noemde Bastiaen daar gelogeerd of in de kost was. In het voorhuis trof ze alleen
twee kleine kinderen aan. Ze vroeg hen of "Pierken" een eierbrood en vier krake
lingen mee naar huis had gebracht. De kinderen beantwoorden de vraag bevesti
gend.
Met deze boodschap ging zij weer terug naar huis en vertelde de hele geschiedenis
aan haar patroon. Aangezien Wisse dringende bezigheden had, hij zal vermoede
lijk zijn bakkersoven op dat moment niet in de steek willen laten, bleef de zaak
tot in de middag rusten. Zo tussen drie en vier uur kreeg Wisse de gelegenheid om
op zijn beurt naar het huis van Oudemans te gaan. Opnieuw bevestigden de twee
kinderen de vraag. Toen wendde hij zich tot de vrouw des huizes en vroeg haar
of zij ook gezien had dat Bastiaen brood en krakelingen meegebracht had. Zij
ontkende dit. Hij vroeg haar indien zij het brood en de krakelingen zou vinden,
hem het brood terug te bezorgen. De krakelingen mocht ze dan zelf houden.
Vlak daarna toen Wisse van de Haven via de Opril in de richting van de Grote
Markt naar huis ging kwam hij in genoemde Opril, precies voor het huis "De
Kaerskorf" Bastiaen tegen. Bastiaen hield hem staande met de vraag: "zou 't ghij
seggen dat ick U broot genomen hadde" Waarop Wisse terugzei: niet ik, maar
mijn "jonckwijf" die zal het U wel vertellen. Aangezien Bastiaen veel jonger was
dan de ruim zestigjarige Wisse Tonissen, maakte deze laatste dat hij weg kwam.
Haastig vervolgde hij zijn weg richting Grote Markt. Maar omdat hij Bastiaen niet
vertrouwde bleef hij regelmatig over zijn schouder achteromkijken. Het was maar
goed dat hij dat deed. Hij zag dat Bastiaen een mes trok en daarmee in zijn hand
hem achterna kwam. Wisse zette het op een lopen. Maar omdat hij steeds angstig
achterom bleef kijken zag hij niet dat voor het huis van Simon Harrents op de
Grote Markt een hoop rommel lag, hij struikelde en rolde over de grond. Tot zijn
geluk kwam er juist een vreemdeling voorbij die Bastiaen in bedwang kon hou
den. Hierdoor kon Wisse veilig thuiskomen.
De volgende dag, tegen tien uur, toen Wisse even op de stoep voor zijn huis een
frisse neus wou halen, stond Bastiaen hem daar al op te wachten. Hij had direct
weer een mes in de hand en begon te tieren en te schelden. Het dienstmeisje dat
terug kwam van een boodschap werd door Bastiaen staande gehouden met de
vraag of zij gezien had dat hij het brood gestolen had. Ze zei zonder veel vrees
"ja ghij hebbet genomen". Daarop schoot ze snel de deur binnen. Noch Wisse
noch Marijcken dorsten die dag nog naar buiten te komen.
Dat het Bastiaen niet alleen om eten ging blijkt wel uit de volgende zeer korte
verklaring van Heyndrick Corneliss. in den Ouwevaer. Deze had op de bewuste
avond van Bastiaen vier krakelingen van een duit gekocht. Hij zei niet te weten
dat ze gestolen waren en dat ze geen duit maar een oortje waard waren.
De baljuw kwam nog met een laatste getuige voor de Vierschaar. Helaas weten we
niet waar een en ander zich heeft afgespeeld. Maar vermoedelijk zal het in de di
recte omgeving van Goes gebeurd zijn. Een zekere Lynken Andries Jorissendoch-
ter, 23 jaar oud wist te getuigen dat omtrent Maria Lichtmis (2 februari) van dat
jaar toen zij aan het werk was op de voorvloer van het huis daar iemand naar bin
nen kwam. Het bleek een magere man te zijn gekleed in een ruwe rok en op het
hoofd een hoed van dezelfde stof. Haar meesteres riep naar haar: "Dair is er één
om Godtswille, seght: God helpe U". Een uitroep die inhield: daar komt iemand
22
