Even uitrusten op de vijverrand, IJzendijke, [ca. 3,5 meter] (Hank Prins)
al tegen één van de raampjes van de open
slaande deuren gevlogen. Daarna zat hij
op de stoep met zijn prooi. Mijn vrouw zei
nog: "Hij is vast beschadigd", maar volgens
mij had het zo'n vaart niet gelopen. Het
leek er eerder op dat "onze" Sperwer ver
baasd was over z'n eigen vangstprestatie.
In ieder geval duurde het behoorlijk lang
voordat hij van z'n prooi begon te eten.
Sperwer met prooi op het terras, IJzendijke,
[ca. 9 meter] [Hank Prins)
Door de plaats waar hij verkoos zijn prooi
op te eten leek de Sperwer zich bijna "on
der handbereik" te bevinden; onze "vakan
tiegast" leek wel bijna "hand-tam". Zelfs
de dikke bromvlieg die zich op de hoogte
kwam stellen van de vorderingen van het
maal van de Sperwer is duidelijk te zien.
Later kwamen er nog meer vliegen en ook
wespen op de prooi af.
Aangezien mijn vrouw en ik op ons terras
van de zon wilden gaan genieten heb ik
uiteindelijk, nadat "vriend Sperwer" zijn
buik kennelijk vol had en uit eigener bewe
ging via een tussenlanding bij de vijver was
verdwenen, het stoffelijk overschot van de
Merel achterin de tuin tussen de struiken
gegooid. We stelden niet echt prijs op een
gezelschap van vliegen en wespen zo vlak
bij.
Een uur of drie later, toen wij heerlijk in het
zonnetje zaten, kwam "vriend Sperwer"
de tuin weer binnen vliegen. Enige meters
van het terras streek hij neer op het pad
met kinderkoppen en liep bijna als een kip
steeds dichter richting terras. Uiteraard
bleven mijn vrouw en ik doodstil zitten
in afwachting van de voortgang van het
"spektakel". De Sperwer had klaarblijkelijk
een zeer goed geheugen voor de plaats
waar hij zijn voor driekwart opgepeuzelde
prooi had achtergelaten. Hij "scharrelde"
wat rond op ons terras, vond (uiteraard]
zijn prooi niet meer terug en ging toen
schijnbaar "verontwaardigd" op de stoep
van de openslaande deuren "in hongersta
king".
Wat ons zeer verbaasde was het gedrag
van de Sperwer en dan vooral de schijnba
re tamheid van onze "gast". De onderlinge
afstand tussen "vriend Sperwer" en mijzelf
bij het "besluipen" toen hij op de vijverrand
zat en ons op het terras was telkens in de
orde van zo'n 3,5 meter. Typisch zo'n voor
val van "iets watje maar eens in je leven
meemaakt" naar ons idee.
Ook de bromvlieg heeft honger, IJzendijke,
[ca. 1,5 meter] (Hank Prins)
Samen "een terrasje pikken", IJzendijke,
[ca. 3,5 meter] (Hank Prins)
