Schone schijn Waterschap begint met jaarlijks natuurvriendelijk maaien van wegbermen Al decennia praten we met het waterschap, maar de muur waartegen we pra ten, lijkt steeds dikker te worden. We verzamelden ergernissen van veel actieve leden. Berna van Vilsteren, Sjaak Herman en Jaap de Hulster Twee vruchteloze bijeenkomsten Wat dat maaien betreft, pogen we al tijden een aantal stukken in het uitermate perifeer gelegen buitengebied aangewezen te krij gen, met een hoge natuurpotentie, terwijl het volledig uitmaaien, zoals tot nu toe ge beurde, niet nodig is. Daarover hebben een tweetal gesprekken plaatsgevonden met een vierkoppige delegatie van 't Duumpje, waaronder de voorzitter. In de PZC van 22 april konden we lezen 'Wa terschap begint met jaarlijks natuurvriende lijk maaien van wegbermen." Een flink aantal actieve leden van 't Duum pje viel haast van de stoel, niet zozeer van het lachen, maar van ergernis. In onze regelmatige gesprekken met het waterschap die minstens ieder jaar, en al gedurende decennia plaatsvinden, vormt het onderwerp maaien de hoofdmoot en we krijgen niet het idee in al die jaren iets opgeschoten te zijn; integendeel, de muur waartegen we praten, lijkt met het jaar dik ker te worden. Qua natuurwaarden kan hier veel voor uitgang geboekt worden, zonder dat de 'verkeersveiligheid' eronder zou hebben te lijden. Daar zijn afspraken over gemaakt, maar, zelfs na enkele herinneringen, heb ben we nog steeds geen verslag gehad waarin gemaakte afspraken zwart op wit stonden. Er is in het gesprek gemeld dat uitvoeren van de afspraken ervan afhanke lijk was 'of er geld voor was.' Toen we vorige maand bestuurder Steijaert op Omroep Zeeland zagen vertellen dat men personeel de laan uit gaat sturen omdat men geld tekort heeft, dachten we 'kat in het bakkie.' Want als je (veel) minder hoeft te maaien, houd je een hoop geld over. Probleem opgelost, want je bevordert de natuur en je moet niemand op straat zetten. Vienkenist En niet alleen maaien is ons een doorn in het oog. Vlakbij Het Vienkenist, aan de Kanaalweg bij Retranchement, staan nogal wat struiken die, gebruikelijk voor struiken, zo om de vijfjaar afgezet moeten worden om ze wat in toom te houden. Direct na het afzetten lijkt het wat kort, maar al vrij snel in de lente ziet het er weer schitterend uit. Niks mis mee. Wat het waterschap in het PZC-verhaal als natuurvriendelijk betitelt, heeft hiermee eigenlijk weinig van doen. Uit oogpunt van verkeersveiligheid maait men de drukste wegen eerst. Maar aan het onzinnig maaien van een grinddijkje waar eenmaal per week iemand langskomt, verandert niets. Helemaal niets Als huisvrouwen iedere dag een stofzuiger door het hele huis slepen op zoek naar het allerallerlaatste stofje spreekt men over een dwangneurose. Bij de uitvoering van het maaibeleid door het waterschap krijg je af en toe de neiging om in dezelfde termen te denken. Begin vorig jaar was men aan het maaien aan de Austerlitzdijk midden in het broed- seizoen. Een busje met waterschapslogo erbij, dus geen twijfel mogelijk wie hier wet- en regelgeving aan het overtreden was. Daar maken we dan melding van, dat moet dan weer nagevraagd worden, hij die erover gaat heeft weer een paar dagen vrij etc. Kortom: het hele circusnummer wordt opgevoerd. Onverschilligheid ten top. Kruisweg te Hoofdplaat Enkele nummers terug maakten we in de rubriek korte berichten melding van het kappen van een hondertal bomen aan de Hogeweg te Hoofdplaat in mei 2012. Enkele schriftelijke navragen leverden vage antwoorden zoals "Momenteel worden de achtergronden van het project, waarmee de rooiwerkzamheden samenhangen in beeld gebracht." We kregen de indruk dat men nog bezig was een goeie smoes te verzinnen. Half maart ontvingen we een uitgebreide verklaring over aanpassing van sloten etc., waardoor kap noodzakelijk was. Dat lijkt alleszins redelijk, waarmee voor ons de zaak afgedaan is. Een half jaar en drie brieven verder.

Tijdschriftenbank Zeeland

't Duumpje | 2013 | | pagina 14