omhoog lieten tillen. Vooral de
Boomvalk was spectaculair. In
een mum van tijd zat hij zonder
1 keer met zijn vleugels te bewe
gen zo hoog dat hij alleen nog
met de verrekijker te volgen was.
Om zich vervolgens uit de opstij
gende lucht te laten vallen in
noordelijke richting en in 1 snelle
streep enkele kilometers aflegde
op zoek naar een nieuwe ther-
miekbel. Fantastisch!
Aan het eind van de Ringdijk
hebben vooral de "overkanters"
zich zeker een half uur staan ver
gapen aan een steenuil, die zich
prachtig liet zien. Aan de over
kant is deze soort niet zo alge
meen als bij ons.
Het middaguur naderde en de
hele club deed zich te goed aan
de gulle gastvrijheid van Corrie
en Jan de Zwart, waar de soep
als vanouds weer heerlijk was en
de nodige lunchpakketjes te
voorschijn werden gehaald.
"De Sophia" zoals het volgende
gebied meestal wordt genoemd,
is weer een ander schitterend
natuurgebied dat in beheer is bij
het Zeeuwse Landschap en dat
deel uitmaakt van de Ecologische
Hoofdstructuur. Vooral op het
eilandje in Sophia-West, dat vorig
jaar september in goede harmo
nie door 't Duumpje en het
Zeeuws Landschap met bloed,
zweet en tranen is ontdaan van
wilgenopschot en andere
begroeiing, zijn de resultaten
goed zichtbaar.
De Kokmeeuwenkolonie is vanaf
de dijk goed te zien (inmiddels
zijn er 1150 nesten geteld), maar
ook de daartussen broedende
Zwartkopmeeuwen doen het
goed (158 nesten). Ook de
Zwartkopmeeuw is een van oor
sprong Mediterrane soort die
oprukkend vanuit het zuiden
steeds vaker tot broeden komt in
ons land. Aan de rand van het
eilandje tellen we 12 nesten van
Geoorde fuut. Mogelijk zitten er
aan de andere kant nog eens een
zelfde aantal. Het is best bijzon
der dat dit kleine fuutje hier
broedt.
Met een zeker afgrijzen zien we,
als in een aflevering van National
Geografie, in close up door onze
telescopen, hoe deze schaarse
soort voor Nederland door twee
brutale kauwen wordt gepest. De
perfecte samenwerking van deze
twee deugnieten maakt het het
fuutje bijzonder moeilijk.
De ene Kauw doet een uitval
naar het nest waar het fuutje op
zit, dat zich heldhaftig verdedigt
en de Kauw ogenschijnlijk de
deur wijst, terwijl de andere
Kauw op dat moment aan de
andere kant het nest probeert te
roven. Het Fuutje staat stijf van
de adrenaline en is maar net op
tijd om de andere Kauw van
repliek te dienen. Dit gaat zo'n 4
a 5 keer door, totdat de Kauwen
het voorlopig even opgeven.
Toch kunnen ze het niet laten
het Fuutje aan de veren te trek
ken en stiekem takjes uit het nest
te stelen. Een Canadese gans
neemt het nog even op voor de
fuutjes, maar dat is maar tijdelijk.
Inmiddels weten we dat een aan
tal broedsels het uiteindelijk
heeft moeten afleggen tegen de
Kauwen, maar er zijn ook al
jonge fuutjes gezien op het
eiland, dus...
"De Zwarte Polder" bestaat uit
een buitendijks gebied "De
Verdronken Zwarte Polder" en
een recent in beheer genomen
binnendijks gebied "De Herdijkte
Zwarte Polder".
Op de dijk is het goed toeven
want er is zowel zicht op het bin-
nendijkse als op het buitendijkse
natuurgebied.
Hier treffen we soorten als Kleine
strandloper, Kleine plevier,
Bontbekplevier, Kluut, maar ook
Scholekster, diverse meeuwen
soorten en een Visdiefje dat aan
de rand van het eilandje op ape
gapen ligt. Niet lang daarna zou
het de strijd opgeven.
De dag liep ten einde bij deze
laatste halte. Moe maar voldaan
keerde een deel van de vogelaars
huiswaarts. 23 deelnemers had
den zich ingeschreven voor een
maaltijd in strandpaviljoen De
Zeemeeuw aan 't Zwin. Daar
werd nog uitgebreid nagepraat.
De laatste dagen was er een lach-
meeuw gesignaleerd in de
Sophia, die daar 's avonds kwam
slapen. Niet moeilijk te raden
waar de echte bikkels nog even
heengingen
Wat we daar aantroffen was
ongelofelijk. Van heinde en verre
hadden vogelaars zich naar de
Sophia begeven. Een kleine vijf
tig auto's stonden geparkeerd op
de Isabelladijk. Over de hele dijk
hadden zich vogelaars verspreid.
Allemaal voor de Lachmeeuw, die
overigens achteraf een Franklins
meeuw bleek te zijn. Net weer
even een andere soort. Meeuwen
zijn er in vele soorten en maten.
Deze Franklins meeuw komt nor
maal alleen voor in Noord-
Amerika en heeft zijn overwinte-
ringsgebied in Zuid-Amerika.
Normaal zie je deze soort niet in
Europa en deze was dus tamelijk
ver van huis. Wat mij persoonlijk
eigenlijk meer charmeerde,
waren de Steltkluten die waren
neergestreken. Vorig jaar heeft
er een koppel gebroed in de
Sophia. Ze overwinteren in
Afrika. In goede zomers broeden
er zo'n 10 tot 40 paar in heel
Nederland. Prachtige elegante
vogels, met extreem lange poten,
die je toch ook niet iedere dag
ziet.
Het was een mooie dag.
- 15 't duumpje 3 '07
