vlerkvlinder, krakeling, grauwe
borstel, gladde beer, St.
Jacobsvlinder, kleine beer, gele
tijger, witte tijger, rookkleurige
worteluil, haarbos, gewone wor
teluil, huismoeder, volgeling,
zwarte c-uil, trapeziumuil, drie
hoekuil, groenteuil, perzikkruid-
uil, kooluil, donkere grasuil,
bleke grasuil, nunvlinder, een-
streepgrasuil, variabele herfstuil,
gewone katjesuil, gewone goud
uil, kleine rietvink, elzenuil, bont
schaapje, schilddrager, boks
baardvlinder, piramidevlinder,
agaatvlinder, tweekleurige here
mietuil, gelobt halmuiltje, mei
doornuil, halmrupsvlinder, vlek-
daguil, kleine groenuil, koperuil,
gammauil, akkerwindeuil, roesje,
bruine snuituil en rood weeskind.
Heel verrassend was de verschij
ning van de dagvlinder bruin
zandoogje op het laken.
Ook dit jaar gaan ze weer op
onderzoek. We houden u op de
hoogte van de resultaten.
Het schriftje van de Marolle.
Sinds 30 maart 2003 bewoon ik,
"Het schriftje van de Marolle" de
vogelhut aan het Grote Gat te
Oostburg Dè Marolle. De kijkhut
heeft zijn naam gekregen door
Awie en is gedoopt door de
jeugd van 't Duumpje. Samen
met mijn vriend Ballpoint woon
ik hier. In het donker genieten
wij samen intens van de vele
vogelgeluiden die weerklinken
uit het Grote Gat, de rietkragen
en vanaf het grasland.
Overdag komen buitenlanders uit
België en uit de verre provincies
Brabant, Holland en Gelderland
genieten van de natuur en zien
zich uitgedaagd om de vogel
waarnemingen aan mij toe te
vertrouwen. Er komen tot 72
schrijvende gasten, zij meldden
73 soorten. Ook de springende
karpers, de kuitschietende bra
sems, de koeien en de vleermui
zen worden gretig genoteerd.
Zo ziet een zekere T. Kramer een
beflijster, ene Frank uit België
twee bosruitersen en Alex
Wieland een zwarte ruiter. Ton
van Waes uit Nuenen is verslin
gerd aan de hut en zijn mooie
uitzicht op de vogels: hij moet
steeds binnenlopen tijdens zijn
regelmatige bezoeken aan zijn
moeder in Oostburg. Natuurlijk
zijn hier ook de ruigpootbuizerd
en de roerdomp gesignaleerd. De
jeugd ervaart speciaal de ture
luur die luidkeels roepend op de
hut komt zitten en de rietzanger
die de hut tot op één méter
nadert.
Het lukt me om de bezoekers
actief met de vogels bezig te
laten zijn. Je geeft ze het gevoel
hun bezoek te hebben afgerond
door alles op te schrijven.
Het is verder een opluchting dat
het schriftje het jaar 2003 zonder
kleerscheuren is doorgekomen;
alleen Ballpoint is verdwenen,
ontvoerd vrees ik. Ik herinner me
nog de dag van 13 juli toen
Ballpoint voor het laatst contact
met mij had en ik nog geen ver
moedens van zijn aanstaande
verdwijning had.
Toch is mijn jaar in de hut nog
droevig geëindigd, koud en nat.
Eind november laat een persoon
de luiken openstaan en er komt
regen binnen, ik sterf van de
kou. Gelukkig neemt een late
bezoeker me liefdevol mee en
legt me in een warme huiskamer
te drogen waardoor ik voor een
groot deel herstel van de regen.
We kunnen concluderen dat het
baltsspel tussen families Dow en
Pieters tot een schitterende hut
heeft geleid. Uit de opgetekende
notities valt een grote waarde
ring te lezen voor deze hut en
voor het rijke vogelleven in het
Grote Gat.
In het voorjaar komt schriftje
weer terug om de belevenissen
van het nieuwe jaar 2004 op te
nemen.
Groeten,
Het schriftje van de Marolle.
Jonge merel heeft pech;
koolmees leeft mee!
Het lijkt wel of steeds meer
eksters via hoge bomen - vooral
populieren - de (voor) steden
intrekken. Ik heb meegemaakt,
dat een merelpaar zo onverstan
dig was om in een nabijgelegen
stadstuin in een tamelijk open
laurierkers te gaan broeden. Dat
ging een hele tijd goed. Dit
waarschijnlijk omdat de ekster
niet zo dicht bij de mens durft te
komen als de merel. Maar de
ekster hield het spul wel in de
gaten; toen de jonge merels net
zo'n beetje konden vliegen, sloeg
de ekster toe.
De merels stoven uiteen. Een van
de jongelingen knalde daarbij -
ondanks de vogelsilhouetten
tegen een groot raam. Ik als een
haas - maar dan wel ten gevolge
van een blessure op krukken -
naar buiten. Het ongelukkige
jong lag in schocktoestand op de
grond. Ik heb het - om de ekster
voor te zijn - opgepakt en dacht
hoe nu verderhet jong verder
zelf verzorgen, of het jong naar
het vogelasyl brengen of het ver
dwaasde jong weer in de beplan
ting ter plaatse terugzetten en
hopen dat de ouders zich erover
zouden willen ontfermen.
Terwijl ik dit stond uit te denken,
streek een koolmees op mijn lin
ker schouder neer en keek met
mij naar het beginnelingetje dat
stil in mijn handen lag. Toen ik
na enkele minuten besliste en
het jong los liet, vloog de mees
van mij weg. Wat wilde het kool
meesje? Was ie nieuwsgierig?
Vond hij dat ik het mereltje
moest loslaten? Of was er nog
een heel andere reden voor zijn
belangstelling? Leuk dat de mees
helemaal niet bang was voor de
mens. Maar, zoals bekend, mezen
eten uitje hand. Het mereljong
was meer geschrokken dan
gewond en vloog rustig weg.
Misschien dat de lezers ook een
dergelijke ervaring hebben
gehad en de reden voor dit soort
gedrag hebben kunnen verzin
nen. Laat het de lezers of mij dan
weten.
Rob Jeltes, Groede
't duumpje 1-2004
