w
Broekbos bij Kruibeke (Luc Nijenhuis).
Sjaak neemt de Tree-huggers de maat (Luc Nijenhuis).
Niet dat we er ook maar één te zien krijgen,
trouwens, We komen op klaarlichte dag en
de gewelven zijn niet toegankelijk. We wan
delen dus bovengronds in één uur over de
beboste wallen om het 19e eeuwse fort heen.
Het werd ooit gebouwd om bij een Franse in
vasie de naar Antwerpen gevluchte Belgische
regering alsnog bescherming te bieden.
Aan de strategische ligging mankeerde het
verder niet, maar bij oplevering was het fort
al door de voortgeschreden wapentechno
logie achterhaald. Bovendien kwamen de
strategen er achter dat omtrekkende bewe
gingen fortificaties nutteloos maakten.
Ondertussen maken de kolossale afmetingen
van de bouwwerken wel grote indruk. Er is
daar indertijd veel geld en mankracht geïn
vesteerd! Ze vonden toen kennelijk dat zo'n
inspanning voor de tweede stad van het land
opgebracht moest worden.
Maar anno 2012 is het een plek geworden
die de natuur weer in bezit heeft genomen.
Het terrein is begroeid met fraaie acacia's
en vanaf de heuveltop zijn er vergezichten
op de omgeving en de rivier. Het is een oase
van rust. De vogelaars richten hun kijkers
op de roofvogels die gebruik maken van de
thermiek rond de hoogte.
Sfeer
Het was een ontspannen reis. Je zat aan tafel,
of je liep op, met telkens weer een ander.
Zondermeer vermakelijk waren de "tree-
huggers!" Ineens stond ons gezelschap onder
een eenzame linde. "Hoe oud zou hij wel niet
zijn?" was de vraag. Prompt pakt Theo Aer-
noudts een rondslingerend lint en samen
met Sjaak Herman leiden ze het lint, met ge
bruik van hun beider armen, rond de boom
om de stamdikte vast te stellen. Dan pakt
Sjaak zijn duumstok en meet het gebruikte
paslint: 3,8 ml Voor een linde komt dat neer
op 200 jaar stellen ze vast. Zo doe je dat! Het
voorval komt over als een perfect geïmpro
viseerde sketch. Ze kunnen dan ook rekenen
op instemmend gelach en spontaan applaus.
Is er een treffender beeld? In Amerika werden
natuurbeschermers weggezet als "tree-hug
gers." ("to hug" is omhelzen). Op hun beurt
zijn ze die spotnaam daarna als geuzennaam
gaan gebruiken.
Economie
Eén rode draad liep misschien onbedoeld
door alle onderdelen van deze natuurexcur-
sie heen - nee, natuurlijk niet door het etentje
's avonds in St. Jan. Die rode draad heet
Antwerpen. Die stad zet de toon. Voor de
haven gaat geen zee te hoog: van de forten
die hem vroeger moesten beveiligen tot de
waterloopkundige werken nu. Van de vrije
doorgang over de Schelde tot de nieuwste
uitdieping. Een economische tijger speurt
likkebaardend de omgeving af naar 'opportu-
niteiten'. Of wat leert de geschiedenis?
Henk Castelijns bepaalt de aaibaarheidsfactor
(Luc Nijenhuis).
Bevochtigen van de inwendige mens na afloop van een lange wandeling (Luc Nijenhuis).
