Geiten in de G
Duintjes
If1 fr f)
Sjaak Herman
Zoals alom bekend verondersteld
mag worden, worden de Groese
Duintjes door 't Duumpje beheerd;
voor de reden waarom, even terug
in de tijd.
Na de voltooide dijkverzwaring
ter plaatse rond 1987 was vanuit
de natuurbescherming de vraag
gerezen wat het waterschap, als
eigenaar, met het gebied van
plan was te doen.
Men had in ieder geval vage
plannen om het niet meer, zoals
voorheen, aan zijn lot over te
laten: daartoe had men de her
en der staande bouwvallige
zomerhuisjes (oostkant) en een
opslagplaats van het waterschap
zelf (westkant) opgeruimd.
Helaas is men hierbij niet ver
genoeg gegaan: als men op dat
moment ook de 2 horecagele
genheden buiten het gebied ver
plaatst had, was de verstoring en
tweedeling minimaal geweest,
maar wie weet brengt het
gebiedsplan nog uitkomst.
Wij hadden wel al een sterk
omlijnd beeld van het gebied:
versterk de natuurwaarden door
het uit te rasteren, zodat de
invloed van de recreatie zich zou
beperken tot de corridor dwars
door het gebied, en beweid het
met koeien.
Het waterschap was direct
akkoord onder de voorwaarde
dat wij het zouden beheren. En
aldus geschiedde. Koeien van Cor
van 't Westeinde houden sinds
dien de grazige vegetaties rede
lijk in toom, zij het dat er jaarlijks
toch nog 2 stukken gemaaid
moeten worden omdat koeien
nou eenmaal niet alles lusten.
En hier belanden we bij des poe
dels kern: de Groese Duintjes,
met name aan de oostkant,
beginnen ondanks de beweiding
dicht te groeien met doornig
struikgewas. En waar we met
maaien goede resultaten berei
ken, wordt dit voor doornige
vegetaties al een heel stuk moei
lijker.
Nu hoor ik een heleboel mensen
zeggen: 'maar het is toch een
natuurgebied, dus laat de natuur
zijn gang maar gaan'. Deze
gedachtengang lijkt logisch,
maar dan moeten we wel besef
fen, dat, indien er niets gedaan
wordt, na 10 jaar heel Nederland
één groot bos zal worden, en dat
vinden we met zijn allen saai.
Dat is de reden dat men in dit
kleine Nederland voor variatie
heeft gekozen: hier bos, daar
moeras, bloemrijk weiland, stuif-
duin, ooibos, en ga zo maar
door; maar dan wel op de daar
voor meest geschikte plaatsen.
En zo hebben we voor de Groese
Duintjes gekozen voor een al dan
niet "vochtige duinvallei", omdat
dit landelijk gezien, redelijk zeld
zaam is; teveel doornig struweel
is daarbij niet gewenst. Door
daarin te sturen, door sommigen
tuinieren genoemd, blijft zo het
gewenste landschapstype in
stand.
Om dit doel te bereiken hebben
we ons een aantal jaren bezig
gehouden met het in het winter
seizoen verwijderen van bramen
en duindoorns, maar al gauw
zagen we in, niet in de laatste
plaats vanwege het saaie werk,
dat er geen doorkomen aan was.
De westerse mens eigen, zochten
we naar een gemakkelijker en
doeltreffender manier, variërend
van een drummer (bulldozer) via
de harde weg, naar oerrunderen
of geiten via de zachte weg. Na
veel vijven en zessen werd tot
geiten besloten, zijnde de meest
eenvoudige manier en passend
bij de streek en onze status
(armemensenkoe).
Cor van 't Westeinde zag dit wel
zitten en op een dag belde hij
op, dat hij nota bene maar liefst
10 geiten gekocht had en die
moesten zo spoedig mogelijk aan
het werk gezet worden.
Welnu, op zaterdag 27 juli werd,
na de mijlpaal door het loslaten
van koeien, wederom een piket
paal in het beheer van de Groese
Duintjes geslagen: de geiten wer
den in aanwezigheid van de pers
in het oostelijk deel losgelaten
en begonnen demonstratief
onmiddellijk aan de bramen te
peuzelen!
We hebben hoge verwachtingen
van deze manier om zgn. verrui
ging tegen te gaan, maar de
resultaten zullen pas na een jaar
zichtbaar zijn, en naar onze
inschatting zullen er zeker 5 jaar
overheen gaan, voordat ons doel
bereikt is: namelijk dat de geiten
meer opvreten dan dat er bij
groeit.
72 't duumpje 2 - 2002
