Een
verhaalt
1
jjjJJPt <»t1«<iMH»l..,s
"kM?.
Piet Jansen
En de vereniging geeft niet alleen
cursussen, maar onze gidsen gaan
ook regelmatig zelf onder het mes
om de kennis op peil te houden.
Je zult het maar hebben, dat
gevoel dat er veel meer is dan je
weet, maar erger nog, dat het
een tekortkoming van jezelf is.
Awel, dat is de basis waarom ik
de laatste jaren nogal wat cursus
sen (en soms kritisch) gevolgd
heb. Eigenlijk is het lang geleden
begonnen met een gidsencursus
van "Het Zeeuwse Landschap",
waarna ik elk jaar wat excursies
geleid heb. Maar na mijn stop
pen met het "echte" werk begon
het gekriebel uit de eerste zin.
Met als gevolg een IVN gidsen
cursus van de afdeling
Walcheren. En door de min of
meer toevallige kontakten met
de conservator van het Belgische
Zwin (wegens het gidsenwerk
daar voor mijn oude werkgever)
rolde ik vervolgens halverwege
binnen bij de Belgische CVN gid
sencursus. Met een echt examen:
dat was zweten, want na 30 jaar
zelf examens afnemen, moest ik
er nu zelf één afleggen!
Tegelijkertijd volgde ik bij
"Natuur of zo" een cursus
"Zeegids of zo", waar mogelijk
iemand anders verslag van doet.
En terwijl ik daar mee bezig was
kwam onze secretaris met een
mededeling over de lessencyclus
"De Schelde: een ecologische
schets". Een vier woensdagavon
den durende dure cursus voorbij
de ring van Antwerpen. Omdat
onze secretaris, als goede
Hollander, nog wat korting wist
te bedingen, en een aantal
bekenden van het duumpjeswerk
en de zeegidsencursus er heen
gingen, heb ik me er ook bij aan
gesloten.
En daar heb ik geen spijt van,
want er werden vele puntjes op
even zovele ietjes gezet.
We weten nu waarom de Schelde
ook zonder extra baggeren veel
dieper geworden is dan twee
honderd jaar geleden: hogere
zandbanken en diepere geulen
door de sterkere stroming. In de
Oosterschelde zien we het omge
keerde: door de afgenomen stro
ming worden de geulen ondieper
omdat de zandbanken langzaam
in de geulen verdwijnen. Veel
onderzoek aan het Paulinaschor
werd er besproken, en dat paste
precies bij het zeegidsenwerkstuk
waar Irene, Dilia, Jan en Frans
toen mee bezig waren.
Termen als "sessiele macrobent-
hos" en "plantenstress" hebben
geen geheimen meer voor ons.
We hebben zicht gekregen op de
mate van de vervuiling, en het
terugdringen daarvan. Vooral de
gepresenteerde informatie over
de Zeeschelde en de Bovenschel
de bevatte veel aspecten die mij
onbekend waren, en die als ach
tergrondinformatie voor het gid
senwerk belangrijk zijn.
Hier zie je 80 procent van de
duumpjes delegatie, terug in de
collegebanken, op de plaats waar
ze zich het beste thuis voelen: de
voorste linies.
Natuurlijk waren er ook minpun
ten zoals éénmaal een onver
staanbare spreker die een afstu
deeronderzoek zonder aanpass
ingen presenteerde, een knippe
rende laptop en het feit dat je 35
minuten stil moest afwachten, en
daarna was er pas tijd voor
gemiddeld drie vragen.
Op 1 juni keerden we allemaal
huiswaarts met een attest van
het Scheldefonds, en het besef
dat we weer wat meer inzicht
hebben in de ecologie van de
Schelde.
7 3 't duumpje 212005
