16
Camping Vriends
ofDe Wildhof
In ons herfstnummer van 1993 maak
ten we in dit blad melding van het feit
dat dhr. Vriends, eigenaar van Cam
ping De Wildhof illegaal aan het ont-
gronden was in een stuk natuurgebied,
grenzend aan de Zwinweide, een ge
bied met hoge ecologische waarde.
Deze waarde bleek uit een onderzoek
van Awie de Zwart, die kort daarvoor
het gebied op zeldzame planten geïn
ventariseerd had.
De gemeente Sluis legde met bestuurs
dwang de werkzaamheden stil; er was
immers geen aanlegvergunning aange
vraagd, en gezien de status van het
gebied met haar natuurwaarden wei
gerde gemeente Sluis ook deze af te
geven. Op ons verzoek om informatie
aan de gemeente Sluis van 16 januari
1996 over 'hoe het er nu mee stond'
kregen we op 13 februari 1996 ant
woord: de sommering aan hr. Vriends
om de werkzaamheden te staken was
nog steeds van toepassing, hangende
de procedure voor de Raad van State.
De Raad van State stelde gemeente
Sluis in het gelijk en dhr. Vriends
werd gesommeerd alles in de oude
toestand terug te brengen.
Het nu inmiddels oktober 1997 en dhr.
Vriends heeft nu inmiddels het gehele
weitje geëgaliseerd, zonder dat er van
enig openlijk gemeentelijk optreden is
gebleken.
Het is nu zelfs zo mooi geëgaliseerd
dat zijn campinggasten er plezierig op
kunnen voetballen. Volgend seizoen
kan hij het gebruiken als overloopter-
reintje, voor een paar tenten, een jaar
Mooi geëgaliseerd voor de voetballers.
later eens proberen met een caravan-
neltje en zo gaat het van kwaad tot
erger.
Het begint ernaar uit te zien dat dhr.
Vriends zich eenzelfde houding aan
meet als de varkensmaffia. Ook in
Sluis hebben de brutalen blijkbaar de
halve wereld.
Herinrichting Kust
Jazeker. Hoewel weinig in het nieuws
de laatste tijd, wordt er rustig voortge-
werkt aan de herinrichting van onze
kust. Enig geharrewar ten spijt ligt het
proces zelfs gewoon op schema. Dat
betekent dat eind januari of begin
februari het onderdeel 'natuur' ter dis
cussie komt. Er ligt een vier dagen
durend proces in het verschiet waarin
opvattingen en meningen het toneel
mogen betreden. Deze discussies zijn
voor iedereen toegankelijk. De com
missie weegt en velt na afloop zijn
oordeel.
Reden genoeg voor uw planologen om
dan met o.i. fraaie voorstellen voor de
dag te komen. De pap is namelijk nog
niet gestort. Na de eerste presentatie
van twee mogelijke modellen van her
inrichting stak vooral uit agrarische
hoek een storm van protest op tegen
het voorgenomen bos. Hoewel de be
geleidende teksten over de invulling
van het groen flexibel genoeg zijn,
was het protest-geluid oorverdovend.
Ofwel mensen lezen dus niet ofwel
vertrouwen het geschrevene niet. Op
de eerste discussie-bijeenkomsten
bleek echter dat een meer 'streekei
gen' invulling van het vereiste groen
wel op acceptatie zou kunnen rekenen
en ook wij zien in deze richting de
interessanter mogelijkheden. Op het
provinciehuis schijnt men ondertussen
allang tevreden te zijn als we het hier
onder de Schelde maar samen eens
worden.
En zo ontstond de kans voor 't Duum-
pje om te werken aan een ontwerp
voor een derde variant, het nu verder
te noemen Duinenmodel. De eerste
schetsen staan in de kinderschoenen
en zullen aan de hand van verder te
verwerven deskundig inzicht tot was
dom moeten komen.
U hoort nog van ons
Kanoclub
Enige weken geleden heeft een dele
gatie uit het bestuur een gesprek gehad
met enige vertegenwoordigers van de
kanoclub Zeeland.
De oorzaak van dit gesprek was gele
gen in het feit dat we tot onze stomme
verbazing via Omroep Zeeland moes
ten horen en in een verslag van de
landinrichting Kust lezen dat er met
onze vereniging niet te praten viel.
Nu kon het bestuur zich absoluut niet
herinneren ooit met ene heer Adri-
aansen gesproken te hebben. Bij nader
informeren bleek dat onze kanovaar
der met een enkel bestuurslid gespro
ken had, die hem medegedeeld had
zijn wensen bij het bestuur te depone
ren, waarna het bestuur een standpunt
zou kunnen innemen. Aangezien het
bestuur nimmer iets vernam, waren we
dan ook nogal verbaasd op een zo
onterechte wijze zwartgemaakt te wor
den.
In het gesprek bleek dat ze er prijs op
zouden stellen op alle waterwegen in
Zeeuwsch-Vlaanderen te kunnen va
ren. De wetgevers hebben hier echter,
afhankelijk van de status van een be
paald gebied, paal en perk aan gesteld.
Als zekere gebieden aangewezen zijn
als natuurgebied, is het niet de bedoe
ling dat iedereen er maar doorheen
gaat struinen, hetzij te voet, hetzij per
crossmotor, hetzij per kano. Hun argu
ment was dat zij natuurliefhebbers wa
ren en geen schade deden. Bovendien
volgde dhr. Adriaansen een natuurgid-
sencursus, waarvan hij veronderstelde
dat dit een vrijbrief zou zijn om overal
rond te mogen lopen waar het verbo
den was.
We hebben duidelijk gemaakt dat nie
mand het leuk vindt belemmerd te
worden, maar dat toch iedereen zich te
houden heeft aan verordeningen en
wetten. Overigens had dhr. Adriaansen
bij brief van 15 april 1994 al precies
van de provincie vernomen om welke
redenen men niet aan zijn wensen kon
tegemoetkomen. We hebben hem dan
ook uitgelegd dat hij niet 't Duumpje
zwart moet maken, maar zich tot ande
re instanties moet richten.
Overigens speelt ook het waterschap
een belangrijke rol in deze discussie.
