Korte berichten
Oproep Natuurmarkten
"Ganzen drastisch
verdelgen"
Eerder in deze uitgave heeft u in
het artikel over het millennium
kunnen lezen dat onze vereni
ging zich op veel terreinen be
geeft, maar een van de terreinen
die al jaren leidt onder een chro
nisch gebrek aan 'personeel' is
het presenteren van de vereni
ging op natuur- en milieumark
ten.
Bij deze gelegenheden wordt
dikwijls een beroep gedaan op
ons om gedurende een dag of
dagdeel met een 'kraam' aanwe
zig te zijn met informatiemateri
aal over de vereniging, welke
doelen zij nastreeft en op welke
wijze dit gebeurt: kortom het
verschaffen van algemene infor
matie en het beantwoorden van
algemene vragen.
Aangezien deze informatiedagen
dikwijls worden bezocht door
mensen die geïnteresseerd, maar
veelal nog geen lid van de ver
eniging zijn, is dit eerste contact
met onze vereniging van groot
belang.
En het spreekt vanzelf dat zo'n
kraam ook bemand of bevrouwd
moet zijn, en juist dit laatste stelt
ons voor grote problemen.
We zoeken dus naar een aantal
Duumpjesleden die bereid zijn
een viertal malen per jaar (want
meer is het meestal niet) een
handje te helpen een kraam te
bemensen. Het eerste optreden is
de laatste zaterdag 14 oktober.
Verder zal het kraam altijd door
meer verenigingsleden bezet
worden, dus u behoeft niet bang
te zijn geconfronteerd te worden
met vragen die u niet kunt
beantwoorden.
Indien u nadere informatie
wenst, dan wel uw interesse ken
baar wilt maken, verzoeken we u
contact op te nemen met
Christine Kerpestein
(0117-45 44 07) of
Han Risseeuw (0117-45 26 50).
We gaan ervan uit 14 oktober
met een goedbezette stand acte
te présence te kunnen geven.
Dat was de titel van het artikel in
Dagblad De Stem van 9 septem
ber. In het artikel wordt gemeld
dat men drastische maatregelen
heeft genomen, en nog zal
nemen om een einde te maken
aan de ganzenoverlast voor de
agrarische sector.
Dat was voor ons niks nieuws,
want we hadden vorig jaar al
een gesprek met de nieuwe
directeur van het Landschap, dhr.
Hemminga, waarin we aangaven
dat men andere wegen moest
bewandelen om ganzenoverlast
in te perken dan de jacht in het
natuurgebied die toch veel om
wonenden van Het Grote Gat
enorm irriteerde. In het gesprek
gaven we aan dat er een aantal
andere mogelijkheden waren die
veel effectiever waren en het
onnodig maakten het op jacht te
laten aankomen. Zo noemden we
het grootschalig schudden van
eieren, een methode die eigenlijk
amper toegepast werd.
Dat is dus door Het Zeeuws
Landschap op een voortvarende
manier aangepakt. Wel was van
meet af aan duidelijk dat hier
mee alleen de aanwas van gan
zen binnen de perken gehouden
zou kunnen worden. De bestaan
de aantallen terugbrengen tot
een populatie die geen hinder
veroorzaakte: dat was andere
koek. Het was zo klaar als een
klontje dat het terugbrengen van
deze populatie alleen door een
flink afschot kon plaatsvinden.
Het was niet anders. Wel zou
men het natuurgebied ontzien,
dus jagen buiten het gebied zelf.
Alleen als dit niet effectief zou
blijken, zou in het Grote Gat zelf
geschoten worden. Verder opper
den we de mogelijkheid te schie
ten met een kogelgeweer. Het
maakt veel minder lawaai, trekt
18 't duumpje nazomer VOO
verder, en zo konden op een
korte tijd veel meer ganzen afge
schoten worden. Dat zou men
onderzoeken. Tevens spraken we
onze twijfel uit over de kwaliteit
van het afschot. We hadden
namelijk het idee dat men uitslui
tend op vogels schoot die goed
tot hun recht kwamen als
gebraad en in de soep. En de
beste kok ziet geen kans van de
gans iets smakelijks te maken.
Men zei dat er toezicht gehou
den zou worden op die dagen
dat gejaagd werd.
Het gebruiken van een kogelge
weer wilde men onderzoeken,
maar wel meldde men al dat dit
gebruik een veel grotere vaardig
heid van de schutter vergde.
Maar per slot van rekening gaat
het om beheersjacht en niet om
plezierjacht.
Na het gesprek hadden we
goede hoop dat het Landschap
een koers was ingeslagen die bij
een moderne organisatie hoort.
In het voorseizoen werden op
grootschalige wijze eieren
geschud. We hoorden getallen
van 1300 eieren etc. Kortom: we
hadden vertrouwen.
Tot 3 augustus.
Een drietal Belgische auto's, 2
Nederlandse en zelfs een
Zwitserse kentekenplaat werd
gesignaleerd. Met de bijbehoren
de geweren. Ze kwamen alleen
voor de natuur, want ze liepen
hoofdzakelijk door het riet. Ze
schoten dat het een lust was.
Alom aanwezig: hr. Mabesoone
van de Wildbeheerseenheid. Die
stond te zwaaien als een volleerd
regisseur. Waarschijnlijk had hij
beter het in België niet onbeken
de bord 'Alle richtingen' kunnen
opsteken, want dat was waar
heen de hagel vloog. Alle richtin
gen op en vooral die waar geen
ganzen zaten. Al bij al zijn gedu
rende dit enige uren durende
jachtfestijn wel vier ganzen
gedood. In de wetenschap dat er
een paar honderd ganzen teveel
zijn, waren we niet verbaasd de
schutterij de weken daarna nog
enige malen terug te zien. Het
gezegde 'Oefening baart kunst'
bleek echter niet van toepassing.
Dat kon ook niet. In het gezel
schap bevond zich zelfs een Par-
kinson-patiënt die zo beefde dat
