Au revoir aux
dunes Flamandes
WÊÊsmm
Verslag van de excursie op 5 juni door Anna Almekinders,
Awie de Zwart en Piet Jansen
Met slechts een klein streepje blau
we lucht vertrekken we ruim na
zeven uur uit Oostburg. In Draaibrug
en Sluis worden de zuidelijk wonen
de reizigers opgepikt. Onder een
opgewekte "voorstellingsronde"
gaat het richting Adinkerke. Op de
carpoolplaats stelt Ward ons in de
gelegenheid om de ammoniak min
nende geelkorst op de Belgische ver
keersborden te onderzoeken. Nadat
Ward met zijn 4WD aangekomen is,
vertrekken we naar de jagerskroeg
aan Le Platier d'Oye. Maar omdat
die nog niet open is, wijken we uit
naar een andere gelegenheid. Die is
niet berekend op zo'n groot aantal
"duumpjes", want de laatste koffie
wordt geserveerd in soepkommen.
Maar de consumpties smaken er
prima.
Le Platier d'Ove
Awie meldt hierover
Lage vlakte met waterpartijen. In
1953 overstroomd met zeewater.
Water nu gevuld met Zilte water
ranonkel, dus hooguit nog licht
brak.
Duinstruweel met sterke over
eenkomsten met de struwelen
van de Verdronken Zwarte
Polder. Onder andere groeit hier
Kleine Ruit, Glad Parelzaad,
Veldhondstong, Zanddoddegras
en Tuinasperge. Aan struiken
ondermeer Wilde liguster.
Gewone Vlier, Hondsroos,
Egelantier en Eenstijlige
Meidoorn. Op een voormalig
voetbalveldje veel Laksteeltje
(miniscuul grasje) tussen de
begroeiing. Op de open stukken
veel Tengere Distel. Een lichtroze
bloeiende distel die wel wat weg
heeft van Kale Jonker. In
Nederland zo goed als uitgestor
ven.
Aangezien de groep te groot is,
wordt hij gesplitst. Het gevolg is
dat er verschillende trajecten
worden gelopen met verschillen
de gidsen. Eén groep met gids
Richard, en één groep met de
"natuurdames".
Hieronder het verslag van de
groep "Richard"door Anna:
De explicatie begon bij een bord
met daarop een overzicht van
het gebied. Dit bord was niet
overal even duidelijk meer, last
van verwering en (te?) veel men
selijke aandacht. Dit vormde de
aanleiding voor een klaagzang
van onze gids. De man was dui
delijk gefrustreerd. Gebrek aan
geld, politieke onduidelijkheid,
een baas die met iedereen goede
vriendjes wilde blijven en met de
in Frankrijk alom aanwezige
jacht. Op de vraag of hij ook
jagers arresteerde, vertelde hij,
dat hij dan direct de politie belde
omdat hij bang was een schot
hagel in z'n kont te krijgen. En
dit allemaal in het Frans. Ward
deed zijn best om het simultaan
te vertalen. Naast het genoemde
was er ook nog een bungalow-
wijk in de duinen. In schoon
Vlaams: verkaveling. Dit woord is
hier erg beeldend. Men neemt
een stuk duingebied, bakent
rechthoekige kaveltjes af en ver
koopt die. Weg natuurlijke struc
turen.
De tocht leidde langs graslanden
en over duinen. Opvallend was
dat veel duinen dicht bebost
waren met struiken, zodat je het
gevoel had door het bos te lopen
in plaats van door de duinen. Een
vlinder die zich prima voelt in
een dergelijke omgeving is het
bont zandoogje. Deze vlinder
werd meermalen gezien. De bos
schages en vooral de graslanden
waren behoorlijk verruigd, overal
bramen. De graslanden werden
voor wat betreft de vlinders
vooral bevolkt door het
Hooibeestje, Icarusblauwtje en de
Sint Jacobsvlinder. De graslanden
moeten schraal gehouden wor
den door konijnen die normaal in
grote getale in de duinen aanwe
zig zijn. De laatste jaren zijn er
zo weinig konijnen dat ze hun
beheerswerk absoluut niet aan
kunnen. Misschien is het een
gevolg van de jacht, maar boze
tongen beweren dat boeren in
de omgeving dusdanig veel last
van konijnenvraat hebben dat ze
op het morbide idee zouden zijn
gekomen om het myxomatose
virus te verspreiden. Daarnaast is
ook daar het virus VHS actief en
tenslotte nog een dodelijk
"virus": jagers. Jagers proberen
waarschijnlijk op hun manier in
te grijpen in de natuur door met
antistof tegen myxomatose
behandelde vlooien bij de ingang
van de konijnenpijpen te depo
neren. Of dit ook werkelijk zo is,
en effectief is, werd niet duide
lijk, mede door de taalproble-
Vr
4 't duumpje 3-2004