It vmrztiier^irmMMWÊ^
jfe. Constat van Wa+ë.rscho'di;,
"Tanker lek geslagen voor de
Spaanse kust: olie bevuilt de zee en
de kust" Alweer!
De van visserij levende bevolking
wordt gedupeerd en ontelbare
vogels zijn meteen of op termijn ten
dode opgeschreven. De autoriteiten
overleggen. Als ze het na enige tijd
eens zijn over een plan van aanpak,
valt er weinig meer te redden.
Hoeveel keer heeft dit scenario
zich de afgelopen decennia nu
al afgespeeld? Je raakt de tel
kwijt. En wat erger is: je consta
teert bij jezelf gelatenheid en
zelfs moedeloosheid. De Franse
stranden komen ook ditmaal
weer aan de beurt: de vrijwilli
gers zijn daar ondertussen bijna
professionals geworden In het
opruimen van olie. De toeristen
industrie heft de gebruikelijke
klaagzang aan. Terecht.
De media zijn over het incident
nog niet uitgeraasd of in het zui
den van de Noordzee zinkt een
autotransportschip waardoor een
nieuwe olielekkage ontstaat.
Deze keer dus akelig dichtbij,
ook voor ons. De Belgische stran
den komen eerst aan de beurt,
maar olie kent geen grenzen en
dus krijgen ook wij met de olie te
maken: in het Zwin, in de Zwarte
Polder, op de Hoge Platen en nog
verder. De nogal eens letterlijk
spraakmakende Knokse burge
meester neemt geen halve maat
regelen en gooit de boel, met
volle instemming van de conser
vator van het Zwin overigens,
met een zanddam dicht.
Doortastend van twee kwaden
het minst kwade kiezen heet dat.
Bij ons gaat dat uiteraard anders:
men vergadert intensief en
bespreekt alle mogelijkheden
grondig. Het vastgestelde ram
penplan wordt nog eens gewo
gen en deels te licht bevonden.
Als de patient nog net niet is
overleden, treft men maatrege
len. Theoretisch zonder meer
ingenieus, maar in de praktijk
weinig effectief. Die maatregelen
moeten dus later "bijgesteld"
worden en ook in het
Nederlandse deel wordt een
"Lippensdam" aangelegd. Een
zeer herkenbaar bestuurlijk
vaderlands scenario. Toch is het
natuurlijk een regelrechte afgang
voor hen die nog niet zo lang
geleden hun gram spuwden over
heer Lippens. Wel zeer selectief,
want over de eigen ex-milieugoe
roe, die de Kaloot opoffert voor
een containerhaven, houden ze
zich muisstil.
Het navrante van zulke regelma
tig terugkerende tankercalami
teiten is, dat er als men dat écht
wil, voor verreweg de meeste
situaties wel degelijk op korte
termijn een oplossing te vinden
en toe te passen is.
Daarmee vertel ik niks nieuws,
want dat weet iedereen. Ook
Belgisch minister Isabelle Durand,
van Agalev-signatuur, die een
Europese oplossing voorstelt:
geen enkelwandige tankers meer
in onze havens. En niet op ter
mijn maar stante pede. Helaas
vond ze geen Europese mede
standers voor haar voorstel. Ook
niet bij Nederlands regering en
parlement, die zich op de borst
kloppen over hun milieubewuste
beleid. Nee, zo'n maatregel zou
economisch voor onze havens
immers niet te verantwoorden
zijn. Dan zou die Zeeuwse ex-
milieugoeroe zich toch nog voor
niks ingezet hebben om op de
Kaloot een containerterminal aan
te leggen (of om gedeputeerde
te worden?). Het zou grote scha
de aan onze economie toebren
gen: de olie en dus ook de benzi
ne zou te duur worden. Nog eens
een kwartje van Kok - zoge
naamd voor het milieu - kunnen
Balkenende noch Bos zich per
mitteren.
En dus spuien we onze kritiek en
verontwaardiging en bij wijze
van middeleeuwse aflaat sloven
we ons uit door massa's meestal
ten dode opgeschreven vogels
naar opvangcentra te brengen
om ze daar zo schoon te wassen
dat ze het zeker niet overleven.
En passant rijden we dan, en
bijna iedereen doet eraan mee,
nog even langs de pomp om vol
te tanken. Want stel je voor dat
we stil zouden vallen. We zullen
dus nog wel even doorgaan, ook
met olie ruimen.
4 't duumpje 1 -2003
