En Eric over de "natuurdames":
De Franse natuurdames hadden
een hele vlotte Franse babbel
waardoor ik alleen nog maar kre
ten kon verstaan.Gelukkig was er
nog een Francofiel in ons gezel
schap zodat er af en toe wat ver
taald werd in het bezoekerscen
trum. Ik had het idee dat ieder
een het naar z'n zin had tijdens
de rondleiding alhoewel de
Franse gidsen ons een zootje
ongeregeld vonden. Dat is ook
niet zo gek, want de inhoudelijke
kennis van onze groep was veel
groter dan wat zij konden over
brengen; daardoor ontstonden er
zelfstandig opererende groepjes.
De natuur deed erg denken aan
de verdronken Zwarte Polder.
En wat later weer gezamenlijk na
een korte busrit: Ik was toch
enigszins verbaasd over de grote
kolonies broedvogels, veel meeu
wen waaronder behoorlijk wat
Zwartkopmeeuwen, vele
Aalscholvers en Grote Sternen.
Volgens de natuurwachter zitten
er op de kleine eilandjes in totaal
900 paar Grote Sternen te broe
den. De doorkijkjes (vogelhutten)
waren van goede kwaliteit en de
vogels waren bijzonder goed te
zien op korte afstand.
Gedurende deze excursie werd
de lucht strakblauw, en dat ver
anderde die dag niet meer.
Gevolg heel wat rode koppen,
armen en ruggen na afloop.
Omdat Han zijn Franse strippen
kaarten vergeten was, moesten
we wel erg lang wachten voor
we bij deze bushalte opgepikt
werden. In de brandende zon
ging het gesprek kennelijk over
hele grote pinten bier.
Het werd tijd om de lunchplaats
op te zoeken, en daarbij bleek
dat ook het heemkundig aspect
niet vergeten was (foto hierbo
ven). Hulde aan Marc Leten die
hier méér dan een uur op onze
komst heeft zitten wachten.
Na een prima lunch op het voor
malige sanatorium terrein, vond
Eric naast de wachtende bus een
hagedis met een prachtige gele
buik, de exacte naam wist nie
mand, maar er werd gefluisterd
dat het een gewone muurhage
dis was. De hagedis viel de eer
ten deel om gefilmd en gefoto
grafeerd te worden waarna hij
weer losgelaten werd. Het bouw
werk was begroeid met veel
muurvaren.
Les Dunes Marchand hebben we
wegens tijdgebrek niet bezocht.
Dat houden we tegoed voor een
volgende excursie naar deze
streek.
Les Dunes du Perroquet.
Dat is het Franse duingebied dat
aansluit op het Belgische
Westhoekreservaat.
Awie zegt hierover:
Op de min of meer nog open
duinen veel Duinviooltjes.
Duinviooltje is waardplant voor
de rupsen van de Kleine
Parelmoervlinder. Deze
Parelmoervlinder hebben we ook
gezien.
Iets verderop in een duinvallei is
afgeplagd. Afplaggen is de
manier om kwetsbare vochtige
duinvegetatie terug te krijgen. In
de Franse duinen zien we afplag
gen met de Franse slag. Een
voormalig met bomen en stru
weel volgegroeide laagte is volle
dig omgeploegd. Takken en wor
tels steken aan alle kanten uit de
grond. Aan de belangrijkste
voorwaarde om de zeldzame
soorten terug te krijgen, namelijk
het in stand houden van de
bodemlagen, is hier volledig
voorbijgegaan. Flet resultaat zal
dan ook zijn dat niet de orchi
deeën maar storingsplanten als
5 't duumpje 3-2003
