w
enkele ooievaars zijn aangeko
men. Hij heeft beloofd om mor
genvroeg met ons te gaan kijken.
De satelliet vertelt ons dat Kobe
niet doorgetrokken is, de zender
van Germaine geeft geen goede
locaties. Tia begint zich een beet
je naar het zuiden te verplaatsen;
we zullen ons moeten haasten
om haar nog in te halen.
22 augustus 2006:
We worden wakker om kwart
voor 7. Na een snel ontbijt gaat
het opbreken van het kamp
steeds sneller. Francois, de boer-
campinguitbater komt ons om 8
uur halen om de plek te laten
zien waar hij ooievaars weet zit
ten. We komen in een natuurre
servaat en aangrenzend land
schap waar Francois heel enthou-
bureau al onze pc-klussen doen:
verslagen verzenden, de website
aanpassen...
Deze plek is een echte aanrader:
La Clé des Champs in Luqon. Het
is een actief landbouwbedrijf,
camping en kinderboerderij tege
lijk.
Onderweg gaan we in Yves een
hapje eten. Daar merkt Wim een
groep ooievaars op hoog in de
wolken: het zijn slechts spelden
kopjes! Ongelooflijk welke scher
pe ogen hij heeft. Alle verrekij
kers worden bovengehaald. Het
zijn er 14! We krijgen er kippen
vel van... De zon schijnt en er
staat wind, ideaal weer voor de
ooievaars. Na enkele minuten
dalen ze en verdwijnen ze uit ons
zicht.
Op 19 uur komen we aan in
siast over vertelt: Ie Marais
Poitevin. Het is een moerasge
bied dat gedeeltelijk eigendom is
van de overheid en gedeeltelijk
van een groepering van landbou
wers. Opvallend hoe landbouw
en natuurbeheer hier samen
hand in hand gaan.
In Ie Marais Poitevin zien we ein
delijk de eerste twee ooievaars
van onze tocht. Het gaat om een
koppeltje met kleurringen.
Franse ooievaars, die er gebroed
hebben op een nestpaal. Mooie
beelden gemaakt, maar jam
mer... geen trekkende ooievaars
gezien. Francois en zijn vrouw
Agnes zijn ontzettend gastvrij en
laten ons na de tocht in hun
Rivière, dichtbij Tercis-les-bains.
We zoek er de slaapplaatsen op
waar Jamie in 1999 verbleef.
Jamie was een vogel die leuke
plaatsen opzocht: een boom in
een kasteeltuin, een rivierbed
ding met rivierkreeftjes.... We
vinden beide plaatsen terug, zon
der ooievaars. De inwoners van
het dorp zeggen ons dat de loca
le ooievaars al vertrokken zijn!
Morgen gaan we de Pyreneeën
opzoeken en hopen we grote
groepen ooievaars te vinden...
23 augustus 2006:
Na het ontbijt vertrekken we
terug richting vloeiweiden waar
we gisterenavond nog waren. We
hopen er toch nog rustende ooie
vaars te zien, maar... het wordt
niets. We gaan verder naar
Saubusse langs de rivier Adour.
Tussen de wolken door ontdekt
Wim weer 2 ooievaars! Al onze
ooievaars komen hier in de
streek voorbij.
We komen nog langs een spoor
weg van de TGV waar 7 ooie
vaarsnesten op gemaakt zijn.
Onvoorstelbaar dat de vogels
niet weg schrikken van dit
gevaarte en anderzijds heel aan
nemelijk dat hier regelmatig een
ooievaar sneuvelt tegen de
kabels of op de sporen. Van hier
uit gaan we richting Pyreneeën.
Het einddoel is de Col Bagargui
waar we een heel speciale plek
gaan opzoeken. Onderweg stop
pen we op een plaats met een
prachtig vergezicht. Daar zien we
allerlei roofvogels, onder andere
40 vale gieren. Die laatste blijven
heel lang rondcirkelen in de val
lei en boven onze hoofden.
De rit gaat verder bergop tot we
zelf in de wolken verdwijnen. We
trekken onze regenjassen aan en
gaan op zoek naar een teken van
leven in de mist. Plots duikt een
auto op met 2 vriendelijke jonge
mannen. We vragen hen de weg
naar de 'Association
Organbidexka, Col libre OCL' en
zij nodigen ons uit om hen te
volgen. Organbidexka is in 1979
opgericht door een groep mili
tante natuurliefhebbers. Zij
huren in een bergpas in
Baskenland een jachtrecht af van
de jagers op de houtduiven. In
hun Col worden de vogels niet
bejaagd. De vereniging bestu
deert en beschermt trekvogels en
de routes die zij volgen.
In de hut zitten wel 20 vrijwilli
gers gezellig samen. Ze maken
allerlei lekkere hapjes klaar en
drinken er Pastis en wijn bij.
Serge Barande, Président én chef
kok tegelijk, staat ons graag te
woord. Jammer, maar door het
slechte weer zien we op de Col
geen hand voor onze ogen en
dus zeker geen vogels! Een lange
tocht door de wolken brengt ons
pas erg laat terug naar beneden.
24 augustus 2006:
Onze dag begint om 8 uur. We
kunnen rustig ontbijten en het
kamp weer opbreken. We rijden
't duumpje 3 '07
