De vogelaar
Toerisme uit balans
West-Zeeuws-Vlamingen richten
actiegroep op tegen massatoerisme
aan de kust
Er komt nog één reaeatiebedrijfbi j
inde Lampzinspolder, met 124 wo
ningen, en dat is het dan. De be
staande parken kunnen vernieu
wen en verder wordt het landschap
rond het kustdorp beschermd en
versterkt, zodat het niet helemaal
wordt volgebouwd.
„De recreariebedri jven weten ook
dat een open landschap noodzake
lijk is voor de beleving", zei wet
houder Peter Ploegaert gisteren tij
dens een presentatie over het mas-
terplan. Dat is opgesteld om meer
eenheid te krijgen tussen de recrea-
tiebedrijven en polders en om de
toenemende verkeersintensiteit
het hoofd te kunnen bieden.
9
Column van Emmy de Koeijer
Dit wordt een heel persoonlijke column
die niet over vogels gaat. Om te beginnen,
de hierna volgende bewering is geheel op
persoonlijke titel, de meeste leden van 't
Duumpje zijn waarschijnlijk natuurliefheb
bers. Uiteraard zijn er persoonlijke voor
keuren, de een gaat meer voor vogels, de
ander kiest voor planten en alles wat daar
(letterlijk) tussen zit of kruipt. Dat laatste is
voor mij soms een pijnpunt.
Alle beestjes zijn me van jongs af aan lief
geweest, ik vond ze allemaal interessant
en machtig mooi. Maar met kruipende
insecten is er altijd een haat-liefde verhou
ding geweest, zeker als er veel van zijn.
Misschien raad je al met welke ik dan de
meeste moeite hebt, inderdaad De Mier.
Met het stijgen der jaren ben ik milder
geworden. Vroeger gaf ik een gil als ik een
spin tegen kwam en legde zijn lot in de
handen van iemand anders, tegenwoordig
kijk ik eerst geïnteresseerd hoe de spin er
uit ziet en daarna gebruik ik, een door ons
zelf ontwikkeld vangsysteem (glas met
kaartje) en zet de spin buiten. Zelfs vliegen
meppen we niet meer dood maar zetten we
op deze manier buiten, ook wel een beetje
om vieze vlekken op de muren te vermij
den. Mieren, dat blijft echter een ding. Als
ze keurig buiten blijven heb ik er geen pro
bleem mee, de grens ligt echter bij de deur.
Bij één mier in huis gaan alle alarmbellen
af, en ik geef het toe, ook grove middelen
worden dan niet geschuwd. Tot vorig jaar
werden alle mierennesten die buiten tegen
het huis aan zaten bestreden met kokend
water en koffieprut.
Vorig jaar bedacht ik dat dit niet echt dier
vriendelijk is. En eerlijk is eerlijk, ook een
mier loopt met een bepaald nut op deze
wereld rond. Ze hebben in ieder geval nut
als de koninginnen uitvliegen. Het is dan
feest in de lucht, de zwaluwen en meeuwen
doen er hun maaltijd mee. De mierennesten
tegen de buitenmuren werden voor het
eerst in jaren getolereerd. Helaas kan je
daar met mieren geen duidelijke afspraken
over maken. Op een mooie zomeravond zie
ik ineens binnen iets bewegen op de grond
bij een raam. Hé, een vliegende mier, en
nog een en nog een, hoe komen die hier?
Via de band om het rolluik te bedienen wa
ren de mieren aan het uitvliegen en hoe. Dit
tafereel speelde zich af in de woonkamer en
ook in de slaapkamer, en geloof me, toen
zijn alle chemische middelen die in huis
aanwezig waren overvloedig gebruikt. Ge
lijk is het voornemen gemaakt, dit doen we
in 2020 anders. Al vroeg is de strijd tegen de
mieren rond het huis begonnen en geloof
het of niet, dit jaar hebben we geen mier in
huis gehad. Hier was ik best wel trots op. De
blijdschap hierover luwde nadat een logé
tijdens het ontbijt het volgende zei: "ik wist
niet dat jullie muizen hadden". Dat wisten
wij ook niet. Zij had 's morgens geritsel
gehoord en dus aan muizen gedacht, ze
herkende het van bij haar thuis.
Als 'ervaren' waarnemers weten wij dat
één waarneming nog geen vestiging van
de soort betekent, dus hebben we geen
verdere actie ondernomen. Enkele weken
geleden dacht ik er echter totaal anders
over. Aan de buitenmuur bij de logeerka
mer zag ik een heleboel kleine keuteltjes
liggen. Help, we hebben echt muizen! Tot ik
na de eerste schrik logisch begon na te den
ken. De keuteltjes zaten tegen de muur en
ook op de auto, dat is technisch gezien erg
lastig voor een gemiddelde muis. Na wat
Googelen en hulp uit de vereniging rees
het vermoeden dat het vleermuizen betrof.
Op een avond zijn we op een bankje gaan
zitten met zicht op de boeiboorden van ons
dak. En ja hoor, een vleermuis! En nog een,
en nog een... Het tellen stopte bij 55. Nu
dringt zich een vraag op voor psychologen:
waarom krijg ik bij één mier moordneigin
gen en denk ik bij 55 vleermuizen, wauw,
bijzonder dat wij onderdak bieden aan een
kolonie vleermuizen!
Hè Jasses! (Ruud van Leeuwen).
Redactielid Emmy de Koeijer woonde de oprichting van een Facebookgroep
bij die zich erop richt de angst van velen te verwoorden die zien hoe heel West
Zeeuws-Vlaanderen dichtslibt ten behoeve van groot - investeerders in recre
atie terwijl de streekbewoner er eigenlijk steeds meer onder begint te lijden.
De laatste weken was het druk op het
strand, in de supermarkten en niet te verge
ten op alle wegen. Dit vaak tot ergernis van
lokale bewoners. Daar bovenop werd dan
ook nog door wethouder Peter Ploegaert
vol trots het plan gepresenteerd voor nog
een (laatste?) vakantiepark. Veel bewoners
(en ook toeristen) hebben dit plan met stij
gende verbazing en ergernis gelezen. In het
artikel in de PZC stonden enkele zinnen die
zeker natuurliefhebbers de rillingen over
het lijf hebben doen lopen.
Een van de plannen is het toegankelijker
maken van de Verdronken Zwarte polder
voor publiek. "De natuur kan een mooie
bijdrage leveren aan het toerisme" vindt ge
deputeerde Dick van der Velde. Daarnaast
zegt het onderschrift van de geplaatste
tekening genoeg; Nieuwvliet wacht een
enorm project, dat de uitstraling van met
name de kust verandert. (Okra Land
schapsarchitecten).
Ook Teuntje de Vries, woonachtig in Kruis-
dijk, werd niet blij van dit alles. Zij besloot
hierop haar ongenoegen te uiten middels
een brief.
De brief die ze naar de gemeente Sluis
stuurde en op Facebook plaatste, is direct
uit haar hart geschreven. Gezien alle
reacties en likes (voor niet Facebook ken
ners, lezers geven daarmee aan dat ze het
waarderen) die ze kreeg, begreep ze dat zij
niet de enige is die er zo over denkt. Haar
briefen de reacties hierop resulteerden in
een bijeenkomst woensdag 29 juli in de
Tuinen van Groede. Het diverse gezelschap
bestond uit 16 personen die allen bang
waren voor de toekomstige leefbaarheid in
de gemeente Sluis. Al pratende werd een
aantal ideeën geopperd hoe we gehoord
kunnen worden bij de gemeente Sluis. Op
woensdag 5 augustus is de Facebookgroep
"Toerisme uit balans" live gegaan. Hopelijk
krijgen we veel respons en kunnen we, on
dersteund door medestanders, samen met
andere partijen een vuist maken voor een
leefbaar West-Zeeuws-Vlaanderen.
www.facebook.com/toerisme uit balans "ruim 600 volgers, bijna 600 likes"
Aan de gemeente Sluis,
Ik zag dat jullie vorige week vol trots het nieuwe plan voor Nieuwvliet presenteerden. Daarin
staat: Het doel van de Regio Deal Zeeland is investeren in een aantrekkelijk leef- en vestigings
klimaat. Echter kan ik uit de plannen maar 1 conclusie trekken, dat het vooral bedoeld is nog
meer toeristen te trekken. En ik denk dat het wel meer dan druk genoeg is aan onze kust. Door
de enorme aantallen toeristen die er momenteel zijn, zijn de wegen overbelast, de supermark
ten te vol, er is elk jaar een tekort aan personeel voor de horeca, en voor de vaste inwoners van
de gemeente Sluis is er gewoon geen of weinig rust meer te vinden. Precies de reden waarom
mensen hier graag wonen en recreëren.
Waarom kan er geld vrijgemaakt worden voor een watertaxi, om toeristen van Breskens naar
Cadzand te brengen, terwijl de veerboot tussen Breskens en Vlissingen voor bijvoorbeeld scho
lieren niet gratis, of voor een klein bedrag per jaar kan?
Als jullie daadwerkelijk een prettigere leefomgeving willen creërenstoppen jullie direct met
het bouwen van nog meer van die afschuwelijke vakantieparken, en met het toestaan van
de bouw van nog meer lelijke, decadente hoogbouw in Cadzand, waar voornamelijk de rijke
Belgen op afkomen.
Investeer in voorzieningen voorde vaste inwoners, zorg voorgoed, betaalbaar openbaar
vervoer. Zorg dat de jeugd weer een discotheek krijgt, dat er ook in de kleinere kernen scholen
blijven bestaan. Maar vanwege bezuinigingen (of omdat feestende jeugd niet past bij het
soort toerist dat jullie graag zien) zijn al die voorzieningen weggevallen. Als jullie willen dat
er jeugd blijft terugkeren na hun studie, en dat moetje willen, want met alleen bejaarden en
toeristen redden we het niet, moeten jullie echt meer investeren in voorzieningen die het hier
leefbaar houden.
Als we iets geleerd zouden moeten hebben van de corona crisis, is dat we moeten zorgen dat
we ook naast de toeristen, inkomsten en werkgelegenheid houden.
Ik vind het wel mooi geweest met het massatoerisme. Hoe heerlijk was het niet toen er bijna
niemand was, je zag de flora en fauna opbloeien, de lucht was schoon en fris. Nu moet alles
weer wijken voor de toerist. Toerisme prima, maar bedenk dat de eerste reden waarom men
sen graag hierheen komen, de rust is. Voor de rest is er namelijk niet erg veel te doen. Een kin
derboerderij of leuke speeltuin, waar ik met m'n dochtertje naartoe kan, is er gewoon niet. En
dan de prachtige plek Euregiotuinenook weer toerisme. Waarom geen fijne natuurspeelplek,
waar kinderen en bijvoorbeeld ook ouderen, kunnen genieten van het groen. Leren tuinieren,
leer ze hoe we zuinig moeten zijn op ons prachtige gebied.
Ik ben er wel klaar mee, en ik ben niet de enige. Luister ook eens naar wat de gewone mens te
zeggen heeft en niet alleen naar degenen die een dikke portemonnee hebben.
toerismeuitbalans@gmaii.com
