Inhoud
Zeeuwse vogelaarsdag 4
Euro Bird watch 5
De stad Aardenburg langs de floristische meetlat 6
De Machten en de Krachten 8
De Tuinen van Groede 12
Het knotseizoen is weer begonnen 14
Nachtvlinders 16
Korte berichten 18
Veldwaarnemingen 20
Activiteiten 22
Adressen 24
PietduBurck
PietduBurck
Awie de Zwart
Walter de Milliano
Redactie
Desiree van 't Wout
Redactie
- Handhaving leeft
- Uitbreiding stal bij Sophiapolder
- Recent onderzoek Wageningen.
- Kap 'Droompark'Schoneveld
- Zeeuwse boeren plaatsen steeds meer grondwaterpompen
- Zonneweiden
- Vossen en biodiversiteit
Reggy van Poecke
Foto voorpagina:
Zuidelijke koperuil (PieterSimpelaar)
In dit redactioneel aandacht voor twee zaken: een over
de natuurbescherming en een over de landbouw. Twee
onderwerpen die elkaar bijten volgens de een of best met elkaar
kunnen harmoniëren volgens de ander. U mag het zeggen!
Twee aspecten van de streek, volop dynamiek en ontwikkeling.
Eerst de natuur. Waterdunen is voltooid en gaat uitgroeien tot
een rijk laaggetijdengebied met ruimte voor zilte natuur, vlak
voor de deur. Niet alleen wilde natuur, maar ook zilte kweek,
nieuwe teelten - bijvoorbeeld 'zouterik' (zeekraal) en lamsoor,
ook een "soort van" landbouw dus.
Het wordt ook een paradijs voor vogels die zich voor een verre
vlucht versterken met wat het binnendijkse, zilte milieu aan
voedsel biedt. Vaste bewoners gaan er ook hun stek krijgen:
grazers, kleine zoogdieren, reptielen, insecten.
Het is bedoeld om natuurverlies door de uitdieping van de
Schelde te compenseren. Daarom vormen Waterdunen, Het
Zwin, Saeftinge en de Hedwige een tegenwicht voor het offer
aan Antwerpen, die gulzige economische tijger verderop.
Het biedt ook plaats aan allerlei soorten recreatie die de
streek een economische impuls moeten geven - goed voor dit
krimpgebied.
Dat de ontpoldering landbouwers verdreven heeft, blijft voor
velen een pijnpunt. Goede, productieve grond, jarenlang
familiebezit, bewerkt, bemest, ingezaaid en geoogst kreeg
voorgoed een andere bestemming. Een aanwinst voorde één,
een verlies voorde ander. Een Haags Malieveld vol tractoren
toont dat de sector zich voor problemen gesteld ziet waarop
van hogerhand een antwoord verwacht wordt.
Is het toeval dat een maand later op televisie teruggekeken
wordt naar de protesten die het plan Mansholt indertijd heeft
opgeroepen? Brussel veranderde toen in een slagveld! Mansholt
had in 1945 de Hongerwinter meegemaakt en zich "Nooit
meer honger" tot beleidslijn gemaakt. Dat betekende voor de
landbouw schaalvergroting, rationalisatie en modernisering.
Ambtelijke termen die in de praktijk neerkwamen op,
bijvoorbeeld, bedrijfssluitingen, verregaande mechanisatie,
ruilverkaveling, precisiezaad, kunstmest, chemische
gewasbescherming.
Als boerenzoon wist hij (lees 'De graanrepubliek' van Frank
Westerman) dat garantieprijzen productie-vergrotend zouden
werken en ook een inkomensgarantie voorde boeren bood.
Later gaf een hoogbejaarde Mansholt ontdaan toe dat de
overproductie soms moest worden vernietigd. Het was verder
ten koste gegaan van het milieu: "Ik zie geen stekelbaarsjes in
de sloten meer."
En is het verder toeval dat de Franse José Bové weer wordt
geïnterviewd? De man die ooit een McDonald's bezette en er
uitgebreid ging eten van eigengebakken stokbrood, Roquefort
en een flesje streekwijn? Hij pleitte met zijn gezelschap voor
kleinschaligheid en kwaliteitsvoedsel van eigen bodem. Export
van landbouwproducten op grote schaal, aldus Bové, scheept
ons op met een milieuprobleem en concurreert landbouwers in
de Derde Wereld uit de markt.
Frans Buijze
