kortweg aktueel
kortweg aktueel
WINNAAR
Gin on the Rocks
“GrolePrifs
/Nederland'
14
Met de uitslag van de Grote Prijs van Nederland, zaterdagnacht 14 decem
ber in het Amsterdamse Paradiso, was 99 procent van het ongeveer 1400
koppige publiek het totaal niet eens. Vanuit de zaal ging een golf van kri
tiek toen bekend werd gemaakt dat de hard rock formatie GIN ON THE
ROCKS met de beker naar huis ging. Tweede werd MANY MORE en als
derde is geëindigd het door iedereen getipte I'VE GOT THE BULLITS.
Het publiek in Paradiso reageerde met opmerkingen als "ze moeten zeker
aan hun doelstelling voldoen" en "het heeft geen zin om je voor deze prijs
in te schrijven of ze moeten het in categorieën gaan onderverdelen", enz.
EVEN TERUG NAAR NIJMEGEN
15
we dat het kwam door onze naam, la
ter bleek dat er in Engeland gewoon
een sterke behoefte bestond aan een
nieuwe frisse wind. Samen met The
Pogues en The Booth Hts hebben wij
daar blijkbaar voor gezorgd".
Weemoed van de oude Engelse Folk
gekoppeld aan niets en niemand ont
ziende punk. Door mensen die overal
een naam voor weten te bedenken
werd de stijl beschreven als postfolk-
skifflepunk, folkabillycowpunk en
countrybilly. Welke naam we er ook
aan geven, de muziek bevat in ieder
22.00 uur
7,50 (voorverkoop Leo)
10,— (aan de zaal).
te vergelijken met een put.
Fer Abrahams, presentator van de
voorrondes verklaarde iedereen, die
meer galm op de zang wilde hebben,
voor totaal krankzinnig!
HALVE FINALE GROTE PRIJS
De datum: 29 november
deelnemers: Da Kluet; Factory Toys;
Slauerhoff; The Clip; Terras Bangkok;
EX-Q'S; Gin on the Rocks; I've Got
the Bull its en Spasmodique.
Het decor was "De Vereeniging", een
gigantisch complex waaronder een
restaurant, een tearoom (sjieke dame
tjes drinken daar thee met hun pink
omhoog) en natuurlijk de zaal met
het bijbehorende podium.
De organisatie was eigenlijk helemaal
niet zo blij met deze accommodatie;
zij had liever een wat knusser zaaltje
gehad. De meeste bands schrokken
zich dan ook te pletter toen ze de
zaal zagen. Logisch, het podium al
leen al is zo groot als heel De Piek
in Vlissingen. De zaal op zich is erg
mooi en de balcon-loges geven het
geheel het klassieke tintje van een
operagebouw.
De toiletten waren na een enorm
gedraai van trappen, hallen en por
talen best binnen een kwartier te
vinden. Maar nu dwaal ik wat af.
De acoustiek van De Vereeniging is
Kritiek zal je altijd en overal wel
blijven houden, in welke vorm
dan ook. Gimmick heeft twee van
de drie winnaars meegemaakt, zo
wel op als achter het podium,
waaronder ook de nummer één
"GIN ON THE ROCKS".
Voor de presentatie van de halve finale
was Jan Rot ingehuurd. Hij deed dat
ontspannen en geestig, alleen gaf hij
teveel zijn eigen mening over de bands
en dat kan je nu eenmaal niet maken
als presentator. Door middel van een
loting werd de volgorde van optreden
bepaald en Da Kluet had de twijfel
achtige eer de avond te mogen openen.
Het zag er in eerste instantie interessant
uit. Drums werden door twee personen
staand bespeeld. Een leuk idee, maar
het voordeel werd totaal niet uitgebuit.
In plaats van een beetje show, was de
presentatie buitengewoon statisch en
men bewoog slechts het hoogst nood
zakelijke. Ook de ritmepatronen waren
niet grensverleggend en iedere slagwerker
kon dat in zijn eentje.
nemen en het instrument krachtig op
de versterker zou laten neerdalen,
maar niets van dit alles. Hij bleef dood
rustig en de rest van de band speelde
gewoon door alsof er niets aan de
hand was. Prima! (Achteraf bleek dat
Gin on the Rocks hun set mochten
overspelen in Den Haag de volgende
avond waar de tweede halve finale
plaatsvond in Het Paard van Troje en
gezien de uitslag is dat optreden goed
geweest).
Dan onze eigen EX—Q's. Jacco, Edwin,
Mike, Henri en George gingen goed te
keer. Geen trillende handjes en met
hier en daar een foutje was het een
goed optreden waarbij de ingebrachte
samenzang een verfrissend geluid laat
horen. Ik had ze een finaleplaats toe
gedacht maar zelf waren ze zeer scep
tisch. En terecht dus want ook EX-Q's
haalde het niet. Nu was dit ook niet
zo moeilijk om te voorspellen want
nog vóór er opgetreden moest worden
deden de geruchten al de ronde welke
groepen in de finale zouden spelen en
het bleek nog zo te zijn ook.
Alleen de eerste prijswinnaar werd
een verrassing; zou dan toch die doel
stelling
geval energie, enthousiasme en plezier
en is het waard om mee te maken.
Aanvang:
Toegang:
Factory Toys volgde: agressief en
hard met de gitaren in de super-Turbo
overdrive-stand. Accoorden waren nau
welijks definieerbaar. Verrassend vond
ik de hand-clap machine in deze mu
ziek; ik had de stijl ingedeeld in de
"funky-Punk".
Opvallend vond ik de verschillen tus
sen de "amateyr"-bands en de bands
met de meer ervaren jongens zoals
The Clip en I've Got The Bullits. Het
geluid van hen was veel netter en de
verschillende instrumenten beter te
horen. In The Clip zitten leden uit
de begeleidingsband van Jan Rot
en in I've Got The Bullits o.a. ex-
Gruppo Sportivo-leden,
In een zaal als deze is het toverwoord
"zacht-spelen" en dat valt niet mee
want het is en blijft een wedstrijd en
men wil zich toch allemaal min of
meer bewijzen.
Gin on the Rocks bijvoorbeeld maakt
het soort muziek dat hard moét zijn.
De juiste benaming is me niet bekend.
Of het nu hard-rock, heavy metal,
speed-metal of black-metal was, ik
weet het nietOp dat moment was
het zeker niet belangrijk. Je ging ge
woon tien stappen achteruit.
Jammer genoeg speelde de techniek
de gitarist parten want hij had te
kampen met een onwillige versterker
(welke achteraf bleek te zijn opgebla
zen door voorganger Slauerhoff). Op
zo'n moment duurt een kwartier wel
erg kort en ik had verwacht dat hij
spontaan zijn gitaar bij de hals zou
Gin on the Rocks: ’’net doen of er niets aan de hand is, terwijl je collega rechts de
show ovemeemt”, dat is omgaan met pech en wordt het nog beloond ook!
