Visdiefjes op zoek naar uilen
En inderdaad, een pas uit de pop geko
men Libelle, maar zeker geen gewone! Het
was een platbuik libelle vanwege het plat
uitlopende buik/staart gedeelte. Van deze
soort waren er voor 1990 maar 9 meldingen
in heel Zeeland; hij is tegenwoordig iets
algemener, maar toch een bijzondere waar
neming van deze 2 dappere jonge dames!
Het betreft hier een vrouwtje, het mannetje
heeft een blauwe kleur.
Woon je in Groede e.o., heb je iets in de tuin
gevangen of gezien en je weet niet wat het
is, doe het in een bakje of maak er een foto
van en stuur de foto naar iwaardengr@zee-
landnet.nl en je krijgt antwoord op je vraag.
En weet ik het zelf niet direct, dan zijn er
genoeg mensen binnen onze vereniging en
de vlinder- en libellenwerkgroep Zeeland
die graag willen meekijken.
Braakballen pluizen (Sabine Êtasch).
De eerste stop was vlak bij Gerrits huis, waar
we eerst 2 steenuiltjes hoorden. Het was
best moeilijk om zo lang stil te zijn, maar
alleen dan had je de grootste kans om ze te
horen. En uiteindelijk riep nog een derde
steenuil, ledereen was onder de indruk.
Bij de Elderschans hielden we een korte
stop opdat we in zo'n parkbosje de bosuil
heel misschien zouden kunnen horen. Maar
wat we niet hoorden was de bosuil. Tot
onze verbazing wel een steenuiltje.
Ook op de andere locatie hoorden we
helaas niets.
Terug in het lokaal lekker opwarmen en na
een kort filmpje over enkele uilensoorten
werden de kinderen weer opgehaald door
hun ouders die toch stiekem ook onder
de indruk waren van de uilensoorten die
stonden uitgestald.
Op naar een volgend avontuur met de
visdiefjes.
Onze Visdiefjes informeerden zich over uilen. Sabine Rausch maakte een verslag
en we danken John du Burck die voor de mooi opgezette uilen zorgde.
Onze eerste activiteit van het nieuwe jaar
stond in het teken van de uil.
Samen met een groepje enthousiaste
kinderen gingen we zaterdag 11 februari
aan de slag in de vergaderruimte van Het
Zeeuws Landschap.
Johnny had van elke uil die in Nederland
voorkomt een opgezet exemplaar mee,
zodat iedereen die uil van dichtbij kon be
wonderen. Het verschil in omvang tussen
de grootste (Oehoe) en de kleinste (Steen
uil) was enorm.
Na een welkomstwoord en uitleg over de
avond door Dilia, nam Reggie de kinderen
mee in een verhaal over de uilen en welke
soorten er in Nederland voorkomen.
druk in de weer met pincetten, en al gauw
kwamen botjes en schedeltjes tevoorschijn
die ingedeeld konden worden bij verschil
lende kleine zoogdiersoorten waaronder
woelmuis en spitsmuis. Onder een micro
scoop werd al gauw duidelijk dat de spits
muis toch behoorlijk scherpe tandjes heeft.
Ze kunnen dan ook venijnig bijten.
Na een boterham en een lekkere kom soep,
werd het tijd om er met z'n allen op uit
te trekken en te gaan luisteren of we een
steenuil hoorden en heel misschien ook wel
een bosuil.
Na de uitleg en na een vragenrondje was
het tijd om uilenballen te pluizen, want
hierdoor kun je het mysterie ontrafelen over
wat een uil nu zoal eet. De kinderen gingen
