U wilde rozen, u krijgt wilde rozen!
s
zit
Zoals men bij het grootwinkelbedrijf alle rekken af en toe ergens anders zet om
het winkelend publiek tot extra aankopen aan te zetten, gebeurt dat ook bij de
floristen. In dit geval hebben ze de rozen in het rek van andere namen voorzien
en is er weer jaren werk aan de winkel.
Bloeiende Viltroos (Awie de Zwart).
Wilde rozen zijn in onze streek een algemene
verschijning. Wilde populaties zijn te vinden
in onze duinen en in de polders langs dijken,
sloottaluds en oude hagen. Daarnaast wor
den inheemse rozen nogal eens aangeplant.
Het determineren was tot voor kort redelijk
overzichtelijk. Feitelijk was er in onze streek,
een enkele uitzondering daargelaten, keuze
Bloem Egelantier (Awie de Zwart).
uit drie inheemse rozen: Hondsroos, Viltroos
en Egelantier. Recent onderzoek heeft die
luxe helaas danig in de war gestuurd. Onder
de paraplu van deze drie soorten bleken
zich maar liefst 13 nieuwe soorten schuil te
houden!
Determinatie
Deze fikse uitbreiding van de wilde rozenfa
milie is het gevolg van jarenlang onderzoek.
Het resultaat ervan verscheen in het voorjaar
van 2011 in een speciaal rozennummer van
Gorteria (floristisch tijdschrift). Daarin staat de
volledig gerenoveerde determinatietabel om
al deze nieuwe soorten wilde rozen op naam
te kunnen brengen.
Er wordt uitgebreid stilgestaan bij de onder
scheidende kenmerken van de afzonderlijke
soorten. Het blad, de kelkblaadjes, de bottels
en de vorm van de stekels. Zij allen spelen
een cruciale rol bij de determinatie.
Naast de determinatietabel bevat het boek
ook voorlopige verspreidingskaartjes van de
afzonderlijke soorten. Deze zijn nog verre
van compleet maar vormen een handvat en
stimulans voor verder onderzoek.
Hondsrozengroep met roodachtige jonge scheuten
(Awie de Zwart).
Appeltjes
Verreweg het overgrote deel van de rozen
die we hier in het veld aantreffen zijn op
naam te brengen als Hondsroos. Dat was zo
en dat blijft zo. Ook met de nieuwe indeling
is Hondsroos nog altijd de meest algemene
soort. Toch is het de moeite waard om eens
wat gerichter te kijken en op zoek te gaan
naar afwijkende vormen van deze algemene
roos. Bijvoorbeeld naar exemplaren met
wollig behaarde bladstelen en beharing aan
de onderzijde van het blad. Treffen we zo'n
struik, dan hebben we te maken met de Heg-
genroos, één van de recente afsplitsingen van
de Hondsroos. Een kleine steekproef heeft
al aangetoond dat Heggenroos bij ons zeker
niet zeldzaam is.
Exemplaren die naast de beharing ook talrijke
niet geurende klieren bezitten, kunnen gede
termineerd worden als Beklierde heggenroos.
Ook deze soort komt voor in onze contreien.
Het blad van de verschillende egelantierrozen
is eveneens rijkelijk bezet met klieren. Deze
laten zich echter gemakkelijk onderscheiden
van de voorgaande soort doordat bij kneu
zing van het blad een aangename appeltjes-
geur vrijkomt.
Rode Lijst
Een andere soort die typisch is voor onze
regio betreft de Viltroos. Hoewel deze roos bij
ons betrekkelijk algemeen is, staat de soort
landelijk op de Rode Lijst. Lang goid het
duinstruweel in de Kievittepolder als een
heus bolwerk voor deze soort. De laatste ja
ren blijkt deze roos in onze streek ook buiten
de duinen lokaal redelijk wat voor te komen,
met name op dijktaluds en langs slootkanten.
