Gedeputeerde Hennekeij vertelde
ons vervolgens zich in het hol
van de leeuw te voelen maar de
uitnodiging toch aan te willen
nemen. Hij zei het eerste deel
van de liefdesverklaring aan de
Open Ruimte te kunnen delen.
Iedere Zeeuw kan dat onder
schrijven. Het is echter onterecht
de sector Verkeer en Vervoer af
te schilderen als pure liefde voor
asfalt. Ook daar heerst een
gevoel voor het Zeeuwse land.
Vervolgens sprak het hem zeer
aan dat het landschap en het ste
delijk gebied mooi kunnen wor
den door dynamiek. Harde con
touren passen daar niet in! Waar
het steeds om draait, is kwaliteit
van de ruimte, vond hij.
Woonwensen vergen nu eenmaal
ruimte: we kunnen dan ook niet
stellen dat alles fout gaat door
verstedelijking en transport. We
moeten alleen zorgen dat de din
gen op de juiste plaats gebeuren.
Een goed plan zoals het streek
plan zet alles op zijn plaats.
Bovendien proberen we conflic
tueuze belangen te scheiden, kijk
maar de Kop van Schouwen of
naar het project van de Kanaal
zone.
Wat de rondweg Aardenburg
betreft: het is wel het moeilijkste
de afweging te moeten maken
tussen dorp en land, alle bijko
mende archeologische aspecten,
belangen van natuur en cultuur,
agrarische belangen...
Uiteindelijk is een goed tracé
vastgesteld op basis van een
afweging van alle wensen. Dat
daarbij een relatie zou bestaan
met de Westerscheldetunnel ont
kende de gedeputeerde.
Integendeel, in zijn ogen was het
winst dat het wallengebied vrij
van landbouw werd, met een
versnelde natuurontwikkeling in
de Aardenburgse Havenpolder.
Verder sprak hij de overtuiging
uit dat juist door het accepteren
van deze dynamiek, Verkeer en
Vervoer enerzijds en natuur
anderzijds beide sectoren eikaars
bondgenoot zouden kunnen zijn,
waardoor we in staat zouden zijn
om de miljarden, die jaarlijks aan
infrastructuur worden besteed
met nog meer kwaliteit in te zet
ten.
U ziet: je zou haast denken dat
we met beide politici evengoed
af zijn. Het is maar hoe je hun
woorden wil opvatten. Het is
alleszins duidelijk dat elk op zijn
manier het beste met de streek
voor heeft. Wat echter het beste
mag genoemd worden, is een
kwestie waarover de ideeën
nogal uiteenlopen. Voorlopig
hielden we ons bij onze eigen
gedachte en togen gezamenlijk
naar het stukje land dat we
inmiddels officieel gekocht had
den. Theo Aernoudts, die de hele
stunt georganiseerd had, intro
duceerde ons de notaris. De
notaris overhandigde de bij vol
macht ondertekende akten,
onder andere aan de vertegen
woordiger van Milieudefensie.
Theo overhandigde gedeputeer
de Hennekeij een symbolisch stuk
asfalt dat deze een plaats mocht
geven aan de rand van of in de
"Hennekeij-put" die daar in dat
landje ligt. Gedeputeerde
Hennekeij zelf keek wel een
beetje strak, maar vatte het
natuurlijk sportief op. Hij meen
de dat het stuk natuur dat voor
de rondweg moest wijken prima
te compenseren was en plaatste
het stuk asfalt derhalve naast de
kikkerput. Er verandert dan ook
niets in de te volgen procedures,
of je nu één eigenaar onteigent
of drieëndertig. Alleen zitten er
een paar lastpakken tussen.
Misschien gaat het statenlid
Wiersma nog wel gelijk krijgen
met zijn voorspelling dat het
trekken van de groene grens zal
leiden tot schermutselingen...
Was het motto van de actie
tegen de rondweg tot zover:
"Aardenburg, Kikkerstad, daar
mag je niet omheen", het is nu
enigszins aangescherpt in:
"Natuurbeschermers, daar kun je
niet omheen".
Wonderland
De hoogste hemel uit mijn kin
derjaren
Vergeet ik niet, hij leek op licht
grijs linnen
Tegen het hevig wit van appel
bloesem.
Ik zag hem achter het weiland
Beginnen, als een zeil
Gespannen door alle winden.
En hemels wist ik hem op zee
Als water gekeerd
En altijd om voor altijd
te bewaren.
De eerste hemel
Uit mijn kinderjaren
en zoals wij daar liepen
bij poelen en kreken.
Zo argeloos wil ik nog zien
En kennen: vogels, fruit
En ook het kleine beestjes
sterven.
Het is hier altijd iets
En goed bezien ook niets:
De leegte van schaduwen
Wolken drijven over ploeg-
gronden.
Een vergezicht, geluid dat
bijna geen geluid is nog,
haast licht. De aarde ademt
en wacht het jaarlijks wonder:
een voorjaar van genade:
gevogelte, gewas, het kalf,
de paarden. Nooit weer
een andere dag anders
dan daar en toen
in dit almaar wijkende;
en almaar wenkende wonder
land.
Peer van Meer
Eeée.
7 't duumpje herfst/winter 2/3 '00