Vakantiegast:
Sperwer in onze tuin
Hank Prins
IJzendijke, 1 september 2009
Terug van de zomervakantie in Frankrijk was het mij al opgevallen dat ik op het
grasveld in de tuin veren had zien liggen. Aangezien wel vaker een Sperwer,
vooral in de winter, onze tuin in de kern van IJzendijke bezocht (gewoonlijk een
mannetje) ging mijn gedachte direct die kant uit. Zien deed ik die eerste dag de
Sperwer (hem of haar) echter niet.
of "daar begin ik niet aan" en "geen plek"
of "ze gooien achteraf toch alles weer op
één hoop, ik heb het zelf gehoord!" en "dat
gaat stinken en ik ben niet van plan alles af
te wassen, want... dat kost extra energie en
dat is nog slechter voor het milieu" of "daar
ga ik niet achteraanlopen, laat ze eerst
maar eens die winkeliers aanpakken en
die fabrikanten, de industrie en wat denk
je dan van al die Oostbloklanden, Chinezen
of Amerikanen in plaats van onsennuh
weet je wel hoe vervuilend een oldtimer
is?"
Kortom een ware lawine van negatievelin-
gen voor wie elke verandering bij voorbaat
afgeserveerd lijkt te worden en weerstand
oproept omdat anderen zich vooral eerst
beter moeten gedragen.
Maar toch zijn er ook meer en meer
(naïeve?) lotgenoten die er wel voor willen
gaan en het positief bezien, waarvan som
migen zelfs al jaren het plastic gescheiden
aanleveren bij de milieustraat, want dat
kan blijkbaar al heel lang. Had ik het maar
geweten, dat had ik minder spijt van die
weggegooide flacons (applausje voor Ella
Roland en vele anderen).
Want zeg nou zelf: hoe moeilijk is deze "ac
tie" nu werkelijk? Geen uitvluchten meer
zoeken uit gemakzucht of wijzen naar een
ander, maar gewoon allemaal zelf (klein)
beginnen. Wereldwijd de hoeveelheid plas-
ticafval terugdringen is inderdaad moeilijk,
maar kunststof afval scheiden... daar is
toch geen kunst aan! Geen "ja doejl", maar
gewoon DOEN. Veel succes allemaal.
NB Voor wie nog dacht dat de beloofde
bindkoordjes vergeten zijn... ze zitten in de
bovenste rand van de zak als strop...
Kinderlijk eenvoudig te bedienen (dus dat
is weer een smoes minder).
I Het is gewoon weer wennen aan een
I nieuw fenomeen, zoals indertijd met de
I groene vuilbak. Het probleem ligt in dit
I geval eigenlijk bij de fabrikanten. Als die
I gedwongen worden afbreekbaar plastic-
I dat gewoon in de groene vuilbak kan - te
I gebruiken, dan kan enorm bespaard wor
den op de milieubelasting: geen speciale
plastic zakken meer voor het plastic (ha-
haha, er wordt plastic gemaakt om plastic
I te sparen!) geen ophaaldienst,
I geen speciale containers op de milieu-
I straat, verwerkingsfabrieken enz. enz.
I Sjaak Herman
Zoals gezegd ligt onze tuin in de kern
van IJzendijke vlak bij de hoge platanen
rondom de Hervormde kerk. Onze tuin (en
die van onze buren) is gevuld met struiken
en bevat enige opgaande bomen (naald
en loofbomen) en er is een terras, een
grasveld en een vijver in de tuin. Een geva
rieerde en beschutte omgeving dus, waarin
redelijk wat uiteenlopende vogelsoorten
zich ophouden en ook tot broeden komen.
Terug naar onze "vakantiegast". Op zater
dagmiddag 8 augustus 2009 zat ik, heerlijk
in het zonnetje, op ons terras een boek te
lezen. Het zal omstreeks een uur of twee
zijn geweest. Opeens hoorde ik vlakbij, op
minder dan drie meter afstand, achter een
lage struik en een muurtje een "benauwd
gepiep". Heel voorzichtig kwam ik over
eind uit mijn "luie stoel" en zag tot mijn
niet geringe verbazing een jonge Sperwer
(volgens mij een juveniel mannetje) die een
Merel "de strot dichtkneep". Het spektakel
duurde enige minuten en nadat de Merel
dood was nam de Sperwer hem in een
klauw mee naar een plek achterin de strui
ken. Die dag heb ik de Sperwer niet meer
terug gezien.
De volgende ochtend (zondag, 9 augustus
2009) deed ik na het douchen de luxaflex
en het badkamerraam verder open. Vlak
onder dat raam is een plat dak met een
stenen borstwering. Daarop, krap een me
ter van mij af, zat de Sperwer die duidelijk
zijn omgeving aan het "scannen" was. Door
mijn actie gestoord vloog onze "gast" weg
naar een struik achterin de tuin om van
daaruit zijn door mij onderbroken jacht
voort te zetten.
En ja hoor, niet veel later werd er halver
wege de tuin een vrij oude Merel (een
mannetje) geslagen. Tot mijn niet geringe
verbazing vloog de Sperwer met zijn buit
in één klauw in de richting van ons huis en
het aansluitende terras. Ik hoorde nog een
"bonk", want de "sufferd" was met buit en
Jagende Sperwer in de tuin, IJzendijke, (ca. H meter) (Hank Prins]