F' i
n
22
23
Maar goed dat Gimmick er is!
Anders zou het eerste concert van
de Frank Grasso Big Band (stand
plaats Amsterdam), afgaande op
de berichtgeving in een bekend
Zeeuws dagblad de geschiedenis
ingaan als een 'gezellige bijeen
komst'. Zeker, het was gezellig,
maar er was nog zoveel meer!
PRESENTATIE NIEUWE LP
SINT JUTTEMIS 3
PRIMA SOUND
RADIO EN T.V.
JAN BLOK DOET NIET MEE
AAN MODE EN STIJL, MAAR
BLIJFT BIJ HET OUDE
B\ND
X
a
ij
,f Ml
terugblik
terugblik
Jan Blok
- drums
- basgitaar
- bariton-saxofoon
- tenorsaxofoon,
accordeon en piano
- piano, zang
Deze stuk voor stuk uitstekende mu
zikanten zorgden voor een gezellig vol
terras op één van die zeldzame zonnige
dagen en tot twee keer toe. voor een
overvolle spiegeltent. De ongedwongen
sfeer, het plezier hebben in hun optre
den en daarbij gevoegd de opmerkingen
van Jan Blok zorgden voor een vonk
die oversloeg naar het publiek. Een
gezellig swingende menigte op de dans
vloer in de spiegeltent maar ook tijdens
hun eerste terrasoptreden, waar een
danskoppel gestoken in authentieke
50/60-er jaren kleding al dansend deze
jaren deed herleven.
Jan Blok hamerde zich letterlijk en
figuurlijk de blaren op zijn vingers.
Binnenkort komt zijn nieuwe LP uit
en zoals hij aankondigde: "Deze LP
is autobiografisch en ik zeg lekker
niet waarover hij gaat". Eén ding is
in ieder geval zeker, deze muziek leeft
nog steeds en heeft niets aan kracht
verloren. De 'Louisiana-Rhythm
Blues' werd en wordt gebracht door
de juiste vertolker, Jan Blok.
PRESENTATIE
Voor een enthousiast publiek vertolkte
Sint Juttemis de zes stukken van hun
sopraan-sax
a It-sax
alt-sax
tenor-sax
tenor-sax
sopraan-sax
bariton-sax
eufonium
trombone
bas-tuba
slagwerk
nieuwe LP, waarbij vooral het solowerk
regelmatig "open doekjes" oogstte.
In de composities, speciaal voor deze
groep geschreven door componist/saxo-
fonist Dies Ie Due, zijn verschillende
muziekvormen te herkennen, waarbij
vooral de "jazzy-sound" de boventoon
voert. Zo vinden we op de A-kant de
stukken "e-bes-c-e", een atonaal mu
ziekwerk waarin de spanning zit tussen
Het begon allemaal krap vier jaar ge
leden. Uit een jazz-workshop van de
culturele afdeling van de Universiteit
van Amsterdam ontstond een big band.
Een gezelschap bestaande uit vijf sax
en, vier trombones, vier trompetten,
bas, gitaar, drum en piano.
De kleine Amerikaan Frank Grasso
werd de leider. De band repeteerde
elke week zeer intensief jazz-standards
en moderne big-band-arrangementen.
Een enkel optreden in het Amsterdam
se Odeon Theater had meteen een ge
weldig sukses. Het ging zo goed, dat
de band - begonnen met pure ama
teurs - in 1983 professioneel werd.
De band werd zo vaak gevraagd dat
men er van kon leven, Nee, rijk wor
den de leden er zeker niet van. Met
die professionalisering ging het peil
natuurlijk nog verder omhoog.
tent tijdens het Straatfestival te VIis-
singen op 2 augustus j.l. Kwart voor
tien. De muzikanten druppelen binnen.
Om tien uur moest begonnen worden.
Tegen tienen wordt opgesteld. Er zijn
geen ingewikkelde geluidstests nodig.
Men speelt akoestisch. Alleen de piano
en de bas (we misten een gitaar) worden
versterkt. Voorts is er een solisten-micro-
foon. Grasso: "Wij speten altijd zonder
geluidsinstallatie. Als je wel zo'n instal
latie gebruikt moet hij erg goed zijn en
moet je daarnaast beschikken over een
uitnemende geluidstechnicus. Die zijn
er maar zeer weinig. Vandaar".
met de vakanties. We hebben het niet
gemerkt. De belangstelling was aanvanke
lijk niet zo groot. Toen er geen entree
meer betaald hoefde te worden werd
het drukker (vooral rond de bar).
Frank Grasso is in Zeeland nog niet zo
bekend. Als zij zo doorgaan komt dat
ongetwijfeld nog wel. Namens de echte
liefhebbers dank aan de organisatoren.
Voor herhaling vatbaar.
Door: Peter Pruyssers, Maramon
en Anja Groeneveld
zaak van zijn huidige status en zich een
held voelt die op zijn knieen gedwongen
is.
Volgend jaar hoop ik dat Freek weder
om het straatfestival zal vereren met een
of twee voorstellingen en ik ben ervan
overtuigd dat velen met mij deze wens
zullen delen.
De grote tent was redelijk goed bezet
op zaterdag 27 juli, waar Sint Juttemis
haar derde LP "SINT JUTTEMIS 3"
zou presenteren.
Misschien zou de tent tot de nok toe
vol zijn geweest wanneer de tijdsaan-
kondiging in het programmaboekje
zou zijn aangehouden. Tegen 22.00
uur stapten velen met mij de grote
De sound is uitstekend. Een goed inge
speelde band speelt prima. De band kan
fluisteren en jubelen. Solisten krijgen
veel ruimte. Vrijwel alle bandleden mo
gen een of meer keren plaatsnemen
achter de solistenmicrofoon. Daaruit
bleek duidelijk dat deze band uit een
geweldig stel muzikanten bestaat.
Grasso leidt onopvallend. Even tempo
aangeven en voor de rest loopt het.
Zelf neemt hij op trompet ook enkele
soli voor zijn rekening.
Na afloop vertelt hij, dat de band van
avond bij lange na niet in de oorspronke
lijke bezetting speelde. Dit in verband
Optredens voor T.V. (o.a. bij Sonja
en Koot en Bie) en voor de radio
(een groot concert in het kader van
de reddingsakties voor het concert
gebouw) volgden.
Frank Grasso vertelde, dat zijn band
gemiddeld twee keer per week of
meer concerteert. In Nederland, maar
ook in Duitsland. Kortgeleden werd de
eerste L.P. gemaakt.
Terug naar het concert in de Spiegel-
de 3/4- en 6/8 maat; "No. 17", een
compositie geïnspireerd op het Vlis-
singse windorgel en "Camion", een
snel nummer waarop veel vrije solo's
van eufonium, trombone en bas-tuba
te beluisteren zijn.
De B-kant begint met de compositie
"Quand je te ratte tiront tirez", waarbij
de melodie gelijk is aan de zegswijze en
wat tevens de ouverture is voor de thea-
terproduktie Woyzeck; "Waywa", een
compositie waarin tenorsaxofonist
Michel Mast een leidende rol speelt. In
"Waywa" proef je tevens de kwaliteiten
van Dies Ie Due als componist. Hij voelt
goed aan wat iemand kan spelen en zet
dit om in een solopartij voor de betref
fende muzikant. Als laatste nummer
treffen we aan de compositie "Osse",
een zeer ristmisch nummer met het
idee van Morseseinen, waarop Dies een
sopraan-sax-solo ten gehore geeft.
Het publiek had grote waardering voor
de presentatie van zowel Sint Juttemis
als groep en Sint Juttemis 3. Het geheel
werd in stijl gebracht en in stijl afgeslo
ten door het aanbieden van een roos
aan de muzikanten, die het podium niet
mochten verlaten alvorens een toegift te
geven.
Een oude rot in het vak, niet mee
gaand met de mode en stijl, rages en
trends, maar gewoon zichzelf blijvend
zowel muzikaal als persoonlijk. Dat
het op de lange duur toch sukses op
levert bleek wel tijdens het straatfes
tival, waar drie concerten werden ge
geven van onvervalste Louisiana blues
nummers. Met een ietwat cynisch aan
doende humor kondigde Jan Blok zijn
band aan als de Jan Blok Louisiana
"Alimentatie" Band bestaande uit
Jan de Booy
Peter Wessel
Nick van Raay
Eelco Tamminga
tent binnen om nog net de uitvoering
van de B-kant te kunnen meemaken
van Sint Juttemis 3. Sint Juttemis was
namelijk al een uur eerder met haar
optreden gestart. Gelukkig was de mo
gelijkheid aanwezig om hun LP ter
plekke te kopen, alsmede het feit dat
Sint Juttemis de stukken die op deze
LP staan ook tijdens hun concert ten
gehore gaven.
SAMENSTELLING SINT JUTTEMIS
Sint Juttemis is een groep muzikanten
waarvan de leden afkomstig zijn uit
Walcheren, Gent en Antwerpen. Zij
nemen een unieke plaats in in de zgn.
"contemporary-music".
De groep bestaat uit:
Dies Ie Due
Mike Zinzen
Rob Maaskant
Henk Don
Michel Mast
Nick van Raay
Gusta Maaskant
Peter Ie Due
Patricia Beysens
Cees But
Sint Juttemis viert dit jaar haar 10-
jarig bestaan, in welk kader de nieuwe
LP is uitgebracht. De LP is een puur
Zeeuws produkt, opgenomen in de
studio van Ron Konings in Vrouwen
polder en in eigen beheer uitgebracht.
FUh F. 'M 'W
G'AS 0 G-KO '4A5
EIC IG B
