andere natuurvriendelijke inkle
ding aan kunt geven. En is een
opzet met 5 woningen bijeen
omringd door een aaneengeslo
ten 30 ha. natuur niet veel
vruchtbaarder en effectiever?
Maar ja: hoe zit het dan met het
behoud van de typische klein
schaligheid van de Biezen?
Cultureel erfgoed en vaart
der volkeren
En toen was het tijd voor de
quiz. "Zoek de Dopersdijk".
De Dopersdijk herinnert aan de
Doopsgezinden, die om geloofs
redenen uit Vlaanderen vluchtten
en in de 16e/17e eeuw o.a. in de
Biezen neerstreken. De
beschermde Dopersdijk zélf bleek
met instemming van gemeente
Sluis ineens afgegraven ten gun
ste van bedrijventerrein De
Vlasschaard. Het terrein is offi
cieel alleen bedoeld voor lokale
bedrijven, maar in de praktijk is
ieder welkom: hoe meer hoe lie
ver, en vooral Vlaamse bedrijven
vinden er onderkomen én
gemeentelijk welkom. Dat Eede
voor Vlaamse bedrijven aantrek
kelijk is, is niet vreemd.
Vlamingen, doopsgezind of niet,
zoeken hun heil wel vaker over
de grens. Vooral als de gemeente
Sluis de grondprijs vaststelt op
een net iets lager niveau als in
België gangbaar is.
Het politiek tamboereren op
'lokale bedrijvigheid' lijkt dan
ook meer op het leggen van een
rookgordijn voor de provincie,
dan op een eis die gesteld wordt
aan een zich aandienende onder
nemer.
En of de juiste procedures ge
volgd zijn (archeologisch onder
zoek, Flora Faunatoets, land
schappelijke inpassing?) laten we
dan maar even onbesproken.
Want terwijl menig Duumpje "an
't ènde van zi'n strienk heraokt",
ploegt de wethouder rustig ver
der.
Over wethouders gesproken. Het
nieuwe college wil snel verder
met de rondweg Aardenburg. Na
wegvallen van de bootverbinding
Vlissingen en Breskens en alleen
een lokaal bedrijventerreintje
speelt voor Duumpjes de vraag
niet of de verkeersdruk nood
zaakt tot aanleg van de rondweg
en rechtvaardigt dat het land
schap rondom en het aanzien
van Aardenburg ingrijpend aan
getast worden. Om maar te zwij
gen van de boomkikker, wiens
overlevingskansen toch al niet
rooskleurig zijn.
Dit keer géén "Ja, maar...".,
maar een ferm "wij zijn en blij
ven tegen!"
Water-, weidevogels, birdies
en eagles
De weidse watervlakte van de
Sophiapolder met talrijke water
vogels als plevier en grutto vorm
de een verademing. De eerste
fase, de meest waterrijke, is gere
aliseerd en op de rol staat nog
een minder waterrijk stuk, over
gaand in een moerasachtig deel.
Sommigen vonden er wel erg
veel water staan, maar de
komende fases zorgen voor het
evenwicht. Hoewel: plan en
bestek maken is één, uitvoeren
volgens bestek twee. Het verle
den heeft ons een gezond wan
trouwen bezorgd.
Via de hop-over van de duur
zaam veilige parallelweg komen
we bij de golfbaan. Een volgend
voorbeeld van een vinger geven
en een hand nemen
Een golfbaan leek landschappe
lijk inpasbaar, maar zo'n
Amerikaans protserig clubhuis
hoort misschien dan wel op een
golfbaan, maar toch niet in
Zeeuws Vlaanderen. Is een beetje
gevoel voor "couleur locale"
teveel gevraagd van een
gemeentelijk planoloog? Het had
voor de Duumpjes waarvan
slechts een enkeling bedreven is
in de sport van birdies en eagles
ook wat minder gemogen.
Via de Reep belanden we bij de
Blikken, een open natuurgebied
waar het voor weidevogels goed
toeven is. En cultuurhistorisch
horen dan daar in onze streek
meidoornhagen in thuis. Deze
hagen werden van oudsher
gebruikt als afscheidingen voor
weiland. Maar laten nou net die
hagen een doorn in het oog zijn
van een aantal vogelaars Ze zijn
ongeschikt als broedplaats voor
vogels (terwijl er veel andere
organismen in huizen) en de
hagen (b)lijken het zicht op de
weidevogels zelf te ontnemen.
En ook op enkele predatoren die
de haag gebruiken als uitkijk
post. Met argumenten als "ik
vind het mooi" en "ik vind het
foeilelijk..", wordt het niet een
voudiger om de discussie te
beslechten.
De kust
Na de prima lunch en enige ver
fijnde etymologische wetens
waardigheden bij de Morelle-
dan wel Marolleput, rijden we
naar de Verdronken Zwarte
Polder, waar we een kijkje nemen
bij de nieuwe, (her)uitgediepte
•'j
~m>
9 't duumpje V'06
