Een fietstocht rond
Groede
Een oud-bewoonster van Groede
fietste in haar vakantie rond haar
geboortedorp met onze gidsen en
doet verslag.
Begin augustus was ik, zoals
meestal in de zomer, op vakantie
in Groede. Ik fiets dan graag in
de omgeving om te genieten van
het vlakke land, de zeelucht,
wind in de haren en het uitzicht
op zee wanneer ik ergens op de
dijk sta. Bloemen en vogels horen
daar wel bij, maar daar weet ik
eigenlijk niks van. Daarom leek
het een goed idee een fietsexcur-
sie mee te maken. Omdat het
overdag steeds erg warm was,
vonden ook mijn kinderen (14 en
16 jaar) het een prima idee: 's
middags zo min mogelijk doen
en die avond op de fiets hopen
op een verfrissend briesje.
Op het laatste moment natuurlijk
toch nog gehaast om op tijd op
het marktplein te zijn: iets te
zien? Enkele fietsers midden op
straat bij de muziektent: 'Het is
toch verzamelen op de markt?'
Toen kwam er een rood T-shirt
aangefietst: Els Voet. Verzamelen
voor de kerk. De tweede gids
was Marco van Graefschepe,
maar aangezien Els meer het
woord deed, heb ik mijn aan
dacht op haar gericht. Een stuk
of 30 fietsers: enkele mensen met
een kind achterop, de rest van
boven de dertig. Een echtpaar
was met de fietsen in de auto
ergens vanuit België gekomen
om mee te kunnen.
Els hield een korte inleiding over
de geschiedenis van Groede: de
kerk die jarenlang onder water
had gestaan, Jacob Cats, de
Walenkerk die er vroeger was in
de Walenstraat, de Lutherse kerk,
de Franse kerk, over de 'eerste
asielzoekers' in Groede indertijd.
Het deed me denken aan wat
buitenlanders zeggen over
Suzan de Hulster
Nederland, nl. dat er in ieder
dorp of gehucht minstens 3 ker
ken zijn.
De fietstocht begon: richting
Oostburg. Er werd rustig doorge-
fietst tot De Blikken.
In alle rust keken we uit over het
landschap, er werd verteld welke
vogels men door de verrekijker
kon zien, ik ving een gesprek op
over het feit dat er in België nog
allerlei jeugdorganisaties actief
zijn zoals de scouts en de Chiro
maar dat dat hier bijna niet meer
bestaat. Verder, over de
Marolleput richting Zuidzande.
En van Zuidzande via de prachti
ge Molenweg richting kust. Op
de Molenweg stopten we vlakbij
een bocht, omdat er rechts van
ons veel bereklauw stond.
Een excursieganger reed een
paar honderd meter terug om
iets te plukken wat op het veld
stond met daarna discussie welke
plant het eigenlijk was; als ik me
goed herinner mosterdzaad.
Ondertussen plukte mijn zoon
bramen: vroeg voor de tijd van
het jaar, maar rijp. Gelukkig gaf
hij er ook wat aan die kleinere
kinderen. Ik kreeg er ook één.
Via Zuidzande fietsten we rich
ting 'Potjes', onderweg ingehaald
door enkele grote landbouwma
chines: iedereen profiteerde van
het mooie weer.
Even gestopt omdat er vlakbij
elkaar 4 soorten bomen stonden
die wel alle geknot, maar niet
alle wilg waren. Het was nieuw
voor me dat naast wilgen ook
populieren, essen en eiken
geknot werden. We staken de
grote weg over en fietsten het
Bos van Erasmus in tot aan de
eerste open plek. We hoorden
dat de ooievaars uit Knokke alle
boomkikkers in de paardenput
opgevreten hadden. Verder rich
ting kust.
Ik fietste een stukje naast Els die
vertelde dat ze weckpotten
gekocht had: groenten uit eigen
tuin geweckt, maar bij nader
inzien vond ze het niet voor her
haling vatbaar. Te bewerkelijk.
Diepvries beter. De groep was
nogal langgerekt geworden en
op een lang recht stukje weg
stopten de voorste fietsers omdat
er achteraan iemand in de sloot
gereden was. Dat bleek mijn
dochter te zijn. Droge sloot, geen
schade, alleen wat grassprieten
aan de kleren. Details kreeg ik
niet te horen, maar natuurlijk
hadden broer en zus aan eikaars
stuur gezeten met alle gevolgen
van dien. Nadat de hele groep
weer bijeen was verder richting
zeedijk. Bij Nieuwvliet-Bad fiet
sten we onderaan de dijk. Ik
bleef nu maar naast mijn dochter
fietsen, achter de mensen die
ieder een kind achterop hadden.
Ook een broertje en een zusje.
Mijn dochter moedigde het
andere zusje aan om zich toch
vooral 'niette laten doen' door
haar broer. Een levendig gesprek.
Aan de Zwarte Polder de dijk op,
met de fiets aan de hand. Lekker
op de dijk gefietst met uitzicht
aan weerskanten: niets mooiers
dan de zee! Even stilgestaan mid
den op de dijk: Els vertelde nog
één en ander over hoe dijken
gemaakt worden.
Bij de Groedse Duintjes gingen
sommigen rechtdoor, richting
huis of vakantieverblijf.
Ongeveer de helft fietste door
naar het Groese marktplein,
ledereen was zeer te spreken
over deze tocht die ruim 2 uur
geduurd had: welbestede tijd.
Met dank aan de gidsen en tot
een volgende keer.
16 't duumpje 3-2003
