9
Verkrijgen van toestemming
Het werken in een natuurmonument is
aan strenge regels gebonden: de ge
meente moet eerst een aanlegvergun-
ning afgeven op grond van het plan,
terwijl de Provincie op haar beurt weer
een vergunning moet verlenen in het
kader van de Natuurbeschermingswet.
De vergunningsaanvraag ligt eerst 4
weken ter inzage bij de gemeente en
hierna nog eens 6 weken bij de provin
cie. De provincie stelde als bijkomen
de eis, dat het Rijksinstituut voor Oud
heidkundig Bodemonderzoek onder
zoek kon doen door het graven van
een proefsleuf, dwars door de buiten-
wal - binnenveste.
Aanvang werkzaamheden
Maandag 6 oktober kon eindelijk be
gonnen worden: de proefsleuf leverde
geen spectaculaire waarnemingen op:
wel kon nauwkeurig de bodem van de
binnenveste gevolgd worden door de
in de loop van de jaren afgestorven
plantenresten in de vorm van een laag
je veen. Hierbij was goed te zien, dat
de wallen afgeploegd zijn.
's Middags werd direct doorgegaan
met het ontgraven van de gedempte
delen, waarbij nogal wat (althans aan
de ene kant) huishoudelijk vuil boven
gehaald werd: vroeger een gebruikelij
ke manier 'in den buiten' om het afval
in putten of laagten te storten, dan wel
te begraven.
Tenslotte werd de binnenveste ge
modderd, waarbij zich geen verrassen
de dingen voordeden: de modderlaag
was gemiddeld ca. 0,70 m. dik en
werd tot op het overwegend schone
zand weggehaald. Zo werd weer hel
der water verkregen met in de eerste
jaren grote hoeveelheden waterluizen,
een delicatesse voor de boomkikker
Afronding
Donderdag 9 oktober kon het project
afgerond worden. We konden terug
zien op een geslaagde operatie, mede
dankzij het grondverzetbedrijf De
Feijter uit Biervliet, dat o.a. met een
rupskraan met een reikwijdte van maar
liefst 19.00 meter degelijk werk gele
verd heeft. Dat alles zo vlot en net nog
voor het natte najaar afgewikkeld kon
worden, is toch vooral te danken aan
de grote inzet van Theo Aernoudts, re
giomedewerker van de Stichting Land
schapsbeheer Zeeland (SLZ). Hij heeft
heel wat moeten overleggen en heen
en weer rijden.
Dat SLZ hierbij zo nauw betrokken is
geweest, komt door het project 'herstel
amfibieënbiotopen Zeeuwsch-Vlaan-
deren'. Kruisdijk paste naadloos bin
nen dit project: het was voor Theo dan
ook zijn vuurdoop.
In de media is amper aandacht besteed
aan dit toch wel opmerkelijk initiatief
van onze vereniging: de eigenaar wil
de voorkomen dat Jan en alleman erop
af zou komen om verschillende rede
nen. Een ervan zou kunnen liggen in
de legende in West Zeeuwsch-Vlaan
deren (overigens één van de weinige)
die zegt dat er op Kruisdijk een kistje
met goud, afkomstig van de eerste
eigenaren, de familie Hennequin, be
graven zou liggen. Helaas hebben ook
wij het niet gevonden.
Vooruitzichten
't Duumpje heeft de eerste aanzet tot
herstel van de boomkikkerpopulatie
gegeven: het lot van de Boomkikker
ligt nu grotendeels in handen van de
eigenaar, want de .manier waarop hij
met het natuurmonument omgaat, zal
bepalen of alle kosten en moeite niet
tevergeefs gemaakt zijn. Hij heeft te
kennen gegeven dat hij alle medewer
king zal verlenen en samen met René
Beijersbergen (de boomkikkerspecia
list van Het Zeeuwse Landschap) en
onze vereniging zal dat zeker lukken.
Oktober 1997, Sjaak Herman
De karakteristieke woning met binnengracht.
