BEVELANDS SCHOOLLEVEN IN DE DERTIGER JAREN
een Goese advocaat Mr. Ph. Hugenholtz die hele dure Egyptische sigaretten in de klas rookte.
Met het vak handelswetenschappen in de vijfde klas B was het vreemd gesteld. Volgens de wet kon de
leerling in het laatste jaar kiezen tussen de vakken lijntekenen en handelswetenschappen maar de
directeur beval dat we beide lessen moesten volgen. Dit betekende wel dat er in dat jaar 36 lesuren per
week waren. Tot overmaat van ramp bleek het vak handelswetenschappen te bestaan uit het oplossen
van allerlei vraagstukken omtrent wissels, promessen, obliegatierente en wat dies meer zij. Niet bepaald
aantrekkelijk voor een meute pubers die liever wiskunderaadsels oploste. De oude lerares A. Breetvelt
begreep dat ook wel maar ze had helaas niet het vermogen er, ondanks alles, toch nog iets aantrekkelijks
van te maken.
De gymnastieklessen werden gegeven door J. van Tiel die tot op hoge leeftijd de plusfourbroek trouw
bleef.
De directeur
De directeur Ir. C. Looze gaf in het vierde en vijfde jaar het vak scheikunde en deed dit op voortreffelijke
wijze zoals men dat op de Goese H BS placht te doen. Het was een hoogst merkwaardige man die volgens
insiders aan spiritisme deed, uitermate vriendelijk was in de klas, ogenschijnlijk geen enkele leerling
bij naam kende, afstandelijk, ondoorgrondelijk. Zelfs na twee jaar les wisten we nog niet wat we aan
die man hadden maar we vonden hem toch erg aardig op een bepaalde manier die niet nader uit te leggen
was. Tot de ochtend van het eindexamen toen er een totaal andere man voor ons stond. Wat was er
gebeurd? Op vrijdag 10 mei 1940 was de oorlog uitgebroken die in Zeeland tot zondag 19 mei had
voortgeduurd waarbij vooral bij de verdediging van het kanaal door Zuid-Beveland veel Franse
militairen waren gesneuveld. Vier dagen later, donderdagmorgen 23 mei zaten alle eindexamen-
candidaten om negen uur in het gymlokaal keurig achter hun tafeltjes om aan het examen te beginnen
alsof er in de afgelopen dagen niets gebeurd was.
Directeur De Looze kwam de zaal binnen met de enveloppe met examenopgaven maar in plaats van
deze uit te delen hield hij een gloedvolle toespraak: hij vond het vreselijk dat wij onder zulke
omstandigheden examen moesten doen en bijna huilend zei hij tot slot met luide stemverheffing dat we
allemaal zouden slagen, niet een uitgezonderd en dat hij daar borg voor zou staan. Deze morele steun
zette hij tijdens het schriftelijk examen meteen ook om in daden want toen zijn vak scheikunde aan de
beurt was aarzelde hij niet zo van tijd tot tijd eens even op het werk te kijken en bij het ontdekken van
een fout fluisterde hij de kandidaat toe dat hij toch wel wist dat het zus of zo moest zijn.
In de geschiedenis van de Goese HBS zal 1940 wel het enige jaar zijn waarin alle leerlingen voor het
eindexamen slaagden. Op 1 juli 1940 nam De Looze die inmiddels de pensioengerechtigde leeftijd had
bereikt, afscheid van de school in een bescheiden bijeenkomst in een klaslokaal. Hij zag er vermoeid
uit en leek veel ouder dan 65 jaar; het was wel duidelijk dat de oorlog hem erg had aangegrepen. Wie
schetst onze verbazing toen hij aan het slot van zijn indrukwekkende afscheidsrede het bekende gedicht
van Alice Nahon „Avondliedeke" in zijn geheel uit het hoofd citeerde en aan ons. jongelui in het begin
van de oorlog, opdroeg. We waren er stil van.
Pas in de laatste weken leerden we de Directeur de Looze goed kennen en we zouden hem en het gedicht
niet licht vergeten.
Naschrift
In vijf jaar tijd werden we verrijkt met de kennis van 22 verschillende vakken waarvan twaalf
examenvakken. Al die kennis moesten we ons vergaren middels, in het begin. 32 lesuren per week en
13
