Au revoir aux dunes Flamandes WÊÊsmm Verslag van de excursie op 5 juni door Anna Almekinders, Awie de Zwart en Piet Jansen Met slechts een klein streepje blau we lucht vertrekken we ruim na zeven uur uit Oostburg. In Draaibrug en Sluis worden de zuidelijk wonen de reizigers opgepikt. Onder een opgewekte "voorstellingsronde" gaat het richting Adinkerke. Op de carpoolplaats stelt Ward ons in de gelegenheid om de ammoniak min nende geelkorst op de Belgische ver keersborden te onderzoeken. Nadat Ward met zijn 4WD aangekomen is, vertrekken we naar de jagerskroeg aan Le Platier d'Oye. Maar omdat die nog niet open is, wijken we uit naar een andere gelegenheid. Die is niet berekend op zo'n groot aantal "duumpjes", want de laatste koffie wordt geserveerd in soepkommen. Maar de consumpties smaken er prima. Le Platier d'Ove Awie meldt hierover Lage vlakte met waterpartijen. In 1953 overstroomd met zeewater. Water nu gevuld met Zilte water ranonkel, dus hooguit nog licht brak. Duinstruweel met sterke over eenkomsten met de struwelen van de Verdronken Zwarte Polder. Onder andere groeit hier Kleine Ruit, Glad Parelzaad, Veldhondstong, Zanddoddegras en Tuinasperge. Aan struiken ondermeer Wilde liguster. Gewone Vlier, Hondsroos, Egelantier en Eenstijlige Meidoorn. Op een voormalig voetbalveldje veel Laksteeltje (miniscuul grasje) tussen de begroeiing. Op de open stukken veel Tengere Distel. Een lichtroze bloeiende distel die wel wat weg heeft van Kale Jonker. In Nederland zo goed als uitgestor ven. Aangezien de groep te groot is, wordt hij gesplitst. Het gevolg is dat er verschillende trajecten worden gelopen met verschillen de gidsen. Eén groep met gids Richard, en één groep met de "natuurdames". Hieronder het verslag van de groep "Richard"door Anna: De explicatie begon bij een bord met daarop een overzicht van het gebied. Dit bord was niet overal even duidelijk meer, last van verwering en (te?) veel men selijke aandacht. Dit vormde de aanleiding voor een klaagzang van onze gids. De man was dui delijk gefrustreerd. Gebrek aan geld, politieke onduidelijkheid, een baas die met iedereen goede vriendjes wilde blijven en met de in Frankrijk alom aanwezige jacht. Op de vraag of hij ook jagers arresteerde, vertelde hij, dat hij dan direct de politie belde omdat hij bang was een schot hagel in z'n kont te krijgen. En dit allemaal in het Frans. Ward deed zijn best om het simultaan te vertalen. Naast het genoemde was er ook nog een bungalow- wijk in de duinen. In schoon Vlaams: verkaveling. Dit woord is hier erg beeldend. Men neemt een stuk duingebied, bakent rechthoekige kaveltjes af en ver koopt die. Weg natuurlijke struc turen. De tocht leidde langs graslanden en over duinen. Opvallend was dat veel duinen dicht bebost waren met struiken, zodat je het gevoel had door het bos te lopen in plaats van door de duinen. Een vlinder die zich prima voelt in een dergelijke omgeving is het bont zandoogje. Deze vlinder werd meermalen gezien. De bos schages en vooral de graslanden waren behoorlijk verruigd, overal bramen. De graslanden werden voor wat betreft de vlinders vooral bevolkt door het Hooibeestje, Icarusblauwtje en de Sint Jacobsvlinder. De graslanden moeten schraal gehouden wor den door konijnen die normaal in grote getale in de duinen aanwe zig zijn. De laatste jaren zijn er zo weinig konijnen dat ze hun beheerswerk absoluut niet aan kunnen. Misschien is het een gevolg van de jacht, maar boze tongen beweren dat boeren in de omgeving dusdanig veel last van konijnenvraat hebben dat ze op het morbide idee zouden zijn gekomen om het myxomatose virus te verspreiden. Daarnaast is ook daar het virus VHS actief en tenslotte nog een dodelijk "virus": jagers. Jagers proberen waarschijnlijk op hun manier in te grijpen in de natuur door met antistof tegen myxomatose behandelde vlooien bij de ingang van de konijnenpijpen te depo neren. Of dit ook werkelijk zo is, en effectief is, werd niet duide lijk, mede door de taalproble- Vr 4 't duumpje 3-2004

Tijdschriftenbank Zeeland

't Duumpje | 2004 | | pagina 4