Afscheid van
oppergids
In die periode kregen organisa
ties als Staatsbosbeheer en
Zeeuws Landschap steeds meer
gronden in beheer met hiernaast
de opdracht de terreinen via
excursies toegankelijker te
maken. Natuurlijk beschikten
Steltkluut en Duumpje over des
kundige mensen die wel eens
een excursie gaven, maar binnen
de vereniging bleef het altijd een
ondergeschoven kindje. Het was
dus zaak op korte termijn een
flink aantal gidsen klaar te sto
men. De opleiding tot natuurgids
via het IVN duurde 2 jaar, maar
kon alleen gegeven worden in
een gebied waar ook een zelf
standige IVN-afdeling bestond.
Een beetje eigenaardig in een
gebied met twee prima draaien
de clubs als Steltkluut en
Duumpje nog een derde natuur-
club op te richten, maar het was
niet anders.
Rein heeft zich veel moeite
getroost om deze oprichting niet
te doen uitmonden in verdere
versnippering aan het groene
front, maar juist te komen tot
een sterkere bundeling van alles
wat met excursies te maken had.
De excursiegids die de afgelopen
jaren verspreid werd, bevatte
dan ook alle excursies, ongeacht
welke organisatie ze organiseer
de, en tot welke club de excursie
leider zelf behoorde.
Inmiddels zijn de excursiewerk
groepen binnen Duumpje en
Steltkluut net zo ingebed als een
vogel- of planologiewerkgroep,
en staat het IVN op een zacht
pitje.
Rein maakte niet alleen naam als
voortrekker van de gidsen, maar
ook in het gidsenwerk zelf heeft
hij zijn sporen verdiend. Waar
excursiegangers vroeger altijd
dwars door een natuurgebied
struinden, zag Rein het als uitda
ging excursies te geven over een
gebied zonder het te betreden.
Hij vertelde zijn discipelen
lopend langs de rand van het
gebied, of kijkend vanaf een
hooggelegen punt.
Vernieuwend was Rein ook in de
keuze van de excursieterreinen,
want het is niet alleen over
bekende natuurgebieden dat
veel te vertellen is. Ook een ver
geten dijkje waar je iedere dag 2
keer langskomt, of een oude ver
vallen en begroeide muur mid
den in een dorp kunnen aanlei
ding vormen een boom op te
zetten.
Bovendien dragen deze onder
werpen extra bij aan het besef
van de luisteraar dat natuur over
al voorkomt, ook bij hem om de
hoek.
Helaas vormde Reins gezondheid
de laatste jaren een steeds groter
belemmering voor zijn werk als
gids, dus was de tijd gekomen
het aan een jongere generatie
over te laten. Toch twijfelen we
er niet aan hem nog vele jaren
tijdens excursies te kunnen ver
welkomen.
En petit comité hebben de gidsen
Rein uitgeluid en hem dank
gezegd voor al de energie die hij
de afgelopen jaren besteed heeft
aan de educatieve tak van o.a. 't
Duumpje.
Jaap de Hulster
De gidsenwerkgroep is een al vele
jaren goed geoliede en bijna profes
sioneel draaiende werkgroep, maar
dat zijn geen verworvenheden die je
zomaar komen aanwaaien.
Om dat voor elkaar te krijgen is
veel tijd en energie geïnvesteerd,
en nu het geheel goed draait,
vindt voortrekker en nestor van
de gidsen, Rein Coster, het
moment aangebroken om de
fakkel over te dragen.
Rein had al een bewogen leven
achter de rug toen hij in het
Zeeuwse verzeilde. Hij is geboren
in Nederlands Indië, waar hij zijn
vader verloor, en na de oorlog
keerde hij naar Nederland terug
om zijn schoolcarrière af te ron
den met een studie medicijnen.
Na enige decennia als huisarts in
de Randstad te hebben gewerkt,
kwam hij richting Zeeuwsch-
Vlaanderen waar hij zijn werk
zaam leven afsloot als uitermate
gewaardeerd geneesheer-direc
teur van verpleegtehuis Ter
Schorre.
Na zijn pensionering in
Aardenburg aangeland, begon
hij zich via cursussen en zelfstu
die te verdiepen in de plantkun
de waarbij hij zich vooral toeleg
de op heemplanten. De theorie
werd in praktijk gebracht in de
aan zijn woning grenzende
heemtuin van het Aardenburgse
museum, die mede door zijn toe
doen werd tot was het nu is. En
als je het over inheemse planten
en kruiden hebt, kom je natuur
lijk in aanraking met 't Duumpje.
10 't duumpje 3!'07
