Korte berichten
Kerkuilen
Een wat moeilijk stukje wat
betreft de kerkuilen en hun
beschermers. Kerkuilen zijn er,
maar het opsporen is wat moeilij
ker wegens gebrek aan vrijwilli
gers. Inmiddels hangen er nu vijf
enzestig nestkasten die door drie
mensen gecontroleerd moeten
worden en regelmatig komen er
aanvragen om een kast te plaat
sen of schoon te maken enz.
Toch is het ons weer gelukt om
de gegevens bij elkaar te krijgen.
In 2001 hadden we net als in
2000 na vele avonden op pad te
zijn geweest negen broedgeval-
len die succesvol waren met in
totaal 20 jongen, een gemiddel
de dus van 2,2. Bij een paar kas
ten werden we ook met dode
jongen geconfronteerd maar
naar we later hoorden was dit
een gevolg van een zeer natte
periode waarin het voor de
ouders moeilijk is om het voedsel
bij elkaar te krijgen, waardoor de
jongen verzwakken en parasieten
kunnen toeslaan. Wel is het
bemoedigend dat er na het
broedseizoen nog meldingen bin
nen kwamen van mensen die ook
uilen hadden zonder dat wij van
een nestkast op die plaats afwis
ten en waar dan ook nog jongen
uitgevlogen waren. Het ringen
van de jongen is voor ons geen
probleem omdat we twee ringers
in onze buurt hebben die altijd
voor ons klaar staan en zelfs
"mee naar de kerk gaan". Het is
namelijk zo dat we nog één nest
kast hebben die in de kerktoren
hangt. Om daar bij te komen
moeten we achter het orgel naar
de toegang tot de toren.
Dit jaar hadden we geluk (omdat
de ringers altijd voor ons klaar
staan, ook op onverwachte
momenten) tijdens de repetitie
van het plaatselijke zangkoor in
de kerk aanwezig te zijn voor
ons ringwerk. De dirigent had
geen bezwaar mits de repetitie
gewoon door kon gaan. Zo stil
mogelijk ben ik naar boven
gegaan om de jonge uilen te
halen. Want het ringen en meten
doen we op het koor omdat het
in de toren te donker is.
Zodoende zijn de jonge uilen
gemeten, gewogen en geringd
onder het genot van prachtig
kerkgezang en orgelspel, dit had
den we nog nooit eerder meege
maakt. Op andere adressen is het
ringen wat soberder verlopen
maar in totaal hebben we toch
negen jongen geringd. Jammer is
dat we nog niet de beloofde oor
kondes konden uitreiken omdat
die nog niet in ons bezit zijn,
hopelijk kunnen we in de volgen
de nieuwsbrief hier meer over
schrijven. Rest ons nog mee te
delen dat we, hoe moeilijk het
ook gaat, toch met veel enthou
siasme doorgaan en hopen dat
het aantal geregistreerde broed-
gevallen zal toenemen.
Gerard van Daele.
Duumpje kraakt fiets
De eigenaresse van deze fiets
moet voorlopig een ander ver
voermiddel zien te vinden. Een
Duumpjespaar vond haar fiets
zadel uitermate geschikt als
afdak om er een nestje onder te
bouwen. Komt dat door de bad
muts Ook elders in de tuin van
deze mevrouw nestelt een
Duumpjespaar. En de schoorsteen
wordt beklad met een nest,
gemaakt door kauwen. Is dit een
aantrekkelijke omgeving of zou
het komen omdat mevrouw sinds
kort lid is van 't Duumpje
Marian Bosman.
JEUGD/Natuurexcursie
Wij zijn zaterdag 16 november
met de natuurexcursies naar een
siersmederij in Yzendijke
geweest. Het heette siersmederij
Groosman. Het was in een heel
oud gebouw dat gemaakt werd
in 1889. Eerst deed het gebouw
nog als brouwerij dienst die
Cadsandria heette.
De grootvader van de tegen
woordige siersmid was niet
alleen siersmid, maar ook hoef
smid. Nu er haast geen paarden
meer gebruikt worden, maken ze
ambachtelijk smeedwerk: sier
hekken, trapleuningen, schoor
steenkappen en ga zo maar door.
Ook doen ze aan restauratiewerk
van oude gebouwen.
Eerst mochten we even rondkij
ken. Er was ook een hond, Baron.
Naast de smidse was nog een
gebouw. In de "kelder" was een
café. En boven was een expositie
van oude spullen zoals schilderij
en, stoelen enzovoort. Er was
ook een grote welput voor water
dat de brouwerij gebruikte.
Verder was er een kleine speel
tuin. Voor op het "plein" ston
den de mooiste dingen die de
smid wou verkopen.
Na het rondkijken gingen we in
de smidse. Daar stond al de smid,
dhr. Groosman. Hij legde ons een
beetje uit wat voor werk hij
deed. Daarna smoit hij een stuk
ijzer om in een figuur. Het smid-
sevuur was heel erg hoog en de
vonkjes vlogen alle kanten op. Ik
zag dat er nog meer figuren op
de grond lagen. Toen liet de smid
nog een reep ijzer zien die hij
gedraaid had als een sierspijl van
een hek. Wij mochten er om de
beurt ook een maken.Veel kinde
ren raakten erg enthousiast en
hielden er "zwaard"-gevechten
Toen mochten we weer rondkij
ken. De smid ging intussen met
zijn oude auto ergens naartoe.
Later, toen hij terug was, ging
iedereen naar het café om iets te
drinken. Na een poosje gingen
een paar kinderen naar buiten
om te spelen. Na een kwartier
reed iedereen terug naar huis.
Het is een fijne middag geweest.
Bob de Brabandere.
18 't duumpje 3 - 2002
