Gevoel
onder
de loep
Karin Eekman
In het vorige Duumpje namen we
enkele gedichten op van een dichte
res met wie we in dit artikel een
interview opnemen.
Grenzend aan het industrieter
rein in Oostburg ligt de Eerste
Hoge dijk. Dit kleine stukje
natuur, vooral bekend bij hon
denbezitters uit de Finlandbuurt,
is de inspiratiebron voor de
gedichten van Monique Philipse-
Bosman.
Gemotiveerd door het enthou
siasme van haar moeder besloot
ze een aantal gedichten te bun
delen en in eigen beheer uit te
geven. De opbrengst doneert ze
aan onze natuurvereniging 't
Duumpje. De natuur heeft haar
de poëzie geschonken en via 't
Duumpje geeft zij het weer aan
de natuur terug.
In verband met het werk van
haar echtgenoot kwam Monique
4 jaar geleden met haar gezin
afgereisd naar Oostburg na lange
tijd in de randstad te hebben
gewoond.
Ook hond Charlie kwam mee en
net als andere honden moest hij
een aantal keer per dag het één
en ander kwijt.
Zo kwam ook Monique te wan
delen op de Eerste Hogedijk (ze
geeft aan er wel moeite mee te
hebben dat de productie van vele
buurthonden hier achter wordt
gelaten). En wat bleek, als ze op
dit dijkje vertoefde, genoot ze
erg van alle kleine natuurver
schijnselen zoals de ruwe struc
tuur van de bast van de populie
ren, de wilde grassen, de vogels
en de konijntjes en de naastgele
gen akker. Hier ligt de oorsprong
van haar poëzie.
"Spontaan komen zinnen naar
boven in mijn hoofd en als ik,
thuisgekomen, ze wil opschrijven
zijn ze verdwenen" vertelt
Monique. Zo besluit ze om blok
noot en pen mee uit wandelen te
nemen en noteert meteen wat in
haar opkomt. Op deze manier
ontstaan de gedichten waar
thuis weinig tot niets aan veran
derd wordt.
Het zijn meteen complete
gedichten die ze in een mooi
schrijfboekje overpent. Ze noemt
het zelf intuïtief dichten. Het eer
ste zuivere gevoel brengt meestal
de mooiste woordenstroom tot
stand.
De gedichten van Monique staan
meestal niet op rijm. Ze beleeft
de natuur, het gaat om de sfeer,
de emotie en het gevoel.
De liefde die ze voor de natuur
voelt kan ze het beste weergeven
in dichtvorm.
Tijdens ons gesprek merk ik dat
er ook een soort zendingsdrang
leeft bij Monique. Ze. wil iets los
maken bij de mensen, ze wil via
de poëzie anderen bewust
maken van het mooie, zinvolle
van de natuur en het milieu. Het
stoort haar dat zo velen onder
ons geen tijd hebben of tijd
maken om te genieten van alles
wat de natuur ons te bieden
heeft.
Zelf tracht ze bewust om te
gaan met het milieu. Zo ge
bruikt ze hoofdzakelijk ecologi
sche producten in het huishou
den en gif spuiten in de tuin is
uit den boze. Als de Dethon op
een dag de rand van de weg
berm van de Hogedijk spuit, belt
Monique onmiddellijk de milieu-
lijn en de gemeente om dit te
rapporteren want dat vindt ze
niet kunnen. Zo heeft ze bij de
gemeente ook al het idee geop
perd om de stoep zelf onkruidvrij
te houden zodat de gemeente
daar niet hoeft te spuiten. Door
een logo op de stoeptegel voor
het huis van bewoners die het
zelf op ecologische wijze willen
onderhouden weten gemeen
tewerkers dan dat ze daar niet
aan de slag hoeven. Dit principe
kent ze nog uit een vorige woon
plaats. Goed idee hè!
Haar liefde en respect voor de
natuur blijkt duidelijk uit het
hierna volgende gedicht
Monique heeft het vorige lente
geschreven en ze weet nog dat
ze in een euforische stemming
was: 'Wat is het toch mooi en
kostbaar, onze natuur'.
Bij het afscheid aan de voordeur
geeft ze me nog een wijsheid
van de Amerikaanse Indianen
mee: "Het land is niet van ons,
wij zijn van het land!" En zo is
het!
De dichtbundel "Onder de loep"
is voor 5 euro verkrijgbaar bij
boekhandel Basting te Oostburg
en via e-mail te bestellen bij
Monique zelf: colldana@planet.nl
Diepe groeven sieren de bast van
een populierenreus,
als rimpels van een doorleefd
mensengezicht,
omzoomd door het kruidig
kantwerk van fluitenkruid.
Meidoorn met parels op takken,
uitéénspattend als een rapsodie
in roomkleur.
Grassen met belletjes zo klein,
dansend op de klanken van rui
sende populieren bladeren.
De onweerstaanbare geur van
meidoornbloesem kietelt mijn
neus.
De wind speelt met het gras op
de akker,
golven makend, lichtspel zonder
weerga.
Jagende wolken, decor voor
twee duikelende vogels,
dronken van liefde, om elkaar
heen vliegend.
Langzaam loop ik terug naar de
werkelijkheid.
Een auto scheurt voorbij.
Mijn droom is over.
6 't duumpje 2/'06