ontwikkeld om aandacht te
besteden aan zwerfvuil aan de
kust. Naast zwerfvuil dat door
toeristen achter gelaten wordt,
ligt er op het strand ook allerlei
'vuil' dat door de zee op het
strand gedeponeerd wordt. Dat
'vuil 'vertelt ons veel over het
leven in en op zee. Aan al dit
'vuil' besteedt Avontuur aan Zee
aandacht. Het is geschikt voor
het basisonderwijs en het wordt
in Zeeuws Vlaanderen aangebo
den door Natuur Zo. Daarnaast
is de rugzak heel geschikt voor
gezinnen met jonge kinderen.
Daar zou ik op 7 mei dus mee op
stap gaan.
Het bleek vanwege het weer
voor veel gezinnen een te groot
avontuur, maar toch startten we
om 14.00 uur met 6 volwassenen
en 3 kinderen. Bij de kraam van
het Duumpje deden we met
elkaar de quiz, die voor kinderen
van deze leeftijd wel wat moei
lijk was, maar met elkaar kwa
men we er goed uit.
Na een uitleg over het ontstaan
van het getij gingen we vol
goede moed richting strand,
maar we werden bij aankomst zo
ongeveer van het strand afge
spoeld. Na een korte pauze,
waarbij de zoekkaarten van wie
ren, kwallen, anemonen en die
ren van dammen en dijken beke
ken werden en de strandvond
sten van de kinderen tijdens hun
vakantie opgezocht werden, ver
trokken we weer richting strand.
Dit keer met meer succes.
Ondanks het hoge water lagen er
aardig wat schelpen en andere
zeedieren aan het vloedmerk. De
meeste onbekend voor de deel
nemers, die allemaal van buiten
Zeeland kwamen.
Het kleine zeeboontje was favo
riet bij de kinderen.
Dat zo'n miniatuur zee-egeltje
zich staande kan houden in het
onstuimige kustmilieu verbaast
ook mij weer iedere keer, dat kan
inderdaad alleen ingegraven op
de zeebodem. Vandaar dat er nu
bij die stevige wind zo veel losge
woeld zijn. Als je aan de onder
kant kijkt, zie je twee openingen.
Eén centraal; de mondopening
en één er rechtsboven; de anus.
Daarom hoort het zeeboontje,
net als de zeeklit bij de onregel
matige zee-egels.
Naast de schelpen krijgen de
kwallen bij mij altijd de nodige
aandacht. Veel mensen reageren
met afgrijzen op kwallen, maar
de meeste soorten netelen niet
en onder water zijn het prachtige
dieren. De oorkwal is de meest
voorkomende kwal. Aan de 'oor
tjes' is te zien of het een manne
lijke of vrouwelijke kwal is. De
'oortjes van de vrouw zijn, hoe
toepasselijk, een beetje roze
getint. Na zo'n verhaal ziet een
kwal er een stuk aantrekkelijker
uit en kan op de belangstelling
van kinderen rekenen.
We zijn niet aan alle opdrachten
in de rugzak toegekomen. Wél
hebben we met de zandzeven
gewerkt. Onder een vergrootglas
blijkt zand niet zomaar zand te
zijn, maar een wereld op zich.
Het overgrote deel van het zand
op onze stranden bestaat uit
kwartskorrels van verschillende
grootte. Is een korrel kleiner dan
0,06 mm dan spreek je niet meer
van zand maar van klei. Het zand
wordt door de wind verplaatst en
in allerlei patronen op het strand
neergelegd. Als je zo'n- patroon
van windribbels onderzoekt, zie
je dat de zware korrels in de
laagten tussen de ribbels te vin
den zijn en de lichtere korrels op
de op de toppen van de ribbels
liggen. De lichtste korrels worden
het makkelijkst meegenomen
door de wind en komen aan de
luwe kant van de ribbels tot rust.
Zo kun je aanschouwelijk maken
hoe de duinen ontstaan.
Op de terugweg hebben we in
de duinen naar de planten geke
ken en geproefd van de winter-
postelein, die hier heel veel
groeit.
Als je zo vlak aan de kust woont
als hier in West Zeeuwsch-
Vlaanderen, kan de dag van het
getij natuurlijk niet ongemerkt
voorbij gaan, dus ik hoop dat er
volgend jaar weer allerlei activi
teiten zijn, maar dan hopelijk
met beter weer.
7 't duumpje 2/2005
