Planologie en
'ja maar'
Ron Martens
"Te veel hooi en te weinig vorken",
constateerde de planologiegroep
onlangs, oftewel een hoop werk dat
met weinigen moet gebeuren.
"Ja maar, gelukkig zijn er ook
enthousiaste nieuwelingen!" "Maar
zij zijn niet altijd goed op de hoog
te." "Nee, ze kijken met andere
ogen dan de ervaren rotten, maar
dat kan ook verfrissend werken!"
Zinnig eens met z'n allen door te
streek te karren, en eens te kijken
waar we ons druk om (moeten)
maken.
Zo gezegd, zo gedaan en op
zaterdag 15 april verzamelden
zo'n 20 Duumpjes zich bij het
clubgebouw voor een excursie
door onze eigen streek die we
menen zo goed te kennen.
Bomen en kreken
We begonnen op de Slepersdijk
met een bekend beeld: een
mooie, lange bomenrij, hoofdza
kelijk populieren - 'opeens' ver
dwenen. Ziek, een gevaar voor
het verkeer of simpelweg kap-
rijp? Wie is de eigenaar? Wie is
de 'dader'?
Was het procedureel in orde?
Was er een plan voor heraan-
plant? De provincie zou binnen 3
jaar moeten heraanplanten, dus
nog een jaar de tijd. We laten
ons verrassen, maar voorlopig
moeten we het even doen met
het onaanlokkelijke beeld op de
foto van 4 maart 2004 hierboven.
Een stukje verder rijden we langs
De Plate, waar enkele jaren gele
den flink gekapt is, en nog enig
kapwerk op de rol staat. Bij iede
re kap hebben we zo onze
bedenkingen, maar omdat de
kap hier onderdeel uitmaakte
van een fors stuk natuurontwik
keling, kunnen we er vrede mee
hebben.
En datje met natuurontwikke
ling niet altijd de gestelde doelen
bereikt, blijkt uit het stuk dijk
aan de Grote Boomdijk vlakbij bij
Sint Kruis. Daar is vele jaren gele
den een weg verlegd, maar een
stuk dijk is blijven staan omdat er
oeverzwaluwen, een bedreigde
diersoort, in broedden. De oever
zwaluwen hebben inmiddels een
ander onderkomen gezocht:
natuur(ontwikkeling) laat zich,
gelukkig, niet altijd dwingen.
In de Sophiapolder was in de
inrichting van de eerste fase
eveneens een oeverzwaluwen-
wand opgenomen, maar nu deze
fase gereed is, moeten we er
tevergeefs naar zoeken.
Maar er is hoop: in beide volgen
de fases zijn ook deze wanden
opgenomen. We hopen wèl dat
de uitvoerder zich dan wat meer
aan het bestek gelegen laat lig
gen.
Voorbij Sint Kruis ademt de pol
der weer. "Typisch, dat open en
grootschalig landschap met die
mooie kreken", merkt mijn buur
vrouw op.
Wie verder kijkt, ziet de kreken
als onderdeel van een groter,
grensoverschrijdend natuurge
bied. Er gaan stemmen op een
soort 'Kust-in-Kleuren' voor het
gebied Aardenburg - St. Kruis -
St. Laureins te maken. Geen een
voudige opgave, want hoe krijg
je alle partijen (boeren, recreatie
en natuur) om de tafel en op één
lijn? Zijn we als klein Duumpje
wel groot genoeg om dat te kun
nen dragen? We zouden er eens
een boompje over moeten opzet
ten, merkte onze reisleider op.
"Als het dan maar een Oranje
boompje is", klonk het achterin.
De Biezen
Er was eens ....een pannenkoek
huisje dat knibbel, knabbel knuis-
je uitgroeide tot: ...een mini-
Efteling. En zo kwamen er steeds
meer mensen, met hun auto's,
die weer een gevaar vormden
voor overstekende kinderen en
bovendien een aantasting van
rust en ruimte teweegbrachten.
Economische groei in het buiten
gebied. We vragen ons af in hoe
verre de gemeente Sluis ooglui
kend toegestaan heeft dat hier
iets gegroeid is, en verder groeit,
waarvan het eind nog niet in
zicht is.
Ja, maar Zijn we als
Duumpje dan tegen iedere vorm
van economische groei
Of willen we alleen dat procedu
res helder zijn én ook gevolgd
worden? Zodat klein Duumpje
niet langer hoeft te dwalen in
het doolhof van 't Krekeltje
De Biezen geldt ook als zoekge-
bied voor de landgoederen-nieu-
we-stijl, dat wil zeggen een luxe
woonhuis met zo'n 4 a 5 ha. voor
ieder toegankelijke natuur. In de
eerste ideeën van de plannenma
kers moest dat bos zijn, maar wij
zijn van mening dat je er ook een
8 't duumpje V'06
