Bietendam, ideale biotoop voor bedreigde kamillesoort 7 Ook ditmaal weer een verrassende observatie van onze plantenman Awie de Zwart. plaatsen. De bietendam valt onder de laatste categorie. In het najaar worden deze dammen gebruikt voor de tijdelijke opslag van suikerbieten na de oogst. Vanuit deze opslag worden ze binnen enkele weken op vrachtauto's geladen en naar de fabriek ge reden. Zowel de stort van de bieten als het weghalen ervan heeft een flink verstorende werking op de bestaande vegetatie die na afloop zwaar gehavend en vastgereden In een vorig artikel heb ik al aangegeven dat het Nieuwe Strepen gepaard gaat met strenge regels. Eén van die regels is dat het strepen binnen twee weken moet zijn afgerond. Eind april bezoek ik op verzoek van FLORON* kilometerhok 019-372 voor het Nieuwe Strepen. Dit hok, ten westen van de Brugse Vaart, omvat delen van de Auster- litzpolder en Diomedepolder en bestaat vooral uit agrarisch gebied. De uitgebreide zoektocht in het voorjaar levert in totaal 174 algemene soorten op. Geen onaardig aantal voor een dergelijk hok, maar door het vroege tijdstip worden er toch veel soorten gemist. Daarom bezoek ik begin juli het hok nogmaals om de latere soorten als losse waarnemingen toe te voegen aan de totale soortenlijst. Bloeiende kamilles Al wandelend langs de dijktaluds merk ik een aantal bloeiende grassen op die eerder, niet bloeiend, onopgemerkt waren gebleven. De wegbermen en akkers leveren ook nog een enkele nieuwe soort op, maar pas als ik een flinke bietendam nader onder de loep neem, loopt de teller snel op. Daar hebben diverse éénjarigen bezit genomen van de kale plekken op de dam. Vooral de massaal bloeiende kamille springt in het oog. Al snel onderscheid ik drie soorten: de heerlijk geurende Echte kamille, de veel for sere maar zwak geurende Reukloze kamille en Schijfkamille, die zich onderscheidt door het ontbreken van de witte kroonblaadjes. Maar dan zie ik dat zich in deze zee van bloeiende kamilles nog een vierde kamille schuil houdt: Stinkende kamille. Onaangename geur De Stinkende kamille behoort tot de familie van de Schubkamille en is daarmee geen di recte familie van de welbekende Reukloze, Echte en Schijfkamille. Toch lijkt de plant op het eerste gezicht bedrieglijk veel op de andere kamillesoorten. Zowel de bloeiwijze als het blad oogt, op enkele details na, als een vakkundige kopie van het origineel. Mogelijk wordt Stinkende kamille daarom wel eens over het hoofd gezien. Maar wie beter kijkt en vooral beter ruikt, zal de plant onherroepelijk herkennen. Bij kneuzing van het blad verspreidt de plant namelijk een onaangename geur. Een tweede onder scheidend kenmerk openbaart zich als de zaadjes van de vruchtbodem vallen. Op dat moment worden de strokleurige schubben zichtbaar. Rode Lijst Stinkende kamille is tegenwoordig een grote zeldzaamheid. Het is een soort van de kleigronden die op veel oude groeiplaatsen de afgelopen decennia is verdwenen. Ook in Zeeuws-Vlaanderen is het aantal vond sten zeer sterk achteruit gegaan, in 'het oos telijk deel' lijkt zij zelfs verdwenen. Tegen woordig geldt het Friese kleigebied voor Nederland als het laatste echte bolwerk. Als gevolg van deze forse afname staat de plant tegenwoordig op de Rode Lijst te boek als bedreigd. Hopeloos Net als de andere kamillesoorten is de Stinkende kamille vooral te vinden in pio niersmilieus. Milieus die in meer of mindere mate onderhevig zijn aan verstoring. Zo is zij aan te treffen op akkers en ruderale Stinkende kamille (Awie de Zwart). achterblijft. De situatie lijkt hopeloos maar is voor de kortlevende kamilles het ideale vertrekpunt voor een snelle, maar kortston dige verovering van het slagveld. Zo is eens te meer bewezen dat zeldzaam heden overal kunnen opduiken. Soms zelfs op de meest onverwachte plaatsen. Bovendien haal ik ook niet langer mijn neus op voor een veldje kamille, want wie weet staat er wel een instinker tussen. *FLORON FLORistisch Onderzoek Nederland Bietendam (Awie de Zwart). ,0-"- ■ï'f-A- r f».

Tijdschriftenbank Zeeland

't Duumpje | 2014 | | pagina 7