Gedeputeerde Hennekeij vertelde ons vervolgens zich in het hol van de leeuw te voelen maar de uitnodiging toch aan te willen nemen. Hij zei het eerste deel van de liefdesverklaring aan de Open Ruimte te kunnen delen. Iedere Zeeuw kan dat onder schrijven. Het is echter onterecht de sector Verkeer en Vervoer af te schilderen als pure liefde voor asfalt. Ook daar heerst een gevoel voor het Zeeuwse land. Vervolgens sprak het hem zeer aan dat het landschap en het ste delijk gebied mooi kunnen wor den door dynamiek. Harde con touren passen daar niet in! Waar het steeds om draait, is kwaliteit van de ruimte, vond hij. Woonwensen vergen nu eenmaal ruimte: we kunnen dan ook niet stellen dat alles fout gaat door verstedelijking en transport. We moeten alleen zorgen dat de din gen op de juiste plaats gebeuren. Een goed plan zoals het streek plan zet alles op zijn plaats. Bovendien proberen we conflic tueuze belangen te scheiden, kijk maar de Kop van Schouwen of naar het project van de Kanaal zone. Wat de rondweg Aardenburg betreft: het is wel het moeilijkste de afweging te moeten maken tussen dorp en land, alle bijko mende archeologische aspecten, belangen van natuur en cultuur, agrarische belangen... Uiteindelijk is een goed tracé vastgesteld op basis van een afweging van alle wensen. Dat daarbij een relatie zou bestaan met de Westerscheldetunnel ont kende de gedeputeerde. Integendeel, in zijn ogen was het winst dat het wallengebied vrij van landbouw werd, met een versnelde natuurontwikkeling in de Aardenburgse Havenpolder. Verder sprak hij de overtuiging uit dat juist door het accepteren van deze dynamiek, Verkeer en Vervoer enerzijds en natuur anderzijds beide sectoren eikaars bondgenoot zouden kunnen zijn, waardoor we in staat zouden zijn om de miljarden, die jaarlijks aan infrastructuur worden besteed met nog meer kwaliteit in te zet ten. U ziet: je zou haast denken dat we met beide politici evengoed af zijn. Het is maar hoe je hun woorden wil opvatten. Het is alleszins duidelijk dat elk op zijn manier het beste met de streek voor heeft. Wat echter het beste mag genoemd worden, is een kwestie waarover de ideeën nogal uiteenlopen. Voorlopig hielden we ons bij onze eigen gedachte en togen gezamenlijk naar het stukje land dat we inmiddels officieel gekocht had den. Theo Aernoudts, die de hele stunt georganiseerd had, intro duceerde ons de notaris. De notaris overhandigde de bij vol macht ondertekende akten, onder andere aan de vertegen woordiger van Milieudefensie. Theo overhandigde gedeputeer de Hennekeij een symbolisch stuk asfalt dat deze een plaats mocht geven aan de rand van of in de "Hennekeij-put" die daar in dat landje ligt. Gedeputeerde Hennekeij zelf keek wel een beetje strak, maar vatte het natuurlijk sportief op. Hij meen de dat het stuk natuur dat voor de rondweg moest wijken prima te compenseren was en plaatste het stuk asfalt derhalve naast de kikkerput. Er verandert dan ook niets in de te volgen procedures, of je nu één eigenaar onteigent of drieëndertig. Alleen zitten er een paar lastpakken tussen. Misschien gaat het statenlid Wiersma nog wel gelijk krijgen met zijn voorspelling dat het trekken van de groene grens zal leiden tot schermutselingen... Was het motto van de actie tegen de rondweg tot zover: "Aardenburg, Kikkerstad, daar mag je niet omheen", het is nu enigszins aangescherpt in: "Natuurbeschermers, daar kun je niet omheen". Wonderland De hoogste hemel uit mijn kin derjaren Vergeet ik niet, hij leek op licht grijs linnen Tegen het hevig wit van appel bloesem. Ik zag hem achter het weiland Beginnen, als een zeil Gespannen door alle winden. En hemels wist ik hem op zee Als water gekeerd En altijd om voor altijd te bewaren. De eerste hemel Uit mijn kinderjaren en zoals wij daar liepen bij poelen en kreken. Zo argeloos wil ik nog zien En kennen: vogels, fruit En ook het kleine beestjes sterven. Het is hier altijd iets En goed bezien ook niets: De leegte van schaduwen Wolken drijven over ploeg- gronden. Een vergezicht, geluid dat bijna geen geluid is nog, haast licht. De aarde ademt en wacht het jaarlijks wonder: een voorjaar van genade: gevogelte, gewas, het kalf, de paarden. Nooit weer een andere dag anders dan daar en toen in dit almaar wijkende; en almaar wenkende wonder land. Peer van Meer Eeée. 7 't duumpje herfst/winter 2/3 '00

Tijdschriftenbank Zeeland

't Duumpje | 2000 | | pagina 5