*r
Natuurbeheer
door Jan
en Alleman
Redactie
De laatste jaren horen we steeds
meer geluiden dat het natuurbeheer
veel beter en veel goedkoper door
anderen gedaan kan worden dan
door instanties als Het Zeeuws
Landschap en Staatsbosbeheer.
Toch zijn, misschien wel een beetje
kort door de bocht, een aantal kant
tekeningen te plaatsen.
Een stukje geschiedenis
Als we in gedachten even terug
gaan naar de jaren zestig van de
vorige eeuw, en de kustlijn van
Breskens naar Cadzand voor de
geest halen, en deze vergelijken
met die van vandaag de dag, is
er een hemelsbreed verschil.
De verstilde, bochtige en smalle
kustweg kende toen hier en daar
wat losse plukjes recreatie met
als herkenningspunten vanaf
Breskens gezien de vroege
Napoleonhoeve, Groese Duintjes
met Camping Van Damme,
Manege Riemens, Camping
Pannenschuur, dan een hele tijd
niks en vanaf de Vlamingpolder,
net voor Cadzand, bijna aaneen
gesloten bebouwing tot tot aan
het Zwin.
Vergeleken met de huidige toe
stand is de situatie zowat omge
draaid. Een aaneengesloten lint
van recreatiebedrijven, met hier
een daar nog een groen plukje
ter afwisseling, waar dan in de
meeste gevallen nog door
gefietst en geruiterd moet kun
nen worden: recreatief medege
bruik.
In het achterland is het minder
opvallend, maar vele dorpen
hebben er heel wat nieuwe wij
ken bij gekregen, fors uit de klui
ten gewassen industrieterreinen
en na afloop van het nu nog aan
de gang zijnde project Duurzaam
Veilig zijn er ook vele hectares
asfalt bijgekomen.
Het heeft aan de welvaart van de
streek veel bijgedragen en ervoor
gezorgd dat de inkomsten bin
nen de streek uit meer bronnen
voortkwamen dan alleen uit de
agrarische economie van weleer.
Om het hoofd te bieden aan
deze gestage teloorgang, en een
begin te maken met natuurher-
stel was en is nog steeds veel
geld nodig, gekanaliseerd via een
ecologische hoofdstructuur,
natuurbeleidsplannen etc. Veel
gronden werden door provinciale
landschappen (Het Zeeuws
Landschap) en landelijk opere
rende instellingen (Staatsbos
beheer en Natuurmonumenten)
aangekocht om verdere kaalslag
een halt toe te roepen.
En voor wat betreft gronden die
niet direct 'aankoopwaardig'
waren, konden particuliere eige
naren gesubsidieerd natuurbe
heer laten uitvoeren door vrijwiI-
ligersclubs als 't Duumpje of een
organisatie als Landschapsbeheer
Zeeland.
Zo werkte de knotploeg van 't
Duumpje een kleine 25 jaar jaar
lijks enkele dagen bij de familie
Nortier in de Veerhoek, waar
ondanks het verval van de oude
schuur de natuur met drinkput
en vele knotbomen er ieder jaar
op vooruitgingen.
Maar ook de mens maakt deel
uit van de natuur, wordt ouder
en er komt een tijd het bedrijf
met aanpalende gronden van de
hand te doen. Aan de familie
Gerritsen die nog steeds subsidie
voor natuurbeheer opstrijkt, en
waar de knotploeg van 't
Duumpje ook dit jaar weer aan
de slag geweest is. Helaas heeft
de huidige eigenaar nogal wat
andere opvattingen als zijn voor
ganger. Getuige bijgaande foto's.
Ze tonen dat een investering van
tientallen jaren arbeid en geld in
korte tijd naar de barrebiesjes
kunnen.
Tezelfder tijd brak hr. De Koeijer,
nieuw Zeeuwsvlaams voorzitter
van ZLTO, een lans voor het meer
inzetten van eigen boerenland
en boerenarbeid voor natuurbe
heer. Op zich een logische
gedachte. Voor de boer een bron
van inkomen die hij goed kan
gebruiken, terwijl er geen over
heidsgelden nodig zijn om grond
aan te kopen. De agrariër
bewerkt zijn eigen grond en 'ver
bouwt natuur'.
Gezien de vergankelijkheid ech
ter van de zo te verwerven
natuur zijn wat bedenkingen op
zijn plaats.
75 't duumpje 2/2005
