The Thought
Vlissingen
lijk heb ik het daar nogal moei
lijk mee. Op bevel jezelf lekker
voelen, dat is nogal wat. Boven
dien voelde iedereen zich allang
best maar was het juist Paolo
zelf die roet in het eten gooide.
Ons Zeeuwen binne nie alleen
zuunig maar ook nuchter. Tij
dens het optreden dunde het
publiek dan ook flink uit en
Paolo bleef achter met een
kleine schare hardnekkige feest
vierders die niet door hadden,
of door wilde hebben, dat er
een stelletje bedriegers op het
podium stond. Muzikaal geen
enkel punt van kritiek hoor, dat
was in orde, als je tenminste van
die muziek houdt, maar het op
gelegde 'Wees Blij' gedrag van de
band hoort thuis in de categorie:
Puur Bedrog.
Jammer, want het w^ goed be
doeld door De Klomp. De Klomp
staat immers telkens weer voor
het gegeven de begroting sluitend
te maken. En daarmee moeten zij
als organisatie op twee gedachten
hinken: enerzijds Zeeuwse bands
hebben verdiend, de andere,
EX-Q's, een band die twee jaar
geleden op het pauze-podium
van Klomppop stond. Dit jaar
op het grote. En terecht.
Wie weet of een van de groepen
die dit jaar het pauze-podium
bevolkten het ook zo ver zullen
brengen. Aan Connection en
Sfwaal zal het niet liggen, want
die gingen er flink tegenaan. En
dat zullen ze, hopelijk, blijven
doen.
De afsluiter vormde het enige
niet-Zeeuwse gezelschap Paolo
Passionato The Pennies from
Heaven. Het was door De Klomp
als feestelijk einde bedoeld.
De twee 'exotische' zangeressen,
wier glimlach met vishaakjes in
hun wangen verankerd leken,
deden ons vermoeden dat het
hier om een feestband ging. Ook
Paolo zelf vertelde ons, in per-
fekt ingestudeerd gebroken Italo-
Engels, dat we er niet te veel ach
ter moesten zoeken want het
stelde allemaal niet zo veel voor.
Zelden heb ik iemand met meer
zelfkennis over zijn band horen
praten. Paolo gaf ons diverse be
velen zoals: "smile" of "dance
your ass off". \Ne hadden dus
te maken met een band van het
type 'Dans of ik schiet'. Persoon-
Het verhaal van The Thought is
bekend. De uit Broek op Langen-
dijk komende formatie heeft een
kontrakt met een grote Ameri
kaanse platenfirma voor acht Lp's.
In Los Angeles alleen al werden
ruim tienduizend platen verkocht.
Sukses dus in Amerika maar wei
nig respons in eigen land.
Het hoe en waarom kon op za
terdag 18 mei j.l. nader bekeken
en beluisterd worden in De Piek
te Vlissingen.
De muziek van The Thought
steunt grotendeels op de, uitste
kend spelende ritmesectie, die
een solide betonvloertje neer
legt waarop, helaas, nog maar
weinig ruimte over blijft om op
te bouwen. De ongetwijfeld sub
tiel bedoelde 'gitaarduels' werden
bijna geheel aan het oor onttrok
ken door de zware geluidsmuur.
Wat meer licht-psychedelisch
getinte nummers als 'Lonewolf'
en 'Cristy McColl' kwamen, hoe
wel wat spanningloos, toch iets
beter uit de verf. De bekendere
nummers 'Every Single Day',
'Stranded with a Stranger' en
de Byrds-klassieker 'Eighty Mi
les High' stonden echter als een
huis en klonken perfekt binnen
het solid-rock koncept, waar de
Amerikanen wel pap van lusten.
Wanneer The Thought hun lied
jes wat minder zwaar verpakken
dan zal hun origineel gerecycelde
beatmuziek ook in Nederland
meer kans maken. De ruim 150
bezoekers deelden mijn mening
niet en riepen The Thought te
rug voor een toegift. Een eer
die, wat mij betreft, beter het
voorprogramma, de Amster
damse FATAL FLOWERS, te
beurt had kunnen vallen.
Ook de Fatal Flowers putten
uit het rijke poparsenaal der
zestiger jaren. Zij doen dit zon
der een origineel eigen geluid
te pretenderen en doen, bewust,
niet meer dan kopiëren. Het
enthousiasme en de inzet waar
mee dit gebeurt, tilt de Fatal
Flowers echter boven het
hoofdprogramma uit.
Loepzuivere gitaren en vol
wassen vocalen deden de eigen
nummers niet verbleken naast
de vele covers die terecht het
predikaat 'klassiekers' dragen.
Het was dan ook wel erg jam
mer dat er toen nog niet zo
veel publiek was, waarbij ik de
mensen dan ook gelijk wil op
roepen om voortaan tdbh maar
op tijd te komen, want je weet
maar nooit wat je mist.
promoten en tegelijkertijd, om
dat financieel te verhapstukken,
een niet-Zeeuwse band contrac
teren om zeker te zijn van vol
doende publiek. In wezen is dit
in strijd met elkaar, maar wel be
grijpelijk. Dat ligt niet aan De
Klomp, maar aan het Zeeuwse
publiek dat nog te vaak denkt
dat wat je ver haalt lekkerder is.
Geen typisch Zeeuws, maar Ne
derlands trekje trouwens. Goed,
laten we wel zijn: er is nog nooit
een top-act uit onze provincie
voortgekomen. En de publiek-
trekkers komen van buiten Zee
land. Maar dit jaar staat voor mij
een ding vast: Klomppop 1985
zou beter en stijlvoller afgesloten
zijn met een band die die dag al
eerder had opgetreden. Het doet
er niet toe welke, want wat er
die dag te horen is geweest was
klasse. Paolo was het immers
alleen maar om de 'Pennies' te
doen en allang niet meer voor
de lol.
terugblik
terugblik
t
The Thought
Peter Wessel
13
zanger en gitarist van
Fatal Flower
Paolo Passionato
Jaap van Boven
Surrender, "Geef je over", pretentieloze rock zonder franje
12
