de nieuwe pro
vinciale lijn: "kwaliteitsverbetering"
van de streek. Niet overdreven talrijk
(slechts 140 stuks) en onderling zo
geschakeerd dat het waarlijk een ver
rijking van het kustlandschap bete
kent. Typisch toch, dat er door al die
pijplijnprojecten meer gebouwd wordt
dan door tien jaar regulier be
leidof, anders gezegd, hoe doet
een georganiseerde lobby zijn werk.
Een andere lobby haalde onlangs zelfs
de PZC: het betrof hier uitbreidings-
wensen van een camping bij een
"paardekuup". Kennelijk is het in Zee
land mogelijk om na een illegaal begin
te blijven bestaan en, alsof "veel" nog
niet genoeg is, ook nog over uitbrei
ding te praten. Gedeputeerde Van
Zwieten die uitgenodigd wordt daar
eens te komen kijken, zal ongetwijfeld
een oorstrelend verhaal te horen krij
gen over, U raadt het al, kwaliteitsver
betering. Eigenlijk is er niets op tegen
de huisjes zoveel mogelijk op elkaar te
plempen. Dan blijven de tussenstroken
in ieder geval onaangetast. De natuur
bescherming is altijd bereid zich ver
dienstelijk te maken om deze tussen
stukken zo aantrekkelijk mogelijk in te
richten. Het probleem is echter dat na
enige jaren weer een ondernemer op
staat om ook deze stukjes natuur we
derom van een hoop stenen te voor
zien.
Varkens
Niet alleen het oog ziet dat vol niet
altijd even mooi is, je kunt het ook rui
ken op een vroege morgen met wind
stil weer. In de kern Oostburg komt de
nieuwe morgengeur je tegemoet.... en
niet alleen van de warme bakker! De
varkensgeur van de met een milieuver
gunning gebouwde stallen doet z'n
intrede en laat aan duidelijkheid niets
te wensen over. Maar 'schone gebie
den moesten toch schoon blijven zei
de minister toch. Of is er hier ook een
pijplijn in het geding Het blijft on
duidelijk, maar als een paal boven wa
ter staat dat ongebreidelde groei van
intensieve veehouderij niet alleen door
natuurbeschermers te ruiken is, maar
ook door vele andere gebruikers van
het landschap.
Ook hier leidt de milieuregel: "te veel
van hetzelfde" tot de bekende proble
men. Lering voor de toekomst is hier
van essentieel belang!
Lering trekken
Deze lering kan direct in de praktijk
worden gebracht bij de nadere invul
ling van het buitengebied zoals bij het
gedeelte Herinrichting Kust. Discuta
bele beslissingen uit het recente verle
den tonen de noodzaak om het aspect
'te veel van hetzelfde' duidelijk te
laten meewegen in de te maken keu
zes. Het krantenbericht dat bij niet
doorgaan van het 'Kurort' in de
Nieuwenhovenpolder een 120-tal wo
ningen bijgebouwd kan worden doet
overigens het ergste vrezen. Juist deze
adhoc-besluiten zonder enige visie
slachten de kip met de gouden eieren.
Hier is opnieuw sprake van 'meer van
hetzelfde' en niet van 'kwaliteitsver
betering'. Het desbetreffende agrarisch
gebied vormt namelijk een scheidende
zone, een zone die tussen de recreatie
concentraties de bewoner/toerist juist
Bruinvis
