langer te willen tegenhouden,
hoewel de organisatie er niette
min geen voorstander van was...
Grondaankoop
Om nog maar eens goed duide
lijk te maken hoe wij erover den
ken en om er zelfs een direct
belang in te verkrijgen, zijn we
er als vereniging (tezamen met
een aantal particulieren) in
geslaagd om in het beoogde
tracé van de rondweg een stuk
grond te verwerven. Voor het
eerst in zijn bestaan wordt 't
Duumpje terreinbeheerder en
wel van een stuk grond dat een
natuurbeschermingsorganisatie
waardig is - een oude kreekrug,
een hollebollig weilandje, knot
wilgen en een veedrinkput. Niet
bijzonder groot maar karakteris
tiek voor West-Zeeuws-
Vlaanderen en met een interes
sante en oorspronkelijke terrein
gesteldheid. En niet alleen onze
vereniging 't Duumpje, maar ook
ook een paar andere organisaties
zoals Milieudefensie zelf, het
Boomkikkerfonds, vereniging Das
Boom, RAVON afdeling
Zeeland en de Zeeuwse
Milieufederatie. Bij een eventu
ele aanleg van die rondweg moe
ten dan al die eigenaren ontei
gend worden. Niet dat dat niet
zou kunnen. De procedure wordt
alleen lastiger en langer en dat is
precies wat we willen: laten er
eerst maar eens getallen beschik
baar komen van de verkeersdruk
te en de verkeersstromen na de
realisatie van de Westerschel-
detunnel voordat we zoiets
onomkeerbaars doen als een
rondweg aanleggen op een haar
langs een boomkikkerbiotoop en
door een gebied dat interessante
'aardkundige' waarden (zie de
PZC van 18 oktober jongstleden)
herbergt. Laat een rechter even
tueel een uitspraak doen over de
verhouding tussen alle in het
geding zijnde belangen!
Zaterdag 8 oktober
Zo stonden we daar dan op 8
oktober in de schuur van de
familie van Riel aan de
Boogaardstraat: de notaris die in
het grootste geheim de acte had
gepasseerd, de kopers, verkoper
mijnheer Beun, en een paar spre
kers die de gelegenheid van een
officieel tintje zouden voorzien:
het statenlid Wiersma, onze
voorzitter Kees Kostense en
gedeputeerde Hennekeij van
Verkeer en Vervoer, die op dat
moment nog van niets anders
wist dan dat het een manifestatie
zou worden in het kader van de
Groene Grens met een spectacu
laire ontknoping
De dag was regenachtig begon
nen en het kon niet uitblijven of
daar werden toespelingen op
gemaakt. De dag zou echter nog
tamelijk zonnig eindigen en we
mogen hopen dat ook daar ach
teraf nog eens een opmerking
over mag vallen. Ik zal in het kort
weergeven wat de beide gast
sprekers te zeggen hadden bij
deze gelegenheid:
De sprekers
Om te beginnen statenlid
Wiersma: naar zijn idee is het
inderdaad nodig dat we de
Groene Grens trekken. Te veel en
te vaak wordt nog op een zeer
traditionele manier gedacht waar
het over de inrichting van
Nederland gaat. Het basisidee is
bij velen nog steeds dat infra
structuur de basis is onder mate
riële welvaart. Wegen, en bij de
kruispunten daarvan bedrijven
terreinen, zijn de basis onder de
Nederlandse welvaart. Zo was
het in de jaren '50 en '60 van de
vorige eeuw en zo is het anno
2000 nog steeds.
Natuurlijk, natuur en milieu spe
len een rol, we maken daarvoor
een Milieu Effect Rapportage.
We denken over natuurcompen
satie. Maar hoe vaak wordt het
zogenaamde nul-alternatief
gevolgd? Bovendien lijkt het
erop dat, nu de samenleving niet
langer maakbaar is - dat laten
we aan de markt over - de
natuur het enige is dat we nog in
de hand hebben? Duurzaamheid
krijgt op die manier een invul
ling, waarbij de natuur slechts
waardevol is als daar traditionele
economische functies in onderge
bracht worden. En er wordt veel
te weinig gedacht aan de econo
mische functies van de natuur
zelf. Onze boekhouding is nog
steeds eenzijdig. Wie meet de
waarde van de kamsalamander
en van de boomkikker? Wie meet
de waarde van natte ecosyste
men voor natuurlijke zuivering?
Wie berekent de waarde van de
natuurlijke biodiversiteit?
Daarom trekken we de groene
grens. Het is geen grens die men
sen buitensluit: iedereen is wel
kom binnen het grondgebied van
de groene grens: het is geen
exclusief gebied, er is geen pas
poortcontrole. Van de bezoekers
vragen we alleen dat zij zich
inzetten om het grondgebied
achter de groene grenzen mooier
te maken. Ik hoop en ik vermoed
dat het trekken van de groene
grens zal leiden tot schermutse
lingen. Maar ook dat die zullen
bijdragen tot een beter begrip,
tot meer erkenning van de waar
de van natuur, rust en ruimte.
6 't duumpje herfst/winter 213 '00
