Op maandag 8 april j.l. vond
in het jongerencentrum Jamash
een Benefiet-festival plaats
waarvan de opbrengst ten goede
komt aan het geplande popfes
tival op zaterdag 24 augustus
in Terneuzen.
Aan dit Benefiet-festival gaven
vijf groepen hun medewerking,
waarvan vier Zeeuwse bands en
de Blues-band Hotch-Potch uit
Nijmegen.
Oberon, een trio dat zich bezig
houdt met Folkmuziek, opende
's middags het festival.
Het avondprogramma werd in
gevuld door respektievelijk
Vogue, het eerder genoemde
Hotch-Potch, Torture en
Thoroughbread. Een zeer ge
varieerd programma.
Vogue begon zijn optreden
later dan gepland omdat twee
van hun bandleden nog niet
aanwezig waren. Deze, nog erg
jonge band bracht een uur lang
een swingend en melodieus re
pertoire, waar hier en daar de
invloeden van Japan en Spandau
Ballet niet erg ver te zoeken wa
ren. Na Vogue trad de Nijmeegse
Blues-formatie Hotch-Potch op.
Deze muzikanten waren bereid
voor een lage onkostenvergoe
ding de reis naar Terneuzen te
maken om zo hun bijdrage te
leveren aan het op 24 augustus
geplande popfestival. Zij brach
ten een blues-repertoire van de
oude stempel. Vervolgens was
het de beurt aan Torture, een
jonge band uit Terneuzen met
een eigen repertoire. Dit vier
tal, aangevoerd door zanger
Michel Oudijk, bezit zeker de
muzikale kapaciteiten en po
tentie om regelmatiger op de
wat grotere gevestigde podia
hun muziek ten gehore te
brengen. Na deze New-Wave
band trad de Hard-Rock band
Thoroughbread aan, een band
waar duidelijk een eigen publiek
op af was gekomen. Voor het
overvol Ie Jamash was Thorough
bread de afsluiter en uitsmijter
van een boven verwachting druk
bezocht Benefiet-festival waar
van de opbrengst het geplande
popfestival wat meer zekerheid
geeft. Dit geldt tevens voor de
donatie van Dow en de subsidie
van de gemeente Terneuzen.
Verder hebben de initiatiefne
mers een stickeraktie op touw
gezet waarvan de opbrengst
uiteraard ook in 'de pot' terecht
komt. Wanneer de Stichting
"Pop In Terneuzen" (PIT) op
deze manier doorgaat en hun
kas kunnen blijven spekken,
dan staat er weinig meer in de
weg en kunnen de voorberei
dingen voor het popfestival op
24 augustus a.s. afgerond worden.
In Engeland gaan zij opna
mes maken voor een nieuwe
LP en wordt er een begin ge
maakt aan een tour door hun
thuisland. "Daarna gaan wij
optreden in Zuid-Frankrijk
en Zwitserland. Misschien
dat wij dit jaar nog voor een
paar 'gigs' naar Nederland
komen"zegt Lee, terwijl de
anderen zich omkleden voor
het laatste optreden in Mid
delburg. Gewillig wordt er
nog even geposeerd voor de
foto, waarna zij zich rustig
verder voorbereiden.
Van het begin af aan speelde
Dr. Feelgood de muziek die
wij van hen gewend zijn,
recht-voor-zijn-raap R&B.
Door de expressieve manier van
bewegen en zingen van Lee,
krijgt de muziek van de 'Docter'
een extra dimensie. Er werden
veel nummers van hun laatste
LP 'Doctors Orders' gespeeld.
Nummers, die met de tijd mee
zijn gegaan.
Het gitaarspel van de nog jonge
Gordon Russell bezorgde menig
een de koude rillingen en het ge-
tructe solo-spel achter zijn rug
deed daar niet aan af. De trein
Morris-Mitchel zorgde voor een
strakke basis.
Na een letterlijk en figuurlijk
tot een 'climax' groeiend laatste
kwartier, met nummers als 'Milk
and Alcohol' en 'Route 66', werd
het Dr. Feelgood niet toegestaan
te verdwijnen zonder een toegift
te geven.
Iedereen was tevreden na afloop,
"de Docter had zijn werk weer
goed gedaan".
Van de in 1971 in Canvey Island opgerichte groep Dr. Feelgood, toen
bestaand uit Lee Brilleaux, Wilko Johnson (gitaar), John B. Sparks
(bas) en Figure Martin alias The Big Figure (drums), is Lee Brilleaux
als uiteindelijke stamvader overgebleven van de anno 1985-formatie
Dr. Feelgood.
Aanvankelijk in 1971 begonnen als backing-group voor Heinz (ex-
Tornadoes en maker van de ode aan Eddie Cochran, "Just like Eddie"),
staat de formatie al vrij snel op eigen benen. In 1978 verschijnt hun
plaat Private Practice met als hoogtepunt de Mickey Jupp-compositie
'Down at the Doctors' en de eigen compositie 'Milk and Alcohol' welk
laatste nummer in Engeland de eerste Top-10 hit voor de groep wordt.
De in 14 jaar opgedane ervaring
van Lee Brilleaux (zang en mond
harmonica) met daarnaast Kevin
Morris (drums), Gordon Russell
(gitaar) en Phil H. Mitchel (bas)
hadden geen moeite om op 21
april j.l. de 200 bezoekers van
The Cavern in Middelburg om
te toveren in een swingende me
nigte.
De vier bandleden zitten vlak
voor hun optreden rustig in
de zon te genieten van een
drankje. Zij zijn echt Engels
en wel in die zin dat zij op
een beleefde manier tijd uit
trekken om informatie te
geven en het maken van een
foto. Lee, de leider van de
band vertelt dat zij binnen
vijf minuten aan hun laatste
optreden in Nederland gaan
beginnen. "De hele tour is
een sukses geweest en van
de tien optredens hebben
wij niet één kater overge
houden. Daarom is het eer
ste wat we doen wanneer
wij weer in good-old-Eng-
land terug zijn een flinke
"pint" nuttigen.
terugblik
terugblik
Dr. Feelgood
Middelburg
Lee Brilleaux
Benefiet-concert
JAMASH
bassist Torture
Torture
Vogue
Gordon RVssell
2
3
