*r
ders waaronder een brandvlek-
vlinder. Al met al een mager
resultaat, maar de Kleine
Nachtpauwoog maakte de avond
goed.
Pieter Simpelaar.
De toekomst van de
boomkikker.
Toen dit Duumpje al bij de
opmaak lag, rolde er een rapport
in onze postbus getiteld: De
Gemeente Sluis en het
Bestemmingsplan Rondweg
Aardenburg. Ondertitel: Effecten
op enkele beschermde diersoor
ten en de bestuurlijke betekenis.
Het rapport werd ons toege
stuurd door Alterra, een zeer
goed aangeschreven staand
onderzoeksbureau en vermaarde
deskundigen als Anton Stumpel
en Claire Vos hebben aan het
rapport meegewerkt. Beiden zijn
goed bekend met Zeeuws-
Vlaanderen.
Het lag dus in de bedoeling er in
een volgend Duumpje nader over
te berichten.
Enkele dagen later echter ontvin
gen we een brief van gemeente
Sluis waarin men ons mededeel
de dat ze op de gemeente 'met
grote verbazing kennisgenomen
hebben' van dit rapport. Naar uit
de brief blijkt, heeft Sluis halver
wege het onderzoek Alterra ver
zocht het onderzoek te beëindi
gen om 'ons college moverende
redenen'.
Vervolgens heeft men bureau
RBOI te Middelburg opdracht
gegeven het onderzoek "af" te
maken. En dit stedebouwkundig
bureau heeft het rapport
"Rondweg Aardenburg: beoorde
ling mogelijkheden op natuur
waarden" het licht doen zien. Je
zou dan verwachten dat men dit
rapport meegestuurd heeft, om
ons onze eigen conclusies te
laten trekken, maar die logica
voert blijkbaar te ver. Het tweede
rapport is niet ingesloten en
7 9 't duumpje 2-2004
bovendien verzoekt men ons het
rapport van Alterra "terzijde te
leggen."
Vooral zo'n laatste opmerking
geeft dan aanleiding het Alterra-
rapport direct nader te bekijken.
Gelukkig stond in het Alterra -
rapport de samenvatting hele
maal vooraan en moesten we
voor een snelle blik niet het hele
80 pagina's tellende rapport
doorlezen. We citeren: 'Uit deze
studie blijkt dat de geplande
aanleg van de rondweg een ern
stige aantasting van de duurza
me instandhouding van de
boomkikkerpopulatie zal beteke
nen, niet alleen in Aardenburg,
maar in geheel west Zeeuws-
Vlaanderen."
In een volgende uitgaaf hopen
we nader over, liefst beide, rap
porten uitgebreider te berichten.
Als u uw ongeduld niet kunt
bedwingen: het Alterra-rapport is,
blijkbaar tot ongenoegen van
Sluis, openbaar en u kunt het via
Internet binnenhalen. Op
www.alterra.nl klikt u op
'Publicaties en producten', dan op
'Alterra-rapporten', verder voor
'zoeken in rapporten' en als u dan
hier het rapportnummer 607 intikt,
krijgt u nadere gegevens op uw
scherm en kunt u het rapport
downloaden.
't Duumpje bij ons thuis.
Het op één - nou ja twee (goud
haantje en vuurgoudhaantje zijn
maar 8 cm lang) - na kleinste
vogeltje van ons land is minder
schuw dan wel gedacht wordt.
Dit 8 1/2 cm lange symbool van
onze vereniging vertoeft en zingt
graag in onze tuinen. Met een
beetje hulp vestigt hij zich zon
der mankeren in je tuin en voelt
zich thuis.
Twee belevenissen laten zien
waar dit toe kan leiden.
Bij ons broedde hij bijvoorbeeld
op manshoogte in de klimop die
tegen de bijkeuken groeit. Bij
een picknickje vlakbij de klimop
zaten wij als bewoners van het
huis het vogeltje enigszins hin
derlijk in de weg.
Het Duumpje vond dat het daar
om via een bocht voorzichtig
moest komen aanvliegen om zo -
zo ongemerkt mogelijk - voedsel
te droppen bij de jongkies in het
- overigens (bleek later) fraai
gebouwde - nest. Zo ging het
een tijdje harmonisch verder tus
sen mens en dier. leder ging rus
tig zijn gang. Maar het kon nog
beter! Na een tijdje realiseerden
wij ons dat de ravitaillering via
de kortst mogelijke route verliep,
namelijk via een rechte lijn! Dus
geen omtrekkende bewegingen
meer, maar doelgericht over
tafel, stoelen en mensen naar het
nest. De kust was veilig beoor
deeld.
Klimop bleek dus aantrekkelijk
voor onderdakzoekende duump-
jes. Bij snoeiwerk - na de broed
tijd - kwam het tere, van mosach
tige substantie gebouwde nest te
voorschijn.
Er is overigens ook een andere
manier om duumpjes in je tuin te
krijgen. Een hoop takken op de
grond wordt zeer op prijs
gesteld. Ik heb meegemaakt hoe
het uitvliegen uit zo'n nest ver
loopt. De jongen kwamen uit het
donkere nestbos en werden ver
blind door een toen uitbundig
lentezonnetje. De ouders waar
schuwden hun nageslacht voor
gevaar op twee benen.
Desondanks kon je de jongen,
die als het ware verdoofd waren
door het licht, aanraken. Goed
dat wij hierbij aanwezig waren
en niet vertegenwoordigers van
het kattenbestand in de omge
ving. Op een gegeven moment
waren alle jongen uitgevlogen
(een stuk of zes) en was er geen
paniek meer.
U ziet het, het Duumpje komt
graag in onze tuinen en is daar
door van alle kanten te beluiste
ren en bekijken. Het is lang niet
zo'n verborgen levende vogel als
velen denken.
Rob Jeltes, Groede,
