*c
Een strand-
excursie
<e
1 -
-,:_v :-:
-••- -
- --S5 - - - - .-:..^r -V
Teun Ingels, Karin en Bas van Rijden
Niet alleen de Aardenburgse jeugd
doet verslag, maar ook een aantal
leerlingen van IJzendijkse basis
school Het Molenbolwerk hebben
hun wedervaardigheden te boek
gesteld.
Strandexcursie 26 augustus
Het lijkt alweer zo lang geleden,
maar toch wil ik even een ver-
slagje schrijven over het bezoekje
aan zee. Het werd georganiseerd
door Ward de Brabandere uit
Breskens en nog twee jongens
die een studie volgen in
Vlissingen, waaronder Erwin
Verhage uit Oostburg.
De zon scheen, maar niet zo fel
als de dag ervoor. Het waaide
hard, maar we hadden toch alle
maal onze zwemspullen mee. Er
waren genoeg IJzendijkenaartjes
van het Molenbolwerk om privé-
les te krijgen, maar er waren ook
veel kinderen van andere dor
pen. Ook vele ouders bleven kij
ken of heipen. Het was een
gezellige groep. Ward deelde de
groep in tweeën. Wij zaten in de
eerste groep die eerst ging
zwemmen en in de modder rol
len. De tweede groep ging kor
ren en er werd een hoop verteld
door Erwin Verhage. Met zijn
allen keken we nog even naar
een grondboring. Dit is een
bodemonderzoek: door middel
van een buis met een stok wordt
diep in de grond geboord en
hierna kijken we dan hoeveel
beestjes erin zitten. Er zaten wei
nig beestjes in, jammer.
Daarna was het andersom en kre
gen wij uitleg van Erwin over het
grote sleepnet. Dit was een groot
net met een touw rond je buik.
Erwin en Ward sleepten dit diep
door de zee en hoopten zo iets
speciaals te vangen. Enkele kin
deren hadden een kornet mee en
vingen vele kleine visjes (schar en
schol) en Erwin leerde ons het
onderscheid tussen de soorten
vis: schar is ruw en schol is
glad/zacht.
Er zaten veel garnalen, zeester
ren, heremietkreeftjes, grote en
kleine krabben en soms een mos
sel in. Erwin liet ons nog vissen in
een pot zien o.a. een haai en
hielp ons met korren, terwijl de
lucht steeds donkerder werd. Als
grote verrassing na dit alles trak
teerde Erwin op snoep vanwege
zijn verjaardag. Een 'Lang zal hij
leven' werd gezonden. Het
begon steeds donkerder te wor
den en in de verte klonk er
gerommel. Het werd ook steeds
frisser en we besloten om alles
op te ruimen en naar huis te
gaan.
Maar we gingen niet naar huis
zonder Erwin en Ward bedankt
te hebben voor de fijne ont
vangst en de leerzame middag.
Karin van Rijen
Bezoek aan Verdronken land
van Saeftinghe
Na een stevig ontbijt kwamen we
rond de klok van elf aan in het
land van Saeftinghe. Hier maak
ten we kennis met onze gids
Mark Swartilé. Rond twaalf uur
vertrokken wij naar het
Verdronken land van Saeftinghe.
Al snel bleven er een paar in de
modder steken. We gingen eerst
door het Speelmansgat: een geul
van ongeveer 200 meter breed
met enkele droge stukken in het
midden. Weer verder geploeterd
bereikten de schaapsheuvel waar
vroeger een herder en zijn scha
pen naartoe ging om onderdak
te zoeken. Daarna gingen we
naar de Schelpenkreek. We sta
ken deze niet over, maar liepen
door de smalle geul naar de
Rottegeul. Dat was leuk, want
Bas gleed steeds uit; zijn schoe
nen waren al nat en slikkerig en
ze werden er alleen maar viezer
op. Ook Teun en Gijs gleden uit.
Daarna gingen we naar de
Ijskelder. Deze heet zo omdat er
met sterke noordenwind en
vorst, ijsschotsen richting het
land kwamen. Het is de grootste
geul van het Verdronken land
van Saeftinghe. En toch zag je
niets van het Westerschelde-
water, alleen boten kon je zien
varen. De afstand van onze pick
nickplaats tot het water is te ver
en ligt lager dan het land. We
zochten een mooi plekje uit om
te picknicken. En toen gingen we
terug naar het begin. In de laat
ste geul mochten we zwemmen,
we leken wel 10 kilo zwaarder.
Bas van Rijen en Teun Ingels
IJzendijke.
21 't duumpje 213 -2001
