Schone schijn
Waterschap begint met jaarlijks
natuurvriendelijk maaien van
wegbermen
Al decennia praten we met het waterschap, maar de muur waartegen we pra
ten, lijkt steeds dikker te worden. We verzamelden ergernissen van veel actieve
leden.
Berna van Vilsteren, Sjaak Herman en Jaap de Hulster
Twee vruchteloze bijeenkomsten
Wat dat maaien betreft, pogen we al tijden
een aantal stukken in het uitermate perifeer
gelegen buitengebied aangewezen te krij
gen, met een hoge natuurpotentie, terwijl
het volledig uitmaaien, zoals tot nu toe ge
beurde, niet nodig is. Daarover hebben een
tweetal gesprekken plaatsgevonden met
een vierkoppige delegatie van 't Duumpje,
waaronder de voorzitter.
In de PZC van 22 april konden we lezen 'Wa
terschap begint met jaarlijks natuurvriende
lijk maaien van wegbermen."
Een flink aantal actieve leden van 't Duum
pje viel haast van de stoel, niet zozeer van
het lachen, maar van ergernis.
In onze regelmatige gesprekken met het
waterschap die minstens ieder jaar, en al
gedurende decennia plaatsvinden, vormt
het onderwerp maaien de hoofdmoot en
we krijgen niet het idee in al die jaren iets
opgeschoten te zijn; integendeel, de muur
waartegen we praten, lijkt met het jaar dik
ker te worden.
Qua natuurwaarden kan hier veel voor
uitgang geboekt worden, zonder dat de
'verkeersveiligheid' eronder zou hebben te
lijden. Daar zijn afspraken over gemaakt,
maar, zelfs na enkele herinneringen, heb
ben we nog steeds geen verslag gehad
waarin gemaakte afspraken zwart op wit
stonden. Er is in het gesprek gemeld dat
uitvoeren van de afspraken ervan afhanke
lijk was 'of er geld voor was.' Toen we vorige
maand bestuurder Steijaert op Omroep
Zeeland zagen vertellen dat men personeel
de laan uit gaat sturen omdat men geld
tekort heeft, dachten we 'kat in het bakkie.'
Want als je (veel) minder hoeft te maaien,
houd je een hoop geld over. Probleem
opgelost, want je bevordert de natuur en je
moet niemand op straat zetten.
Vienkenist
En niet alleen maaien is ons een doorn
in het oog. Vlakbij Het Vienkenist, aan de
Kanaalweg bij Retranchement, staan nogal
wat struiken die, gebruikelijk voor struiken,
zo om de vijfjaar afgezet moeten worden
om ze wat in toom te houden. Direct na het
afzetten lijkt het wat kort, maar al vrij snel
in de lente ziet het er weer schitterend uit.
Niks mis mee.
Wat het waterschap in het PZC-verhaal als
natuurvriendelijk betitelt, heeft hiermee
eigenlijk weinig van doen. Uit oogpunt van
verkeersveiligheid maait men de drukste
wegen eerst. Maar aan het onzinnig maaien
van een grinddijkje waar eenmaal per
week iemand langskomt, verandert niets.
Helemaal niets
Als huisvrouwen iedere dag een stofzuiger
door het hele huis slepen op zoek naar het
allerallerlaatste stofje spreekt men over een
dwangneurose.
Bij de uitvoering van het maaibeleid door
het waterschap krijg je af en toe de neiging
om in dezelfde termen te denken.
Begin vorig jaar was men aan het maaien
aan de Austerlitzdijk midden in het broed-
seizoen. Een busje met waterschapslogo
erbij, dus geen twijfel mogelijk wie hier
wet- en regelgeving aan het overtreden
was. Daar maken we dan melding van, dat
moet dan weer nagevraagd worden, hij die
erover gaat heeft weer een paar dagen vrij
etc. Kortom: het hele circusnummer wordt
opgevoerd. Onverschilligheid ten top.
Kruisweg te Hoofdplaat
Enkele nummers terug maakten we in de
rubriek korte berichten melding van het
kappen van een hondertal bomen aan
de Hogeweg te Hoofdplaat in mei 2012.
Enkele schriftelijke navragen leverden vage
antwoorden zoals "Momenteel worden de
achtergronden van het project, waarmee
de rooiwerkzamheden samenhangen in
beeld gebracht." We kregen de indruk dat
men nog bezig was een goeie smoes te
verzinnen. Half maart ontvingen we een
uitgebreide verklaring over aanpassing van
sloten etc., waardoor kap noodzakelijk was.
Dat lijkt alleszins redelijk, waarmee voor ons
de zaak afgedaan is. Een half jaar en drie
brieven verder.