Vakantiegast: Sperwer in onze tuin Hank Prins IJzendijke, 1 september 2009 Terug van de zomervakantie in Frankrijk was het mij al opgevallen dat ik op het grasveld in de tuin veren had zien liggen. Aangezien wel vaker een Sperwer, vooral in de winter, onze tuin in de kern van IJzendijke bezocht (gewoonlijk een mannetje) ging mijn gedachte direct die kant uit. Zien deed ik die eerste dag de Sperwer (hem of haar) echter niet. of "daar begin ik niet aan" en "geen plek" of "ze gooien achteraf toch alles weer op één hoop, ik heb het zelf gehoord!" en "dat gaat stinken en ik ben niet van plan alles af te wassen, want... dat kost extra energie en dat is nog slechter voor het milieu" of "daar ga ik niet achteraanlopen, laat ze eerst maar eens die winkeliers aanpakken en die fabrikanten, de industrie en wat denk je dan van al die Oostbloklanden, Chinezen of Amerikanen in plaats van onsennuh weet je wel hoe vervuilend een oldtimer is?" Kortom een ware lawine van negatievelin- gen voor wie elke verandering bij voorbaat afgeserveerd lijkt te worden en weerstand oproept omdat anderen zich vooral eerst beter moeten gedragen. Maar toch zijn er ook meer en meer (naïeve?) lotgenoten die er wel voor willen gaan en het positief bezien, waarvan som migen zelfs al jaren het plastic gescheiden aanleveren bij de milieustraat, want dat kan blijkbaar al heel lang. Had ik het maar geweten, dat had ik minder spijt van die weggegooide flacons (applausje voor Ella Roland en vele anderen). Want zeg nou zelf: hoe moeilijk is deze "ac tie" nu werkelijk? Geen uitvluchten meer zoeken uit gemakzucht of wijzen naar een ander, maar gewoon allemaal zelf (klein) beginnen. Wereldwijd de hoeveelheid plas- ticafval terugdringen is inderdaad moeilijk, maar kunststof afval scheiden... daar is toch geen kunst aan! Geen "ja doejl", maar gewoon DOEN. Veel succes allemaal. NB Voor wie nog dacht dat de beloofde bindkoordjes vergeten zijn... ze zitten in de bovenste rand van de zak als strop... Kinderlijk eenvoudig te bedienen (dus dat is weer een smoes minder). I Het is gewoon weer wennen aan een I nieuw fenomeen, zoals indertijd met de I groene vuilbak. Het probleem ligt in dit I geval eigenlijk bij de fabrikanten. Als die I gedwongen worden afbreekbaar plastic- I dat gewoon in de groene vuilbak kan - te I gebruiken, dan kan enorm bespaard wor den op de milieubelasting: geen speciale plastic zakken meer voor het plastic (ha- haha, er wordt plastic gemaakt om plastic I te sparen!) geen ophaaldienst, I geen speciale containers op de milieu- I straat, verwerkingsfabrieken enz. enz. I Sjaak Herman Zoals gezegd ligt onze tuin in de kern van IJzendijke vlak bij de hoge platanen rondom de Hervormde kerk. Onze tuin (en die van onze buren) is gevuld met struiken en bevat enige opgaande bomen (naald en loofbomen) en er is een terras, een grasveld en een vijver in de tuin. Een geva rieerde en beschutte omgeving dus, waarin redelijk wat uiteenlopende vogelsoorten zich ophouden en ook tot broeden komen. Terug naar onze "vakantiegast". Op zater dagmiddag 8 augustus 2009 zat ik, heerlijk in het zonnetje, op ons terras een boek te lezen. Het zal omstreeks een uur of twee zijn geweest. Opeens hoorde ik vlakbij, op minder dan drie meter afstand, achter een lage struik en een muurtje een "benauwd gepiep". Heel voorzichtig kwam ik over eind uit mijn "luie stoel" en zag tot mijn niet geringe verbazing een jonge Sperwer (volgens mij een juveniel mannetje) die een Merel "de strot dichtkneep". Het spektakel duurde enige minuten en nadat de Merel dood was nam de Sperwer hem in een klauw mee naar een plek achterin de strui ken. Die dag heb ik de Sperwer niet meer terug gezien. De volgende ochtend (zondag, 9 augustus 2009) deed ik na het douchen de luxaflex en het badkamerraam verder open. Vlak onder dat raam is een plat dak met een stenen borstwering. Daarop, krap een me ter van mij af, zat de Sperwer die duidelijk zijn omgeving aan het "scannen" was. Door mijn actie gestoord vloog onze "gast" weg naar een struik achterin de tuin om van daaruit zijn door mij onderbroken jacht voort te zetten. En ja hoor, niet veel later werd er halver wege de tuin een vrij oude Merel (een mannetje) geslagen. Tot mijn niet geringe verbazing vloog de Sperwer met zijn buit in één klauw in de richting van ons huis en het aansluitende terras. Ik hoorde nog een "bonk", want de "sufferd" was met buit en Jagende Sperwer in de tuin, IJzendijke, (ca. H meter) (Hank Prins]

Tijdschriftenbank Zeeland

't Duumpje | 2009 | | pagina 19